เมื่อพระเจ้าสร้างวีรบุรุษ
พวกพี่ชายอิจฉาโยเซฟ บิดาก็เก็บเรื่องนี้ไว้ในใจ (ปฐมกาล 37:11 THSV11)
ชีวิตของโยเซฟมีเรื่องราวที่น่าอ่านจนแทบวางไม่ลง เป็นเรื่องราวของพ่อที่ตามใจลูกมากเกินไปจนนิสัยเกือบเสียทำให้พวกพี่ๆอิจฉาและชังน้ำหน้า เป็นเรื่องราวของการกันดารอาหารที่วิกฤติจนส่งผลไปทั่วโลก แต่ก็ยังเป็นเรื่องราวที่แสดงให้เห็นถึงพระหัตถ์ของพระเจ้าในทุกๆเหตุการณ์ พระเจ้าผู้ทรงควบคุมและครอบครองอยู่ในทุกการตัดสินใจของมนุษย์
พระเจ้าใช้คุณได้ ไม่ว่าคุณจะเป็นอย่างไร
เมื่อทูตสวรรค์เหล่านั้นไปจากพวกเขาขึ้นสู่สวรรค์แล้ว บรรดาคนเลี้ยงแกะก็พูดกันว่า “ให้เราไปยังเมืองเบธเลเฮมดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตามที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงแจ้งกับเรา” เขาก็รีบไป แล้วพบนางมารีย์กับโยเซฟ และพบพระกุมารนั้นนอนอยู่ในรางหญ้า เมื่อพวกเขาเห็นแล้วจึงเล่าเรื่องที่เขาได้ยินถึงพระกุมารนั้น” (ลูกา 2:15-17 THSV11)
เราเคยคุยกันว่าสวรรค์ลงมาแตะพื้นพิภพอย่างไรในเหตุการณ์ที่เรียบง่าย ผมไม่รู้เกี่ยวกับคุณ แต่ในเรื่องธรรมดาของชีวิต พระเจ้าตรัสกับผม … ในความงามของอาทิตย์อัสดง หรือในใบหน้าของทารก ในเวลาเหล่านั้นที่เราจะตระหนักได้ว่าข่าวดีของสวรรค์อยู่ใกล้เข้ามา
ตอนจบจะถูกกำหนดในตอนเริ่มต้น
แม้ข้าพระองค์จะเดินไปตามหุบเขาเงามัจจุราช ข้าพระองค์ไม่กลัวอันตรายใดๆ เพราะพระองค์ทรงสถิตกับข้าพระองค์ คทาและธารพระกรของพระองค์เล้าโลมข้าพระองค์ (สดุดี 23:4 THSV11)
ดาวิดเขียนว่า “คทาและธารพระกรของพระองค์เล้าโลมข้าพระองค์” คุณเคยสงสัยหรือไม่ว่าหมายถึงอะไร? คนเลี้ยงแกะจะมีอุปกรณ์เบื้องต้นสองชนิดเพื่อคอยนำทางฝูงแกะ: คทาและธารพระกร คทาคือท่อนไม้หรือไม้พลอง และธารพระกรคือไม้เท้าที่หัวจับเป็นขอเกี่ยว เวลาที่แกะเดินออกนอกฝูง คนเลี้ยงจะใช้ไม้เท้านี้ดึงตัวกลับมา และเมื่อจำเป็นก็อาจต้องใช้ไม้พลอง
ความหมายที่แท้จริงของคริตมาสสำหรับคุณ
เมื่อเข้าไปในบ้านก็พบพระกุมารกับนางมารีย์มารดา จึงก้มลงนมัสการพระกุมารนั้น แล้วเปิดหีบสมบัติของพวกเขาและถวายเครื่องบรรณาการแด่พระกุมาร คือ ทองคำ กำยาน และมดยอบ (มัทธิว 2:11 THSV11)
เมื่อหลายปีที่แล้วผมเห็นทีมทำข่าวพิเศษไปที่ห้างชื่อดังและสัมภาษณ์คนที่ได้ชื่อว่า “นับถือศาสนาคริสต์” พวกเขากำลังเดินหาซื้อของขวัญวันคริสตมาส คำถามที่ใช้สัมภาษณ์คือ “อะไรคือความหมายที่แท้จริงของคริสตมาส?”
