“หัวใจมีความสุขมากที่สุดเมื่อมันเต้นเพื่อผู้อื่น!”
(The heart is the happiest when it beats for others.)
เมื่อใดก็ตาม ที่หัวใจของเราเต้นเพื่อตัวเองเท่านั้น หัวใจของเราจะเต้นแรงและบีบรัดด้วยความกังวล เครียดและกลัว ดังนั้น แทนที่จะมีความสุข กลับกลายเป็นว่ามีความทุกข์แทน!
แต่ตรงกันข้าม หากว่าหัวใจของเราเต้นเพื่อสวัสดิภาพของผู้อื่น เราจะรู้สึกปลอดโปร่ง มีอิสระ และก่อเกิดความสุขเล็กๆ ขึ้นมา โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากว่า “ผู้อื่น” ที่กล่าวถึงนั้นเป็นคนที่เรามีความนิยมชมชอบอยู่ด้วยละก็ จะยิ่งสุขมากขึ้นเป็นทวีคูณ!
องค์พระเยซูคริสต์ทรงเป็นแบบอย่างของบุคคลที่คิดถึง “ผู้อื่น” ก่อน!
คนที่คิดถึงคนอื่นและความต้องการของผู้อื่นก่อน คือคนที่ไม่เห็นแก่ตัว และคนที่ไม่เห็นแก่ตัวก็คือ คนที่มีความสุข!
ความสุขกับความเห็นแก่ตัวเข้ากันไม่ได้!
คนเห็นแก่ตัวไม่มีความสุขหรือมีความสุขไม่ได้
หรือหากว่ามีความสุขขึ้นมาได้ความสุขนั้นก็จะอยู่ไม่ได้นาน!
ความเห็นแก่ตัวทำให้ความสุขของตัวคนๆ นั้นหายไป แถมยังทำให้ความสุขของคนที่อยู่รอบข้างตัวหายไปด้วยเช่นกัน!
ที่ใดมีความเห็นแก่ตัว ที่นั่นความสุขจะไม่ขอร่วมอยู่ด้วย เพราะคนเห็นแก่ตัวจะเอาแต่ได้ เอาแต่กอบ โกยผลประโยชน์เข้าสู่ตัวเอง คนเห็นแก่ตัวจะให้ไม่เป็น เมื่อให้ไม่เป็น ความสุขก็มีไม่ได้ เพราะการให้เป็นบ่อเกิดแห่งความสุข ดุจดังที่พระเยซูคริสต์ได้ตรัสไว้ว่า “การให้เป็นเหตุให้มีความสุขยิ่งกว่าการรับ!” (กจ.20:35) และคนที่ให้โดยไม่จดจำ จะมีความสุขมากกว่าคนที่ให้แล้วชอบจดจำ!
เพราะคนที่ให้แล้วยังจดจำยังคงเป็นคนเห็นแก่ตัวอยู่!
เมื่อเห็นแก่ตัว ความสุขก็ลดลงและหายไปในที่สุด!
ด้วยเหตุนี้ คนที่มีความสุขคือ คนที่ให้แล้วไม่จดจำ!
แต่ตรงกันข้าม หากใครให้อะไรแก่เขา คนที่มีความสุขจะไม่ลืมการดีนั้นเลย
และจะพยายามหาทางสนองคุณของผู้ที่ให้แก่เขา ด้วยการให้กลับคืนสิ่งดีแก่ผู้มีพระคุณ
เพราะหัวใจของคนที่มีความสุขจะเต้นอยู่เสมอเพื่อผู้มีพระคุณนั้น!
และยิ่งเขาสนองคุณได้มากเท่าไร เขาก็ยิ่งมีความสุขมากขึ้นเท่านั้น!
นี่เป็นเหตุผลว่า ทำไมพวกเราที่ได้รับพระราชทานพระคุณจากพระเจ้าผ่านการเสียสละพระชนม์ขององค์พระเยซูคริสต์ จึงมีหัวใจที่เต้นอยู่เพื่อพระองค์ !
และเมื่อใดก็ตามที่เราได้มีโอกาสให้หรือถวายการปรนนิบัติแด่พระองค์ได้ เมื่อนั้นเราจะมีความสุขแบบสุดๆ ไปเลย!
และยิ่งเมื่อเรารู้ว่าพระเจ้าทรงมีความสุข เมื่อเห็นเราแสดงความรักแก่คนอื่น (โดยเฉพาะอย่างยิ่งแก่คนที่มีปัญหาหรือความทุกข์ร้อน) เราก็จะยิ่งแบ่งปันสิ่งดีๆ ที่เรามีอยู่ให้แก่บรรดาคนเหล่านั้น โดยไม่ตระหนี่ขี้เหนียวและไม่รั้งรอในทันที!
ด้วยเหตุนี้เอง นับจากวันที่เราได้รับพระคุณจากพระเจ้า หัวใจของเราก็เริ่มเต้นเพื่อผู้อื่นและเพื่อพระองค์!
และยิ่งหัวใจของเราเต้นเช่นนั้นมากเท่าไร เราก็ยิ่งมีความสุขมากขึ้นเท่านั้น และหัวใจของเราจะเต้นเช่นนั้นต่อไปจนกว่าวาระแห่งการเต้นครั้งสุดท้ายของหัวใจของเราจะมาถึง!
-ธงชัย ประดับชนานุรัตน์-
Twitter.com/thongchaibsc