“ขอทรงโปรดประทานอาหารประจำวันแก่ข้าพระองค์ทั้งหลายในกาลวันนี้” (มัทธิว 6:11)
ขณะนั่งอยู่ชายหาดเฝ้าดูดวงอาทิตย์ขึ้น ฉันเห็นนกนางนวลสองสามตัวบินไปมาอย่างไร้จุดหมาย ดูหลงทางและสับสน สงสัยจังว่าทำไมมีแค่สองสามตัวเมื่อเทียบกับฝูงนกที่ปกติชอบบินโฉบไปมาส่งเสียงร้องดังอยู่บนหัว
แล้วก็นึกได้ นกพวกนี้มาที่ชายหาดผิดเวลา ไม่ใช่เพราะมาบินเล่น แต่มามองหาคนที่จะเอาเศษอาหารให้
ฉันแน่ใจว่านกนางนวลสามารถได้กลิ่นมันฝรั่งทอดจากที่ไกลๆ ส่วนใหญ่พวกมันจะอยู่ห่างออกไปจนกว่าจะแน่ใจว่ามีคนเอาอาหารมาให้ แล้วพวกมันจะกรูกันมาราวกับฝูงทุ่นระเบิด ถึงจะมองไม่เห็นนกสักตัว แต่ถ้ามีเศษอาหารแม้ชิ้นเล็กๆตกอยู่บนหาด แป๊บเดียวฝูงนกนางนวลเป็นโหลๆจากไหนไม่รู้จะบินโฉบลงมาจิกอาหารไปอย่างรวดเร็ว
ความทรงจำเรื่องนกนางนวลหิวโหยทำให้ฉันชะงักไปชั่วครู่ จนได้ยินเสียงพระเจ้ากระซิบที่ในใจว่า “เทรซี่ บางครั้งเจ้าก็เป็นเหมือนนกนางนวลพวกนั้น”
ในมัทธิวบทที่ 6 พระเยซูสอนพวกสาวกให้อธิษฐาน ที่เรารู้จักกันดีใน “คำอธิษฐานของพระเยซู”
พระวจนะวันนี้มาจากส่วนเล็กๆของคำอธิษฐานนั้น พระเยซูทรงย้ำเตือนให้พวกสาวกเข้ามาใกล้พระองค์ผ่านคำอธิษฐาน ทรงทราบดีว่าพวกเขาจำเป็นต้องได้รับการเลี้ยงดูทั้งวิญญาณและร่างกายที่พระองค์เท่านั้นให้ได้ พระเยซูทรงเรียกพวกสาวกมาแสวงหา และมาวางใจในการจัดเตรียมของพระองค์แต่ละวัน
แย่หน่อย ที่บางครั้งฉันไม่ได้ทำตามพระปัญญาและคำสั่งของพระเจ้า อาจปล่อยตัวไปเป็นวันๆหรือสัปดาห์ ล่องลอยอย่างไร้จุดหมาย เหมือนนกนางนวลที่บินไปมาอยู่เหนือชายหาดไร้ผู้คนนั้น – วุ่นวายกับภาระการงาน กิจวัตรประจำวัน ไม่คิดจะเข้าไปหาพระองค์
แต่ทันทีที่มีเรื่อง หงุดหงิด เศร้า กังวล ขุ่นเคือง ท้อใจ หรือกดดัน ฉันก็จะโฉบไปหาพระเจ้าจากที่ไหนไม่รู้ ทิ้งฝูงทุ่นระเบิดใส่พระองค์ แล้วก็จดจ่อรอคำตอบหรือข้อคิดดีๆจากคำอธิษฐานนั้น ราวกับว่าขอเศษอาหารหน่อย วิญญาณฉันกำลังจะแย่แล้ว
ต่างจากนกนางนวลที่พอใจกับแค่เศษอาหารครั้งคราว ฉันต้องการเติมความหิวฝ่ายวิญญาณที่ไม่มีวันเต็มจนพอใจ ความหิวที่ทำให้เจ็บปวดถ้าไม่ได้รับพระปัญญา ความรัก และการทรงนำจากพระเจ้า ความหิวที่เมื่อได้รับการเติมเต็มแล้ว จะขจัดความท้อ กังวลใจ และเรื่องกดดันอื่นๆไปจนสิ้น
ฉันไม่ต้องการมีชีวิตด้วยสติปัญญาแบบนกนางนวล พอใจกับแค่เศษอาหาร แต่ฉันต้องการชื่นชมในการสถิตอยู่ด้วยของพระเจ้าและพระวจนะที่หล่อเลี้ยงชีวิตฉันในทุกๆวัน อย่างสม่ำเสมอ… คุณล่ะคะ?
โดย: Tracie Miles
Encouragement for today: www.crosswalk.com