“ใครเป็นทาสสัตย์ซื่อและฉลาด ที่นายได้ตั้งไว้เหนือพวกบ่าวทาสสำหรับแจกอาหารตามเวลา เมื่อนายมาพบเขากระทำอยู่อย่างนั้น ทาสผู้นั้นก็จะเป็นสุข”(มัทธิว 24:45-46)
มันเป็นความบาปที่เราไปขอให้พระเจ้าพิสูจน์พระองค์เองให้เราเห็นด้วยการอัศจรรย์หรือหมายสำคัญ และผมคิดว่าพวกเราทุกคนก็คงเคยทำอย่างนั้น
สมัยผมเป็นนักศึกษาอายุน้อยอยู่ที่มหาวิทยาลัยสเต็ทสัน ขณะเฝ้าเดี่ยวและอธิษฐานเงียบๆอยู่ในห้อง ผมขอให้พระเจ้าเคลื่อนเก้าอี้จากด้านหนึ่งของห้องไปอีกด้านให้ผมดู ผมบอกพระองค์ว่า “ผมเชื่อในพระองค์แล้วนะครับ และผมไม่ได้คิดจะหมิ่นประมาทพระองค์ แต่ถ้าพระองค์จะทรงทำการอัศจรรย์เล็กๆ มันจะมีความหมายยิ่งใหญ่ติดตรึงใจผมไปตลอดชีวิต” โง่เขลาจริงๆนะครับ?
ผมดีใจที่พระเจ้าไม่ได้ปล่อยให้พวกมารมันดันเก้าอี้ข้ามห้องไป แล้วทำให้ผมติดในบ่วงการหลอกลวงของพวกมัน พระเยซูตรัสว่าการขอหมายสำคัญจากพระเจ้าแบบนี้ก็เท่ากับเป็นเหมือน “คนชาติชั่วและคิดทรยศต่อพระเจ้าแสวงหาหมายสำคัญ…” (มัทธิว 12:39) แทนที่จะให้พระเห็นว่าเราสัตย์ซื่อ ไม่ได้มุ่งหวังจะเห็นแต่การอัศจรรย์ในทุกสิ่งที่เรากระทำในพระนามของพระองค์
โดย: Pastor Adrian Rogers
Daily devotional
Love worth finding ministries: www.lwf.org
ข่าวประชาสัมพันธ์
- เราไม่จำเป็นต้องขอพระเจ้าให้ทำการอัศจรรย์ใดๆให้เราดู ถ้าเราใกล้ชิดพระองค์พอ เราจะสัมผัสกับอัศจรรย์เหล่านั้นได้ในทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตประจำวันของเราเอง – ขอพระเจ้าอวยพรค่ะ