ผู้เขียน: ป้าการ์ฟิลด์

“ขอทรงโปรดประทานอาหารประจำวันแก่ข้าพระองค์ทั้งหลายในกาลวันนี้” (มัทธิว 6:11)

ขณะนั่งอยู่ชายหาดเฝ้าดูดวงอาทิตย์ขึ้น ฉันเห็นนกนางนวลสองสามตัวบินไปมาอย่างไร้จุดหมาย ดูหลงทางและสับสน สงสัยจังว่าทำไมมีแค่สองสามตัวเมื่อเทียบกับฝูงนกที่ปกติชอบบินโฉบไปมาส่งเสียงร้องดังอยู่บนหัว

แล้วก็นึกได้ นกพวกนี้มาที่ชายหาดผิดเวลา ไม่ใช่เพราะมาบินเล่น แต่มามองหาคนที่จะเอาเศษอาหารให้

ฉันแน่ใจว่านกนางนวลสามารถได้กลิ่นมันฝรั่งทอดจากที่ไกลๆ ส่วนใหญ่พวกมันจะอยู่ห่างออกไปจนกว่าจะแน่ใจว่ามีคนเอาอาหารมาให้  แล้วพวกมันจะกรูกันมาราวกับฝูงทุ่นระเบิด ถึงจะมองไม่เห็นนกสักตัว แต่ถ้ามีเศษอาหารแม้ชิ้นเล็กๆตกอยู่บนหาด แป๊บเดียวฝูงนกนางนวลเป็นโหลๆจากไหนไม่รู้จะบินโฉบลงมาจิกอาหารไปอย่างรวดเร็ว

ความทรงจำเรื่องนกนางนวลหิวโหยทำให้ฉันชะงักไปชั่วครู่ จนได้ยินเสียงพระเจ้ากระซิบที่ในใจว่า “เทรซี่ บางครั้งเจ้าก็เป็นเหมือนนกนางนวลพวกนั้น”

ในมัทธิวบทที่ 6 พระเยซูสอนพวกสาวกให้อธิษฐาน ที่เรารู้จักกันดีใน “คำอธิษฐานของพระเยซู”

พระวจนะวันนี้มาจากส่วนเล็กๆของคำอธิษฐานนั้น พระเยซูทรงย้ำเตือนให้พวกสาวกเข้ามาใกล้พระองค์ผ่านคำอธิษฐาน ทรงทราบดีว่าพวกเขาจำเป็นต้องได้รับการเลี้ยงดูทั้งวิญญาณและร่างกายที่พระองค์เท่านั้นให้ได้ พระเยซูทรงเรียกพวกสาวกมาแสวงหา และมาวางใจในการจัดเตรียมของพระองค์แต่ละวัน

แย่หน่อย ที่บางครั้งฉันไม่ได้ทำตามพระปัญญาและคำสั่งของพระเจ้า อาจปล่อยตัวไปเป็นวันๆหรือสัปดาห์ ล่องลอยอย่างไร้จุดหมาย เหมือนนกนางนวลที่บินไปมาอยู่เหนือชายหาดไร้ผู้คนนั้น – วุ่นวายกับภาระการงาน กิจวัตรประจำวัน ไม่คิดจะเข้าไปหาพระองค์

แต่ทันทีที่มีเรื่อง หงุดหงิด เศร้า กังวล ขุ่นเคือง ท้อใจ หรือกดดัน ฉันก็จะโฉบไปหาพระเจ้าจากที่ไหนไม่รู้ ทิ้งฝูงทุ่นระเบิดใส่พระองค์ แล้วก็จดจ่อรอคำตอบหรือข้อคิดดีๆจากคำอธิษฐานนั้น ราวกับว่าขอเศษอาหารหน่อย วิญญาณฉันกำลังจะแย่แล้ว

ต่างจากนกนางนวลที่พอใจกับแค่เศษอาหารครั้งคราว ฉันต้องการเติมความหิวฝ่ายวิญญาณที่ไม่มีวันเต็มจนพอใจ ความหิวที่ทำให้เจ็บปวดถ้าไม่ได้รับพระปัญญา ความรัก และการทรงนำจากพระเจ้า ความหิวที่เมื่อได้รับการเติมเต็มแล้ว จะขจัดความท้อ กังวลใจ และเรื่องกดดันอื่นๆไปจนสิ้น

ฉันไม่ต้องการมีชีวิตด้วยสติปัญญาแบบนกนางนวล พอใจกับแค่เศษอาหาร แต่ฉันต้องการชื่นชมในการสถิตอยู่ด้วยของพระเจ้าและพระวจนะที่หล่อเลี้ยงชีวิตฉันในทุกๆวัน อย่างสม่ำเสมอ… คุณล่ะคะ?

