“บางทีสิ่งที่คุณอาวรณ์ห่วงหา ไม่ใช่ “บุคคล” แต่เป็น “ความรู้สึก”(ดีๆ) ซึ่งคุณมีในยามที่คุณได้อยู่กับเขา!”
(Sometimes it’s not the person that you miss, but the feeling you had when you were with them.)
ในระยะหลังนี้ผมชอบกลับไปนั่งดูรูปภาพเก่าๆ ของ “เหตุการณ์” เมื่อหลายสิบก่อน
เวลาดูก็มีความรู้สึกบางอย่างที่แป๊ปขึ้นมาอย่างอธิบายไม่ถูก!
แรกๆ ผมเข้าใจไปว่า ผมคงคิดถึงบุคคลต่างๆ ในภาพเหล่านั้น แต่คิดไปคิดมาก็ตระหนักว่า “ไม่ใช่”!
เพราะว่า ต่อให้ผมกับคนทั้งหลายในภาพเหล่านั้นมาเจอะเจอพบหน้ากันอีกทีก็คง(แทบจะ) จำกันไม่ได้แล้ว หรือต่อให้จำได้ความผูกพันที่มีต่อกันก็คงไม่เหมือนเดิมแล้ว เพราะทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไปอย่างไม่มีทางนำกลับมาให้เหมือนเดิม
สิ่งเดียวที่ฝังแน่นอยู่ในใจของเราเสมอไปคือ “ความรู้สึกดีๆ” ที่ติดตรึงอยู่ในความทรงจำจนยากที่จะสะบัดหรือตัดทิ้งไป!
ยิ่งถ้าหากว่า เราได้เดินหรือนั่งลงแล้วได้ยินเสียงเพลงหรือเสียงดนตรีที่เคยได้ยินในช่วงที่เกิดเหตุการณ์เหล่านั้นด้วยละก็… อารมณ์ของเราก็จะยิ่งบรรเจิดอิ่มเอิบเอ่อล้นหัวใจเลยทีเดียว!
ใช่ครับ! คนที่เราคิดถึงนั้น ไม่มี “ตัวตน” อีกต่อไปแล้ว เพราะต่อให้คนๆ นั้นมาอยู่ต่อหน้าเราในเวลานี้ “อารมณ์” และ “ความรู้สึก” ที่เราเคยมีต่อเขา จะไม่มีวันเป็นเหมือนอย่างที่เราคิดว่าน่าจะเป็นอีกต่อไป!
“เวลา” ได้ “ชะล้าง” หรือ “ละลาย” ความเข้มข้นของความผูกพันที่เคยมีต่อกันไปอย่างไร้ความปราณี!
ดังนั้น แม้จะเจอกัน แต่ความรู้สึกที่เคยคำนึงโหยหาอยากจะพบหน้าก็จะค่อยๆ จางหายไป!
มีแต่ “ความรู้สึก” ที่มีต่อ “บรรยากาศ” และ “เหตุการณ์” รวมทั้ง “บุคคล” ในช่วงเวลาแห่งความหลังเหล่านั้น ที่เราสลัดไม่หลุดจริง ๆ!
ในพระคัมภีร์เดิม ชาวอิสราเอลก็มี “เหตุการณ์” ที่ทำให้พวกเขาระลึกถึง “พระคุณของพระเจ้า” ผ่านการช่วยกู้ต่างๆ มาหลายเหตุการณ์
แต่เหตุการณ์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ชาติของพวกเขาคือ การที่พระเจ้าทรงนำพวก เขาให้พ้นจากการเป็นทาสของอียิปต์ เดินทางผ่านทะเลแดงที่เปิดออกและผ่านพ้นการทดลองทั้งปวงในถิ่นทุรกันดาร
“ท่านทั้งหลายอย่ากลัวเขาเลย แต่จงระลึกถึงการที่พระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่านกระทำต่อฟาโรห์ และต่อชาวอียิปต์ทั้งสิ้นนั้น การทดลองใหญ่ยิ่งซึ่งนัยน์ตาท่านได้เห็นแล้วทั้งหมายสำคัญ การอัศจรรย์ พระหัตถ์ทรงฤทธิ์ และพระกรที่เหยียดออก ซึ่งพระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่านได้ทรงใช้พาท่านทั้งหลายออกมา พระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่านทั้ง หลายจะทรงกระทำต่อชนชาติทั้งหลายที่ท่านกลัวอย่างนั้นแหละ” (ฉธบ.7:18-19)
พี่น้องที่รัก!
แล้วในชีวิตของคุณละ มี “เหตุการณ์ใด” ที่ประทับอยู่ในความทรงจำของคุณที่ส่งผลต่อ “ความรู้สึก” ของคุณมาจนทุกวันนี้มากที่สุด?
มี “ความรู้สึกใด” ที่ทำให้คุณมีความปลื้มปีติ และเป็นสุขมากที่สุด ในทุกครั้งที่คุณหวนคิดคำนึงถึง ด้วยความห่วงหาอาวรณ์?
มี “บุคคลใด” บ้างที่ทำให้คุณเกิดรู้สึกดีๆ ที่ได้คิดถึงเขาขึ้นมา !
มีใครสักคนบ้างไหมที่คู่ควรต่อการระลึกถึงเหมือนผู้หญิงที่นำน้ำหอมราคาแพงมาชโลมพระเยซูคนนั้น?
“เราบอกความจริงแก่ท่านทั้งหลายว่า การซึ่งหญิงนี้ได้กระทำจะเลื่องลือไปเป็นที่ระลึกถึงเขาที่ไหนๆที่ข่าวประเสริฐนี้จะประกาศไปทั่วพิภพ” (มธ.26:13)
และมีใครบ้างไหม ที่กำลังมีความรู้สึกเปี่ยมสุขเมื่อเขาคิดถึงคุณ?
ธงชัย ประดับชนานุรัตน์- twitter.com/thongchaibsc
fanpage@thongchaibsc , BB 2381A496