ไม่ใช่เรื่องของเราที่จะถามว่า “ทำไม?”
สำหรับพระเจ้าพระองค์นี้ พระมรรคาของพระองค์ไร้ตำหนิ พระดำรัสของพระยาห์เวห์พิสูจน์จนเห็นจริงแล้ว พระองค์ทรงเป็นโล่ของทุกคนที่ลี้ภัยอยู่ในพระองค์ (2ซามูเอล 22:31 THSV11)
เมื่อความสับสนทำให้คุณมองไม่เห็น เมื่อความท้อแท้ขังคุณไว้ที่หลังประตู เมื่อการทดลองพัดถาโถมเข้าสู่หาดทรายในชีวิตคุณ คุณอาจต้องการถามพระเจ้าว่า “ทำไม? ทำไม? ทำไม?”
เอาชนะโดยการยอมแพ้
ยาโคบจึงเรียกสถานที่นั้นว่า เปนีเอล กล่าวว่า “เพราะข้าพเจ้าได้เห็นพระเจ้าต่อหน้าข้าพเจ้า แล้วพระองค์ทรงไว้ชีวิตข้าพเจ้า” เมื่อยาโคบผ่านเปนูเอลดวงอาทิตย์ขึ้นแล้ว เขาเดินโขยกเขยกเพราะเจ็บสะโพก ดังนั้นคนอิสราเอลจึงไม่กินเส้นเอ็นที่สะโพก ซึ่งอยู่ที่ข้อต่อสะโพกนั้นจนทุกวันนี้ เพราะพระองค์ทรงแตะข้อต่อสะโพกของยาโคบตรงเส้นเอ็นที่สะโพก (ปฐมกาล 32:30-31 THSV11)
พระคัมภีร์เล่าเรื่องชายที่ป่วยมา 38 ปี นอนคอยอยู่ที่ริมสระน้ำชื่อเบธไซดา ที่นั่นมีแต่คนพิการนอนเต็มไปหมด มีประเพณีเชื่อกันว่า บางครั้งจะมีทูตสวรรค์ลงมากวนน้ำในสระ และคนแรกที่ลงไปถึงน้ำก่อนจะได้รับการรักษาให้หาย
วันหนึ่งพระเยซูเสด็จผ่านไป พระองค์ถามชายง่อยคนนั้นด้วยคำถามที่ออกจะแปลก: “เจ้าปรารถนาจะหายโรคหรือ?” ครับ จากคำถามที่ควรถามสำหรับคนที่รอคอยมาปีแล้วปีเล่าที่ริมสระน้ำเผื่อว่าทูตสวรรค์จะลงมากวนน้ำ?
จงขอบพระคุณเมื่อนับเศษสตางค์
แม้ต้นมะเดื่อไม่มีดอกบาน หรือเถาองุ่นไม่มีผล ผลมะกอกก็ขาดไป ทุ่งนามิได้ผลิตอาหาร แม้ฝูงแพะแกะขาดไปจากคอก และไม่มีฝูงวัวที่ในโรง ถึงกระนั้น ข้าพเจ้าจะร่าเริงในพระยาห์เวห์ ข้าพเจ้าจะเปรมปรีดิ์ในพระเจ้าแห่งความรอดของข้าพเจ้า (ฮาบากุก 3:17-18 THSV11)
ในยุคของผู้เผยพระวจนะฮาบากุก เกิดการถดถอยทางเศรษฐกิจ ไม่มีวัวที่ในโรงนา ไม่มีผลผลิตให้เก็บเกี่ยวในทุ่งนา
“แต่…” ผู้เขียนกล่าวว่า ข้าพเจ้ารู้สึกร่าเริงยินดี คำว่า “ถึงกระนั้น “ ในข้อ 18 “ข้าพเจ้าจะร่าเริงในพระยาห์เวห์ ข้าพเจ้าจะเปรมปรีดิ์ในพระเจ้าแห่งความรอดของข้าพเจ้า”