“… แต่ดาวิดก็มีกำลังขึ้นในพระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่าน” (1ซามูเอล 30:6)
บางครั้งชีวิตไม่เป็นไปตามที่เราคิด และนี่เป็นกรณีเดียวกับที่เกิดขึ้นกับหนุ่มน้อยที่ชื่อดาวิด ท่านได้รับการเจิมตั้งขึ้นเป็นกษัตริย์คนต่อไปของอิสราเอล
ขณะที่กษัตริย์ซาอูลยังนั่งอยู่บนบัลลังก์ พระเจ้าได้เลือกให้ดาวิดมาทำหน้าที่ต่อ ทำให้กษัตริย์ซาอูลนั่งไม่ติด หาทางฆ่าดาวิดทุกวิธีก่อนที่ดาวิดรูปหล่อจะได้มงกุฎไปสวมแทน หนุ่มน้อยที่ก่อนหน้านี้ได้ต่อสู้อย่างกล้าหาญกับยักษ์ฟิลิสเตียชื่อโกลิอัท บัดนี้กำลังหนีเอาตัวรอด และที่ๆหนึ่งที่ซาอูลนึกไม่ถึงว่าดาวิดจะไปหลบซ่อนตัว คือในท่ามกลางพวกฟิลิสเตียที่ๆดาวิดเคยทำให้พวกเขาอับอายขายหน้ามาแล้ว นั่นคือที่ๆท่านใช้หลบซ่อนตัว … ท่ามกลางพงหนาม
ตอนนั้น ดาวิดมีกองกำลังติดตามท่านไปราวหกร้อยคน ทุกคนต่างก็พาลูกและภรรยาไปอยู่ด้วยที่ในค่าย ทีมนอกคอกที่ไม่มีใครอยากไปยุ่งด้วยกลายเป็นอาณาจักรน้อยๆของดาวิดในช่วงเวลานั้น
วันหนึ่งขณะที่ดาวิดและคนของท่านออกไปสู้รบ มีคนอีกกลุ่ม ชาวอามาเลขบุกเข้าไปในค่ายจับบรรดาภรรยาและลูกๆไปเป็นเชลย เมื่อดาวิดและคนของท่านกลับไปถึงค่าย เจอแต่ความว่างเปล่า ไฟที่กำลังลุกไหม้ และเสียงหวีดร้องของคนในครอบครัวที่ยังเหมือนลอยคว้างอยู่กลางอากาศ
พวกผู้ชายร้องไห้จนไม่มีน้ำตาหรือมีแรงเหลือ แทนที่จะรีบวางแผนช่วยเหลือ พวกเขากลับหันมาโกรธผู้นำ ข่มขู่จะเอาหินขว้างท่านให้ตาย คนที่เจ็บปวดบ่อยครั้งมักทำให้ผู้อื่นเจ็บปวด และหาทางโทษไปที่คนอื่น
คุณจินตนาการความรู้สึกของดาวิดได้หรือไม่? เจ้านายคนก่อนหน้าของท่านจ้องจะฆ่าท่าน (ท่านเคยทำงานในวังของซาอูล) เพื่อนๆที่ดีที่สุดของท่านกลับมาต่อสู้ท่าน ลูกและภรรยาถูกจับไปเป็นเชลย หรืออาจถูกฆ่าไปแล้ว ท่านจะหันไปหาใคร? จะให้กำลังใจคนของท่านได้อย่างไรในเมื่อตัวท่านเองก็หมดสิ้นทุกอย่าง ไม่เหลือให้ใครได้อีก?
มีที่หนึ่งที่หันไปได้ … พระเจ้า “… แต่ดาวิดก็มีกำลังขึ้นในพระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่าน” (1ซามูเอล 30:6)
พี่น้องคะ บางครั้งพระเจ้าคือที่ๆเดียวที่เราต้องหันไปพึ่งพิง น่าอายหรือไม่ ที่เรารอจนกระทั่งพระเจ้าเป็นแหล่งสุดท้ายในการพึ่งพิงแทนที่จะเป็นที่แรกเพื่อขอการปกป้อง? ใช่ค่ะ พระเจ้าทรงเรียกเราให้เข้ามาอยู่ในชุมชนของผู้เชื่อด้วยกัน แต่ฉันเชื่อว่าบางครั้งพระองค์ต้องการให้เราผูกพันติดอยู่กับพระองค์
โมเสสอยู่ตามลำพังกับพระเจ้าเมื่อทูลตอบพระองค์ที่พุ่มไม้ไฟลุก ฮารการ์อยู่ตามลำพังกับพระเจ้าเมื่อพระองค์ตรัสด้วยและนำน้ำมาให้เธอดื่มในทะเลทราย เอลียาห์อยู่ลำพังกับพระเจ้าเมื่อทรงสำแดงพระองค์เองด้วยเสียงเบาๆ ฮันนาห์อยู่ลำพังกับพระเจ้าเมื่อเธอเทใจลงในคำอธิษฐานขอบุตร พระเยซูเองบ่อยครั้งที่ทรงปลีกตัวไปตามลำพังเพื่ออธิษฐานต่อพระบิดา… แล้วเราควรไปที่ไหนดีเมื่อจมลงถึงก้นบึ้ง? เมื่อเรารู้สึกว่างเปล่า? เมื่อสูญสิ้นความหวัง?
ไปเฝ้าพระเจ้า มีกำลังขึ้นในองค์พระผู้เป็นเจ้าของท่าน มันได้ผลสำหรับดาวิดและมันจะได้ผลสำหรับคุณด้วย หลังจากนั้นดาวิดเขียนบทสดุดีว่า “คือพระเจ้าผู้ทรงเอากำลังคาดเอวของข้าพเจ้าไว้ และทรงกระทำให้ทางของข้าพเจ้าปลอดภัย” (สดุดี 18:32)
โดย: Sharon Jaynes
Girlfriends in God: www.crosswalk.com