“มิตรภาพที่ก่อร่างขึ้นบนธุรกิจดีกว่า ธุรกิจที่ก่อร่างขึ้นบนมิตรภาพ!”
(A friendship founded on business is better than
a business founded on friendship.) -Rockefeller-
โศกนาฎกรรมมักเกิดขึ้นเสมอในท่ามกลางญาติมิตร และหนึ่งในสาเหตุของความเศร้าสลดนั้นเกิดมาจากธุรกิจ!
คนสองคนเคยรักกัน สนิทสนมกลมเกลียวกัน แต่แล้วก็มาร้าวฉานจนความสัมพันธ์แตกสลาย เพราะความขัดแย้งเรื่องผลประโยชน์!
ช่างน่าเสียดายจริง ๆ !
หากว่าทั้ง 2 ไม่มาทำธุรกิจด้วยกันบนความสัมพันธ์ฉันมิตร บางทีมิตรภาพนั้นอาจจะยังคงดำรงอยู่ยั่งยืนนานกว่าที่เป็นอยู่ก็ได้!
ช่างน่าเป็นห่วงที่ความขัดแย้งหรือความเห็นต่างในการประกอบธุรกิจหรือการบริหารจัดการอาจทำให้คนที่เคยเป็นมิตรกลับกลายมาเป็นศัตรูกัน!
บางครั้งระดับของความขัดแย้งและความเสียหายแปรผันไปตามระดับของการสัมพันธ์ฉันเพื่อน ยิ่งสนิทสนมกันมากเท่าไรก็ยิ่งคาดหวังจากกันและกันสูงเกินกว่าระดับปกติมากขึ้นไปเท่านั้น
และบางครั้งเมื่อมีการคาดหวังหรือการเรียกร้องเกินควรไปก็ทำให้ไม่สามารถตอบสนองความคาดหวังได้ดังที่คิด อาการเป็นมิตรก็เลยกลับกลายเปลี่ยนเป็นศัตรู! ….
สุดท้าย มิตรภาพก็พังทลาย! ผลคือ เสียมิตรที่ดีไปหนึ่ง แต่ได้ศัตรูที่ร้ายกาจมาแทนที่!
สิ่งสวยงามกว่านั้นก็คือ การได้มิตรภาพที่เกิดขึ้นจากการที่คน 2 คนหลังจากที่ได้ทำธุรกิจมาอย่างยาว นานด้วยกันจนก่อเกิดความรู้จักคุ้นเคยสามารถไว้เนื้อเชื่อใจในสถานการณ์ต่าง ๆ จนพัฒนากลายมาเป็นมิตรแท้ต่อกัน!
คนที่ทำธุรกิจด้วยกันมาอย่างยาวนานจนไว้วางใจกันได้จะมีรากฐานแข็งแรงเพียงพอที่จะก่อร่างสร้างมิตรภาพขึ้นบนความสัมพันธ์นั้น แต่คนที่เคยเป็นมิตรกันมาไม่ว่าจะยาวนานสักเพียงใดก็ตามถือว่ายังไม่มีรากฐานแข็งแรงเพียงพอที่จะก่อร่างสร้างธุรกิจขึ้นบนนั้น!
เพราะความคาดหวังและข้อเรียก ร้องจากความสัมพันธ์ 2 รูปแบบนั้นแตกต่างกันมาก!
ความหนักแน่นในการรองรับความผิดหวังหรือการไม่ได้ดังหวังแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง รวมทั้งวิธีการสื่อสารและการให้เกียรติที่มีต่อกันก็ต่างกันอย่างยิ่ง!
เมื่อใดก็ตามที่มีผลประโยชน์ขัดกัน คนที่ทำธุรกิจบนมิตรภาพมักเรียกร้องจากกันมากกว่าที่สมควรและเมื่อไม่ได้ก็จะไม่พอใจอย่างรุนแรง และอาจจบลงที่ความเจ็บปวด!
เหมือนอย่างที่ กษัตริย์ดาวิด พรรณนาไว้ว่า…
“มิใช่ศัตรูผู้เยาะเย้ยข้าพเจ้า ข้าพเจ้าจะได้ทนได้ มิใช่ผู้ที่เกลียดชังข้าพเจ้าผู้พองตัวใส่ข้าพเจ้า ข้าพเจ้าจะได้หลบเขาได้ แต่เป็นท่าน เสมอบ่าเสมอไหล่กับข้าพเจ้า เป็นเกลอของข้าพเจ้า เป็นมิตรรู้จักมักคุ้นกับข้าพเจ้า เราเคยสนทนาปราศรัยกันอย่างชื่นใจ เราดำเนินในพระนิเวศของพระเจ้าฉันมิตรสนิท” (สดด.55:12-14)
“เกลอของข้าพเจ้ายื่นมือของเขาออกต่อสู้เพื่อนของเขา เขาฝ่าฝืนพันธสัญญาของเขา คำพูดของเขาเรียบลื่นยิ่ง กว่าเนย แต่สงครามอยู่ภายในใจของเขา ถ้อยคำของเขาอ่อนนุ่มยิ่งกว่าน้ำมัน แต่ทว่าเป็นดาบที่ชักออกมาแล้ว (สดด.55:20-21)
ใช่ครับ เพื่อนที่(เคย)ดีที่สุด เวลากลับกลายเป็นศัตรูจะกลายเป็นศัตรูที่ร้ายกาจที่สุด ขออย่าให้ชีวิตของคุณผู้อ่านคนใดต้องคร่ำครวญเจ็บปวดเพราะมิตรสหาย เหมือนอย่างที่กษัตริย์ดาวิดได้ประสบมาเลย!
แต่หากเหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นกับคุณจริง ก็ขอให้คุณอย่าหดหู่สิ้นหวัง แต่ขอให้คุณพึ่งพระเจ้าอย่างที่ดาวิดกระทำและผ่านพ้นวิกฤติเช่นนั้นมาได้อย่างที่กษัตริย์ดาวิดกระทำ!
ในท่ามกลางความปวดร้าวแห่งดวงจิต กษัตริย์ดาวิดเขียนไว้ว่า
“ฝ่ายข้าพเจ้าร้องทูลต่อพระเจ้า และพระเจ้าจะทรงช่วยข้าพเจ้าให้รอด ทั้งเวลาเช้า เวลาเย็น และเวลาเที่ยง ข้าพเจ้าร้องทุกข์และคร่ำครวญ และพระองค์จะทรงฟังเสียงของข้าพเจ้า” (สดด.55:16-17)
และหากว่าคุณขอให้พระเจ้าช่วยอย่างที่กษัตริย์ดาวิดกระทำแล้ว คุณต้องวางใจมอบเรื่องนั้นไว้กับพระองค์จริง ๆ ไม่เช่นนั้นคุณก็ไม่ควรทูลขอพระองค์ให้ช่วยเหลือ
“จงมอบภาระของท่านไว้กับพระเจ้า และพระองค์จะทรงค้ำจุนท่าน พระองค์จะไม่ทรงยอมให้ คนชอบธรรมคลอนแคลนเลย” (สดด.55:22)
หวังว่าคุณจะได้รับพระพรจากพระเจ้าทั้งในด้าน “ธุรกิจ” และ “มิตรภาพ” จากญาติมิตรของคุณ!
ขอสันติสุขจงดำรงอยู่กับท่านผู้อ่านเถิด!
อาเมน!
-ธงชัย ประดับชนานุรัตน์-
twitter.com/thongchaibsc, e-mail <thongchaibsc@gmai.com>
ธงชัย ประดับชนานุรัตน์- twitter.com/thongchaibsc
fanpage@thongchaibsc , BB 2381A496