ฉันเป็นคนหนึ่งที่ชอบขึ้นไปห้องนมัสการของคริสตจักรทางประตูด้านหลังซึ่งต้องเดินผ่านห้องครัว เพราะเมื่อแวะหยิบข้าวของจากออฟฟิศแล้วการเดินขึ้นทางฝั่งหลังบ้านก็สะดวกสบายดี แต่ที่ทำให้ติดใจและอยากจะใช้ทางขึ้นด้านนี้เสมอคือ เมื่อก้าวขึ้นบันไดก็จะได้ยินเสียงทักทายจากน้องๆในครัว ทั้ง ๆที่บางครั้งพวกเค้าก็กำลังสาละวนกับงานที่ทำอยู่ คือเตรียมอาหารให้พวกเราทุกคน ฉันคิดว่าน้อง ๆ เหล่านี้เป็นบุคคลสำคัญกลุ่มหนึ่งของคริสตจักรเลยทีเดียว เพราะถ้าไม่มีพวกเขา เราก็คงจะต้องมาเหงื่อแตก หน้ามันเยิ้มกันทุกสัปดาห์ แล้วจะได้รับประทานอาหารที่อร่อยหรือไม่ก็ต้องมานั่งลุ้นกันอีก…แค่คิดก็วุ่นวายน่าดู จึงอยากขอบคุณพระเจ้าสำหรับน้อง ๆ เหล่านี้ที่นอกจากหน้าที่การงานที่เค้าต้องทำแล้ว อัธยาศัยไมตรีน้ำใจในการช่วยบริการที่พวกเขามีก็ยิ่งทำให้บ้านหลังนี้มีบรรยากาศอบอุ่นยิ่งขึ้น อยากจะเล่าวีรกรรมของน้องสักคนให้ฟังดีกว่า
คนแรกนี้เลยเด็ดสุด เธอมีชื่อว่า “น้องน้อย” หากใครไม่รู้จักก็ลองสังเกตง่าย ๆ คือเธอจะมีความทะเยอทะยานไม่มาก วัดได้จากความสูงของเธอ บวกกับการแต่งตัวที่ใครเห็นต้องสะดุดตา คือโพกหัวสีเขียว เสื้อแดง กางเกงเหลืองเป็นต้น และอุปกรณ์ประจำกายคือ “กระป๋องอาหารปลา” ด้วยความที่ฉันมาถึงคริสตจักรแต่เช้า ก็จะได้เห็นภาพกิจวัตรของน้อยทุกครั้งคือ เดินหยอดอาหารปลาให้ทีละบ่อๆ (เรามีบ่อปลาเยอะ ทั้งเล็กและใหญ่) และเมื่อเห็นฉันเดินเข้ามา เธอก็จะรีบยกมือสวัสดีพร้อมกับเสียงดังเจื้อยแจ้วที่อาจฟังยากสักหน่อยว่า “สวัสดีพี่ค๊ะ” ฉันไม่ได้พิมพ์ผิดนะ แต่น้องเค้าเรียงประโยคแบบนี้จริงๆ
มีวันหนึ่งอยากจะพูดคุยกับน้อยมากขึ้น บวกกับเห็นอาหารปลาในมือก็นึกสนุก จึงบอกน้อยว่า วันนี้หิวข้าวจังยังไม่ได้กินข้าวมาเลย น้อยมีอะไรให้พี่กินไหม แล้วก็เป็นอย่างที่คิดคือ น้อยรีบหยิบยื่นอาหารปลาในมือให้อย่างเต็มใจแล้วชวนว่า พี่กินนี่ก่อนไหมคะ? ฉันก็ได้แต่ขำแล้วรีบขอบใจน้อยก่อนที่จะเผลอใจกินลงไปแล้วจะมีวุ้นขึ้นที่หัวซะก่อน
นี่เป็นแค่เรื่องราวเล็กๆ ที่เกิดขึ้นในบ้านแห่งความสุขหลังนี้ นอกจากน้อยแล้วยังมีเด็ดๆอีกหลายคนเช่น อ้อน แม่ครัวหัวเห็ด , ปอง มือนวดกระหรี่(พั๊ฟ) ,แนนซี่ อาคัลซ่าส์ต้องสยบ, แมว ขวัญใจน้องหมา , ผิวกับชัย คู่รักคู่รส, แทน มือขวาประจำครัว ร้องเพลงเพราะสูสีกับศิลปินโบสถ์เรา, พี่ชู ฝาแฝดหน้าย่น ที่เพิ่งรับเชื่อหมาดๆ (ถึงแม้จะเกิดคนละภพแต่ก็ได้มาพบกัน), น้าลำจวญ บริการทุกระดับประทับใจ และยังมีใครต่อใครที่อาจไม่ได้เอ่ยชื่อ วันหลังจะมาเล่าทีเด็ดของแต่ละคนให้ฟัง รับรองขำกลิ้ง…..
