ดูก่อนพี่น้องที่รักของข้าพเจ้า จงทราบข้อนี้ จงให้ทุกคนไวในการฟัง ช้าในการพูด ช้าในการโกรธ เพราะว่าความโกรธของมนุษย์ไม่ได้กระทำให้เกิดความชอบธรรมแห่งพระเจ้า (ยากอบ 1:19-20)
ฉันเคยได้ยินคำโกหก เคยถูกหักหลัง และเคยเจ็บปวด ฉันโกรธและรู้สึกว่ามีสิทธิที่จะโกรธ ความโกรธบดขยี้ความต้องการให้อภัยของฉัน แม้จะขอให้พระเจ้าเติมใจด้วยความปราณี ฉันก็ยังอ่านรายการความยุติธรรมที่ทำให้โกรธกลับไปกลับมาอยู่ในความคิด คำอธิษฐานจึงมีแต่ความว่างเปล่า
คำสนทนาข้างในใจมีแต่คำโต้แย้ง เสียงหนึ่งพยายามบอกว่าโกรธต่อไปได้ อีกเสียงพยายามชักชวนว่าความปราณีเป็นทางเลือกที่ถูกต้อง เป็นเดือนๆ เสียงดังที่สุด คือเสียงที่บอกให้คงอารมณ์เดิม : ใช่ ฉันมีสิทธิโกรธ ใครๆก็ต้องเห็นด้วย
ฟังเสียงของความขมขื่น และการไม่ให้อภัย ฉันมักระงับอารมณ์และความไม่พอใจไว้ไม่อยู่ อาจเสแสร้งทำเป็นคริสเตียนที่ดีได้ระยะสั้นๆ แต่ถ้ามีสิ่งมากระตุ้นอารมณ์ที่กักเก็บไว้ ความขุ่นมัว และไม่พอใจจะพุ่งขึ้นสู่ผิวหน้าทันที
เช้าวันหนึ่งเมื่ออ่านพระวจนะ รู้สึกว่าพระเจ้าขอให้พิจารณาทิศทางความโกรธที่กำลังนำหน้าและจ้องทำลายฉัน เมื่อได้อ่านยากอบบทที่ 1 สังเกตเห็นคำว่า “ทุกคน” จงช้าในการพูด และช้าในการโกรธ ความจริงจากพระวจนะข้อนี้ไม่เหลือที่ว่างให้ฉันอ้างได้ หรือคิดว่าตัวเองชอบธรรมอีกต่อไป แม้รู้สึกว่ายังไม่ยุติธรรม สองข้อต่อจากนั้นบอกว่า “แต่ท่านทั้งหลายจงเป็นคนที่ประพฤติตามพระวจนะนั้น ไม่ใช่เป็นแต่เพียงผู้ฟังเท่านั้น ซึ่งเป็นการลวงตนเอง” (ยากอบ 1:22)
จากมุมมองของโลก ฉันรู้ว่าฉันมีสิทธิที่จะโกรธ แต่ในมุมมองของพระเจ้า ความโกรธมีแต่จะเพิ่มให้เกิดบาปในแต่ละสถานการณ์ การที่ปฏิเสธไม่ยอมมอบความปราณีและการอภัยอย่างที่พระเจ้าให้ เป็นสิ่งที่กันฉันออกจากการทำตามพระวจนะของพระองค์
จากพระวจนะในยากอบ พระเจ้าทรงลดจิตใจที่แข็งกระด้างลง ยอมรับว่าถึงแม้จะกล่าวให้อภัยคนๆนั้นไปแล้ว แต่ในใจยังไม่ใช่ – ถึงเวลาที่ฉันต้องทำแล้ว และเดินหน้าต่อ
ในทุกพื้นที่ของชีวิต รวมถึงจัดการกับอารมณ์ที่มีอำนาจมากที่สุดของเรา พระเจ้าบอกให้เราไวในการฟัง (พระองค์และฟังคนอื่นๆ) ช้าในการพูด และช้าในการโกรธ เมื่อเรานำสิ่งเหล่านี้มาปฏิบัติในความสัมพันธ์กับผู้อื่น เราก็เป็นผู้ทำตามพระวจนะนั้น ไม่ใช่แค่ผู้ฟัง และนี่จะนำไปสู่ความชอบธรรมอย่างที่พระเจ้าต้องการ
โดย: Tracie Miles
Encouragement for today : www.crosswalk.com