โดย: Tracie Miles

Encouragement for today: www.crosswalk.com

เมื่อล่วงมาได้หลายวันแล้ว เฟลิกส์มากับภรรยาชื่อดรูสิลลาผู้เป็นชาติยิว ท่านให้เรียกเปาโลมา แล้วได้ฟังเปาโลกล่าวเรื่องความเชื่อถือพระเยซูคริสต์ (กิจการ 24:24)

เมื่อเปาโลยืนต่อหน้าผู้ว่าราชการเมืองโรมัน เฟลิกส์และภรรยา “ท่านอ้างถึงความยุติธรรม ความอดกลั้นใจทางกามและการพิพากษาซึ่งจะมาเบื้องหน้านั้น” (กิจการ 24:25)  

แต่เฟลิกส์ตกใจกลัวในสิ่งที่ได้ยิน จึงพูดกับเปาโลว่า “คราวนี้จงไปก่อนเถอะ เมื่อมีโอกาสเราจะเรียกท่านมาอีก” (ข้อ 25) และนี่คือสิ่งที่หลายคนเป็น – ไปก่อนเถอะ ไม่อยากจะพูดเรื่องนี้

และนี่คือสิ่งที่คุณแม่ผมตอบสนองทุกครั้งที่เราคุยกันเรื่องฝ่ายวิญญาณ เธอจะตัดบทและพูดว่า “ฉันไม่อยากจะพูดเรื่องนี้” เมื่อใดที่เราพูดเข้าเรื่องความหมายของชีวิตหรือชีวิตหลังความตาย เธอก็จะพูดว่า “ฉันไม่อยากจะพูดเรื่องนี้”

ผมไม่อยากเผชิญหน้ากับเธอด้วยเรื่องนี้ทุกครั้งที่เจอ แต่แล้วเช้าวันหนึ่ง ผมรู้สึกจำเป็นที่จะต้องไปเยี่ยมคุณแม่และพูดเรื่องนี้อีกครั้ง พอไปถึง ผมบอกเธอว่า “ผมอยากจะคุยกับแม่เรื่องนิรันดร”

“ฉันไม่อยากจะพูดเรื่องนี้”

แต่คราวนี้ผมไม่ถอย ผมพูดกับเธอว่า “แม่ครับ วันนี้เราต้องคุยกันเรื่องนี้”

เธอไม่ชอบเลย แต่เราก็คุยกัน และในที่สุดก็จบลงตรงที่เธอยอมรื้อฟื้นความสัมพันธ์กับพระเยซูอีกครั้ง ผมดีใจมากที่ได้พูดเรื่องนี้ เพราะหลังจากนั้นไม่นานเธอก็จากไปอยู่กับพระเจ้าอย่างไม่ทันตั้งตัว

ถ้าคุณรู้จักใครตอนนี้ – พ่อหรือแม่ ปู่ย่าหรือตายาย หรือคนที่ชีวิตใกล้จบลง — และคุณถูกพระวิญญาณเร้าใจให้ไปพูด จงไปตามนั้น ถ้ารู้สึกตะขิดตะขวงใจล่ะ? มันก็ตะขิดตะขวงใจล่ะครับ – แต่มันอาจทำให้ใครบางคนมีโอกาสกลับมารู้จักกับพระเยซูคริสต์ครับ

โดย: Pastor Greg Laurie

อนุญาตโดย  Harvest Ministries with Greg Laurie

PO Box 4000,Riverside,CA9251

อย่าให้ผู้ใดหลอกลวงตัวเอง ถ้าผู้ใดในพวกท่านคิดว่า ตัวเป็นคนมีปัญญาตามหลักของยุคนี้ จงให้ผู้นั้นยอมเป็นคนโง่ จึงจะเป็นคนมีปัญญาได้ (1โครินธ์ 3:18)

