การใช้สื่ออย่างสร้างสรรค์

ถาม “ในพระคัมภีร์สอนเรื่องการใช้สื่ออย่างสร้างสรรค์ไว้อย่างไรบ้าง?”

ตอบ พระเยซูเป็นแบบอย่างในการใช้สื่ออย่างสร้างสรรค์ในการสอน อธิบายความจริง หรือตอบคำถามข้อข้องใจ เช่น

1.ใช้คนประกอบการเรื่องสื่อสาร(สอน) เช่นการใช้เด็กเป็นตัวอย่างเพื่อสอนให้เรามีจิตใจและทัศนคติแบบเด็ก ๆ จึงจะเข้าและอยู่สวรรค์ได้

มธ.18:1-4 “ในเวลานั้นสาวกทั้งหลายมาเฝ้าพระเยซูทูลว่า “ใครเป็นใหญ่ที่สุดในแผ่นดินสวรรค์?” 2พระเยซูจึงทรงเรียกเด็กเล็กๆ คนหนึ่งมา และให้มายืนท่ามกลางเขาทั้งหลาย 3แล้วตรัสว่า “เราบอกความจริงกับท่านทั้งหลายว่า ถ้าพวกท่านไม่กลับใจและเป็นเหมือนเด็กเล็กๆ ก็จะเข้าในแผ่นดินสวรรค์ไม่ได้เลย 4เพราะฉะนั้น ถ้าใครถ่อมจิตใจลงเหมือนเด็กเล็กๆ คนนี้ คนนั้นจะเป็นใหญ่ที่สุดในแผ่นดินสวรรค์”

2.ใช้การกระทำเป็นการสื่อสาร (บทเรียน) เช่น ใช้การล้างเท้าสาวกเป็นการสื่อถึงความถ่อมใจที่พึงมีต่อกัน -ยน.13:1-15

3.ใช้วัตถุสิ่งของเป็นสื่อในการสอนเรื่องความรับผิดชอบต่อพระเจ้าต่อรัฐบาลและสังคม เช่น การใช้เหรียญเงินตอบคำถามเรื่องการเสียส่วย/ภาษี

มธ.22:15-22 “ขณะนั้นพวกฟาริสีก็ไปและปรึกษากันหาทางทำให้พระองค์ทรงติดกับดักด้วยคำพูด 16จึงใช้บรรดาศิษย์ของตนกับพวกเฮโรดไปทูลพระองค์ว่า “ท่านอาจารย์ เราทราบว่าท่านเป็นคนซื่อสัตย์ สั่งสอนทางของพระเจ้าตามความจริงโดยไม่ได้เอาใจใคร เพราะท่านไม่ได้เห็นแก่หน้าใคร 17เพราะฉะนั้นขอโปรดให้เราทราบว่าท่านคิดอย่างไร? การส่งส่วยให้แก่ซีซาร์นั้นควรหรือไม่?” 18พระเยซูทรงทราบเจตนาร้ายของพวกเขาจึงตรัสว่า “คนหน้าซื่อใจคด พวกท่านมาทดลองเราทำไม? 19จงเอาเงินที่จะเสียส่วยนั้นมาให้เราดู” เขาจึงเอาเดนาริอันเหรียญหนึ่งถวายพระองค์ 20พระองค์ตรัสถามว่า “รูปและคำจารึกนี้เป็นของใคร?” 21พวกเขาทูลว่า “ของซีซาร์” แล้วพระองค์ตรัสกับเขาว่า “เพราะฉะนั้น ของของซีซาร์จงถวายแด่ซีซาร์ และของของพระเจ้าจงถวายแด่พระเจ้า” 22เมื่อได้ฟังแล้วพวกเขาก็ประหลาดใจ จึงละพระองค์ไว้และกลับไป”

4. ใช้การแสดงอากัปกิริยาเป็นการสื่อถึงการพ้นหรือหมดความรับผิดชอบในหน้าที่ เช่น ให้สาวกสะบัดผงคลีออกจากเท้า

