สวัสดีค่ะ (13 พฤษภาคม 2010)
ถ้าคุณอายุอานามพอสมควร สิ่งที่หลีกหนีไม่พ้นคือความจำเริ่มมีปัญหา และอาการจะเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆตามวันเวลา ที่น่าเจ็บใจคือลืมมันได้ทุกเรื่อง เหมือนความทรงจำหายไปเป็นช่วงๆ โดยเฉพาะเมื่อคิดย้อนกลับไปบางช่วงมันนึกไม่ออกจริงๆ
มาดูซิ…อะไรบ้างที่เรามักลืม
- กุญแจ – กุญแจบ้าน กุญแจรถ (ลืมไว้ในรถแล้วล็อคประตูด้วย) กุญแจตู้ เลยไปจนถึงกุญแจเซฟ
- เอกสาร – บัตรประชาชน ใบขับขี่ บัตรเครดิต สำเนาทะเบียนบ้าน ทะเบียนรถ และเอกสารสำคัญอื่นๆ
- โทรศัพท์มือถือ, ลืมนัด, ลืมรับลูก, มัวแต่ยุ่งลืมกินข้าว, ลืมวันเกิด วันครบรอบแต่งงาน
- ไปห้างแล้วลืมว่าจอดรถไว้ที่ไหน มีคนแนะนำให้ใช้โทรศัพท์ถ่ายหมายเลขเสาตรงที่จอดรถไว้ คงไม่พลาดยกเว้นลืมโทรศัพท์ไว้ที่ไหนไม่รู้ (อันนี้ก็สมควรโดน….)
- ลืมเนื้อร้องบนเวที (สำหรับศิลปิน เลยต้องดำน้ำเอาตัวรอด) ลืมว่ามีคนฝากมาบอก จำได้แต่ฝากมาบอก แต่จำไม่ได้ว่าบอกเรื่องอะไร บอกใคร?!!
- ชาว CJ ลืม – พระคัมภีร์, สมุดจดบันทึก, หนังสือเรียน, ลืมเฝ้าเดี่ยว ลืมอธิษฐาน ลืมกระเป๋าสตางค์, เครื่องสำอาง, เสื้อผ้า, ผ้าพันคอ, กับข้าวในตู้เย็น ฯลฯ แต่ที่ขาดไม่ได้เลยโดยเฉพาะวันที่มีพิธีบัพติศมาคือลืมเสื้อผ้าทั้งชุดตั้งแต่ชั้นนอกไปจนถึงชั้นใน!!! ไว้ให้คริสตจักรดูต่างหน้า
จาระไนไม่หมด โดยส่วนตัวที่หายบ่อยที่สุดคือกุญแจ ได้แต่พยายามฝึกฝนตนเองให้วางของไว้เป็นที่เป็นทาง และเป็นระเบียบมากที่สุด (ใครมาหยิบยืมไปแล้วไม่คืนที่ เป็นเรื่อง!!!) แต่ก็ยังไม่วาย…. หายประจำ แถมจำไม่ได้ด้วย ขนาดพยายามฉายภาพในหัว แล้วเดินย้อนรอยถอยกลับไปเท่าที่จำได้ ก็ยังนึกไม่ออก
ข้อดีของการลืมคือ บางเรื่องลืมไปเลย เช่นมีคนมาถามว่าไปมีเรื่องขัดเคืองใจกับคนโน้นคนนี้หรือเปล่า? เรื่องอะไรล่ะ? เพราะได้ยินมา สิ่งที่จำได้คือ “เออใช่เคยมีเรื่อง แต่จำไม่ได้แล้วว่าเรื่องอะไร” หรือเวลาเรียนพระคัมภีร์แล้วอาจารย์ให้แบ่งปันประสบการณ์ร้ายๆบางเรื่องในอดีตที่เจ้าตัวจำมันอยู่นั่นแหละ (ภาษาคริสเตียนเรียก-รากขมขื่น) เพื่ออาจเป็นประโยชน์แก่คนอื่น ที่แน่ๆคืออายุขนาดนี้แล้วต้องเคยมีประสบการณ์ที่อาจารย์พูดถึงแน่ๆ แต่ทำไมมันจำไม่ได้แม้สักกะตี๊ดเลย ไม่ใช่ลืมแค่ราก ลืมมันทั้งต้นทั้งดอกเลย 
ที่ต้องทูลขอพระเจ้าเป็นประจำคือ ขออย่าให้ลืมพระคุณ ให้หัดนับพระพรอันล้นเหลือที่พระเจ้าประทานให้ในแต่ละวัน และที่สำคัญอย่าลืม…ขอบพระคุณพระเจ้าในทุกกรณี เพราะ “นี่แหละเป็นน้ำพระทัยของพระเจ้า ซึ่งปรากฎอยู่ในพระเยซูคริสต์เพื่อท่านทั้งหลาย”
แต่ดูก่อนพวกที่รัก อย่าลืมความจริงข้อนี้เสีย คือวันเดียวของพระเจ้าเป็นเหมือนกับพันปี และพันปีก็เป็นเหมือนกับวันเดียว องค์พระผู้เป็นเจ้าไม่ได้ทรงเฉื่อยช้าในเรื่องพระสัญญาของพระองค์ ตามที่บางคนคิดนั้น แต่พระองค์ได้ทรงอดกลั้นพระทัยไว้ เพราะเห็นแก่ท่านทั้งหลายมาช้านาน พระองค์ไม่ทรงประสงค์ที่จะให้ผู้หนึ่งผู้ใดพินาศเลย แต่ทรงปรารถนาที่จะให้คนทั้งปวงกลับใจเสียใหม่ (2เปโตร 3:8-9)
(CJ ป้านุ้ย)
ข่าวประชาสัมพันธ์
- วันเดียวของพระเจ้าเป็นเหมือนพันปี!!… ถ้าใครอธิษฐานขอ แล้วบอกให้พระเจ้าตอบเลยวันนี้พรุ่งนี้ ระวังเหอะ
- ที่เขียนมาทั้งหมดด้านบนน่ะ ตัวเองเป็นเกือบหมดทุกข้อ … คนใกล้ตัวจะรู้ดี วันหลังจะเล่าเรื่องลืมเด็ดๆของชาว CJ แต่ละคนให้ฟัง ไม่จืดเลย
- ขอบคุณพระเจ้าที่ไม่จดจำความบาปของเรา และไม่เคยลืมเราแม้สักนาที เราเองเสียอีกชอบทำเป็นลืมพระองค์ ขออย่าให้เป็นเช่นนั้นเลย และที่ลืมไม่ได้เป็นอันขาดคือ “อธิษฐานเผื่อประเทศชาติของเราต่อไป” – ขอพระเจ้าอวยพรค่ะ