วันหนึ่งนักเทศน์รุ่นใหญ่สมัยก่อนชื่อ แฮรี่ ไอร์ออนไซด์กำลังเดินทางอยู่บนเรือโดยสารกับเพื่อนๆ พวกเขามีความสุขกับการร้องเพลงสรรเสริญพระเจ้ากัน ใครบางคนรู้สึกหมั่นใส้เข้ามาพูดกระแนะกระแหนว่า “พวกคุณเป็นใคร? แล้วกำลังทำอะไรกันนี่?”

ดร.ไอร์ออนไซด์ตอบว่า “เราเป็นพวกคริสเตียนที่กำลังมีความสุขกับการร้องเพลงสรรเสริญพระเจ้าครับ” ชายคนนั้นจึงพูดต่อว่า “อ๋อ พวกโง่นั่นเอง” ดร.ไอร์ออนไซด์จึงตอบว่า “ถูกต้องครับ พวกเราเป็นคนโง่เพื่อเห็นแก่องค์พระเยซูคริสต์”

คริสเตียนบางครั้งก็เป็นเหมือนพวกคนโง่ในสายตาของชาวโลก ครั้งล่าสุดเมื่อไหร่ครับที่คุณยอมเป็นคนโง่เพราะเห็นแก่พระนามของพระเยซูคริสต์?”

โดย : Pastor Adrian Rogers daily devotional

อนุญาตโดย: Love worth finding ministries: www.lwf.org

และเอลียาห์ก็เข้ามาใกล้ประชาชนทั้งปวงกล่าวว่า “ท่านทั้งหลายจะขยักขย่อนอยู่ระหว่างสองฝ่ายนี้นานสักเท่าใด ถ้าพระเยโฮวาห์ทรงเป็นพระเจ้า จงติดตามพระองค์ แต่ถ้าพระบาอัลเป็น ก็จงตามท่านไปเถิด” และประชาชนไม่ตอบท่านสักคำเดียว (1พงศ์กษัตริย์ 18:21)

นานมากมาแล้ว มนุษย์ชอบมองออกไปไกลสุดโพ้นมหาสมุทร พวกเขาเห็นดวงอาทิตย์ตกที่ริมขอบฟ้า แล้วก็สงสัยว่าไกลไปจากตรงนั้นมันคืออะไร? เป็นที่โล่ง หรือมีสิ่งอื่นใด? และส่วนใหญ่ในประวัติศาสตร์ พวกเขาเห็นพ้องต้องกันว่า “ไม่หรอก ไม่มีอะไรอยู่ที่ตรงนั้น เพราะถ้าไปไกลจนสุดขอบฟ้า ก็จะตกลงไป และหายสาบสูญ”

แต่เมื่อกว่า 500 ปีที่แล้ว ชายหนุ่มคนหนึ่งชื่อคริสโตเฟอร์ โคลัมบัส ในปี ค.ศ.1492 ล่องเรือไปทางตะวันตกพร้อมกับนิน่า พินต้า และคณะซานตา มาเรีย ขึ้นเรือไปพร้อมกับลูกเรืออีกไม่กี่คน แล่นใบห่างออกจากฝั่งไป ไกลเกินกว่าสุดขอบฟ้าที่ดวงอาทิตย์ตก และขณะที่หลายคนคิดว่าจะไม่ได้เห็นหน้าคริสตโตเฟอร์และทุกคนในเรืออีกแล้ว คริสโตเฟอร์ โคลัมบัสก็ได้พบผืนแผ่นดินใหญ่ที่ถูกเรียกว่าอเมริกา

น่าสนใจที่ความเห็นของคนส่วนใหญ่ในเรื่องต่างๆบ่อยครั้งมักผิดพลาด ดังนั้นคุณไม่อาจยึดสิ่งที่คุณคิดว่าคือความจริงโดยตั้งอยู่บนความเห็นของประชากรส่วนใหญ่ … เพราะความคิดเห็นเช่นนั้นเมื่อย้อนรอยกลับไปมักจะเจอว่าผิดพลาด