แต่ที่อยากจะบอกว่าพวกเขาเป็นส่วนที่ทำให้บ้านหลังนี้เต็มไปด้วยรอยยิ้มและน้ำใจไมตรีไม่แพ้สมาชิกอย่างเรา ๆ ท่าน ๆ หากใครได้มีโอกาสเจอะเจอพวกเค้า ลองยิ้มและทักทายพวกเขาบ้างหรือแม้แต่คำชมเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็อาจทำให้พวกเขายิ้มแก้มปริ ทำอาหารรสเลิศให้เราได้อิ่มแปร้พุงกางก่อนกลับบ้านกันทั่วหน้า….อ้อ..อีกอย่างคือฉันเชื่อว่าวันหนึ่งพวกเขาจะได้เห็นความรักของพระเจ้าผ่านทางชีวิตของพวกเราทุกคน เพื่อสักวันหนึ่งพวกน้อง ๆจะได้ขอบคุณพระเจ้าและสรรเสริญพระองค์ร่วมกันกับเราด้วยนะคะ
“และถ้าผู้ใดจะเอาน้ำเย็นสักถ้วยหนึ่ง ให้คนเล็กน้อยเหล่านี้คนใดคนหนึ่งดื่ม เพราะเป็นศิษย์ของเรา เราบอกความจริงแก่ท่านทั้งหลายว่า คนนั้นจะขาดบำเหน็จก็หามิได้” (มัทธิว10:42)
(CJ วรรณ – อ.สิริวรรณ อานุภาพโยธา)
ข่าวประชาสัมพันธ์
- ย้ำอีกครั้ง – คืนนี้ไม่มี Sing & Join นะคะ อย่าเผลอมาล่ะ
- ข่าวล่ามาเร็ว – แต่ละกลุ่มกิจกรรมค่าย เตรียมซ้อมกันอย่างถึงพริกถึงขิง ต่างคนต่างอยากได้รางวัล (ที่ยังไม่รู้ว่าเป็นอะไร เพราะประธานค่ายยังไม่มีเวลาไปซื้อ)
- ครูแอน – ขอแจ้งให้ทราบว่า คืนวันเสาร์หลังจบการแสดงแล้ว อย่าเพิ่งรีบขึ้นไปนอน จะมี Party ย้อนยุคชนิดดิ้นกันยันสว่าง ทีมนักดนตรีนักร้องจะงัดเพลงสมัยพ่อแม่เป็นวัยรุ่นมาร้องให้กันฟัง
- และที่ขาดไม่ได้ – อย่าลืมอธิษฐานเผื่อการเตรียมงาน ความเรียบร้อย และความปลอดภัยนะคะ
- ดร.โอ๋ ฝากขอบคุณทุกคำอธิษฐานเผื่อลูกชาย อาการหลังการผ่าตัดสมอง..ผลดีเยี่ยม
4 replies on “นางงามก้นครัว”
เห็นด้วยอย่างยิ่ง ทุกคนในห้องครัวอัธยาศัยดีจริงๆ ค่ะ เพราะขนาด ลูกชาย น้องทัช ยังได้รับน้ำใจจากพี่ๆด้วยข้าวไข่ดาว อยู่บ่อยๆ ขอบคุณมากๆ ค่ะ
อาหารกลางวันก็ขอ พูด คำเดียวว่า อร่อยเหาะ คอนเฟริ์ม
เสน่ห์ของCJเราส่วนหนึ่ง ปฏิเสธไม่ได้เลยว่ามาจากฝีมือของน้องๆเหล่านี้
อ้ำ..อร่อยจังเลย
อร่อยครับ :->
เขาทำด้วยใจจริงๆ น่ารักยิ้มแย้มทุกคนเลย ขอปรบมือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆให้ทุกเลย ตอนนี้CJอ้วนๆกันทุกคน