พระเยซูคริสต์ทรงเป็นองค์พระผู้เป็นเจ้าไม่ว่าคนส่วนใหญ่จะคิดอย่างไร ดังนั้นจงหยุดกังวลเรื่องสภาพการณ์ที่เป็นอยู่ และวางใจในสิ่งที่คุณรู้ว่าคือความจริง และวันหนึ่งเมื่อคุณเห็นสิ่งที่คุณเชื่อได้ด้วยตาเปล่า คุณจะปิติขนาดไหนเมื่อได้เห็นองค์พระผู้ช่วยให้รอด “หน้าต่อหน้า”

อย่าให้ความเห็นของคนส่วนใหญ่ทำให้คุณหวั่นไหวไปจากสิ่งที่คุณรู้ว่าคือความจริง  – ไม่ว่าจะอย่างไร พระเยซูคริสต์ทรงเป็นจอมเจ้านายในชีวิตคุณครับ

อนุญาตโดย: Pastor Jack Graham

Jack Graham Power Point Ministry: www.powerpoint.org

ในปี ค.ศ. 1173 คนงานวางฐานรากของสิ่งก่อสร้างที่โด่งดังที่สุดของอิตาลี หอที่ถูกออกแบบมาเพื่ออยู่ข้างมหาวิหาร ระหว่างการก่อสร้างพวกเขาก็พบว่าดินบริเวณนั้นอ่อนกว่าที่คิด แล้วหอนั้นก็ค่อยๆเอนออกไป

ทุกวันนี้ ยอดของหอนั้นเอนออกจากจุดศูนย์กลางไปถึง 13 ฟุต ผู้คนทั่วโลกต่างก็พากันมาชมหอเอนเมืองพิซานี้ นักวิทยาศาสตร์มากันทุกปีเพื่อวัดความเอนที่เบนออกไปเรื่อยๆ พวกเขาคำนวนว่าถ้าปล่อยให้เอนไปตามอัตรานี้โดยไม่มีการรับมือ วันหนึ่งข้างหน้ามันจะพังลงมา

ไม่มีสิ่งใดสำคัญในการก่อสร้างมากไปกว่าให้แน่ใจว่าวางฐานรากอย่างถูกต้อง ถ้าทำไม่ถูก อย่างอื่นก็ไม่มีความหมาย เลือกหาสีทาห้อง หรือตกแต่งภายในอาจสนุกกว่า แต่ถ้าฐานรากไม่ดี สิ่งอื่นๆที่คุณคิดจะทำก็คงอยู่ไม่คงทน

คริสเตียนที่ฉลาดและประสบความสำเร็จสร้างชีวิตขึ้นบนฐานรากที่ถูกต้อง พระวจนะพูดไว้ชัดเจนว่าฐานรากเดียวที่คงทนสำหรับชีวิตฝ่ายวิญญาณคือองค์พระเยซูคริสต์  “เพราะว่าผู้ใดจะวางรากอื่นอีกไม่ได้แล้ว นอกจากที่วางไว้แล้วคือพระเยซูคริสต์” (1โครินธ์ 3:11) และคุณจะเรียนรู้จักพระเยซูได้อย่างไร? ก็จากพระวจนะของพระเจ้า พระวจนะแห่งความจริงที่ไม่มีวันทำให้คุณหลงทาง ถ้าคุณกำลังวางชีวิตอยู่บนฐานรากที่ถูกต้อง คือองค์พระเยซูคริสต์ คุณก็กำลังเรียนรู้พระวจนะอย่างสม่ำเสมอ และฐานรากนี้จะยืนยงข้ามกาลเวลา

อย่ากลายเป็นหอที่เอาแต่เอน – จงสร้างชีวิตอยู่บนรากฐานของพระเยซูคริสต์ เมื่อเรียนรู้จากพระวจนะของพระองค์ จงยืนหยัดมั่นคง แม้เวลาเนิ่นนานผ่านไปก็ยังคงอยู่

อนุญาตโดย: Pastor Jack Graham

Jack Graham Power Point Ministry: www.powerpoint.org