มก.2:6-12 “แต่มีพวกธรรมาจารย์บางคนนั่งอยู่ที่นั่นและคิดในใจว่า 7“ทำไมคนนี้พูดอย่างนี้ หมิ่นประมาทพระเจ้านี่ ใครจะอภัยบาปได้นอกจากพระเจ้าองค์เดียว” 8พระเยซูทรงทราบในพระทัยทันทีว่าพวกเขาสนทนากันในหมู่พวกเขาอย่างนั้น จึงตรัสว่า “ทำไมพวกท่านถึงคิดในใจอย่างนี้ 9การที่พูดกับคนง่อยว่า ‘บาปต่างๆ ของท่านได้รับการอภัยแล้ว’ กับการพูดว่า ‘จงลุกขึ้นยกแคร่เดินไปเถิด’ แบบไหนจะง่ายกว่ากัน 10ทั้งนี้เพื่อให้พวกท่านรู้ว่าบุตรมนุษย์มีสิทธิอำนาจในโลกที่จะอภัยบาปได้” พระองค์จึงตรัสสั่งคนง่อยว่า 11“เราสั่งท่านว่า จงลุกขึ้นยกแคร่แล้วกลับบ้านของท่าน” 12คนง่อยก็ลุกขึ้น แล้วยกแคร่ของตนทันที เดินออกไปต่อหน้าคนทั้งหลาย ทุกคนก็ประหลาดใจและสรรเสริญพระเจ้ากล่าวว่า “เราไม่เคยเห็นอะไรอย่างนี้เลย”

5. ใช้การเล่าเรื่อง (อุปมา) เพื่อสื่อความจริงที่สำคัญ เช่นอุปมาเรื่องดิน 4 ชนิด –เพื่อสื่อถึงใจที่เปิดรับความจริงของพระเจ้าที่ต่างกันของผู้ฟัง

มธ.13:1-9 “ในวันนั้นพระเยซูเสด็จจากบ้านไปประทับที่ชายทะเลสาบ 2มีมหาชนมาหาพระองค์ พระองค์จึงเสด็จลงไปประทับในเรือ และฝูงชนทั้งหมดก็ยืนอยู่บนฝั่ง 3แล้วพระองค์ก็ตรัสกับเขาทั้งหลายเป็นอุปมาหลายเรื่อง เป็นต้นว่า “นี่แน่ะ มีผู้หว่านคนหนึ่งออกไปหว่านพืช 4และเมื่อเขาหว่าน เมล็ดพืชก็ตกตามหนทางบ้าง แล้วนกก็มากินเสีย 5บ้างก็ตกในที่ซึ่งมีพื้นหิน มีเนื้อดินน้อย จึงงอกขึ้นอย่างเร็วเพราะดินไม่ลึก 6แต่เมื่อดวงอาทิตย์ขึ้นมันก็ถูกแผดเผา จึงเหี่ยวไปเพราะรากไม่มี 7บ้างก็ตกกลางต้นหนาม ต้นหนามก็งอกขึ้นปกคลุมเสีย 8บ้างก็ตกที่ดินดี แล้วเกิดผลร้อยเท่าบ้าง หกสิบเท่าบ้าง สามสิบเท่าบ้าง 9ใครมีหูจงฟังเถิด”

เช่น อุปมาเรื่องชาวสะมาเรียนใจดี – เพื่อสื่อถึงความรักเพื่อนบ้าน -ลก.10:25-37

6.ใช้การบรรยาย/การเทศน์/การสอน เพื่อสื่อบทเรียนฝ่ายวิญญาณที่แตกต่างจากคนอื่น ๆ

เช่น การพิพากษาครั้งสุดท้าย (มธ.24-25)
เช่น คุณลักษณะและการปฏิบัติตนของคริสเตียนในฐานะประชาชนของพระเจ้า (มธ.5-7)
เช่นการเสด็จมาของพระวิญญาณบริสุทธิ์และการประเล้าประโลม(ยน.14-17)

7.ใช้การถามและตอบคำถามเป็นสื่อในการช่วยให้ผู้ฟังได้คำตอบและเข้าใจความจริง เช่น พระเยซูถามบรรดาอาจารย์สอนศาสนา

ลก.2:46 “เมื่อหาได้สามวันแล้ว ก็พบพระกุมารนั่งอยู่ในพระวิหารท่ามกลางพวกอาจารย์ กำลังฟังและไต่ถามอาจารย์เหล่านั้นอยู่”

เช่น พระเยซูถามคนฟังว่าพวกเขาคิดว่าพระเยซูเป็นใคร?

มธ.16:13-15 “เมื่อพระเยซูเสด็จเข้าไปในเขตเมืองซีซารียาฟีลิปปี พระองค์ตรัสถามพวกสาวกของพระองค์ว่า “คนทั่วไปพูดกันว่าบุตรมนุษย์เป็นใคร?” 14เขาทั้งหลายทูลตอบว่า “บางคนว่าเป็นยอห์นผู้ให้บัพติศมา แต่บางคนว่าเป็นเอลียาห์ ส่วนคนอื่นๆ ว่าเป็นเยเรมีย์ หรือเป็นคนหนึ่งในบรรดาผู้เผยพระวจนะ” 15แล้วพระองค์ตรัสถามเขาทั้งหลายว่า “แล้วพวกท่านว่าเราเป็นใคร?”

เช่น พระเยซูถามสาวกว่า ถ้วยของพระองค์ พวกเขาจะดื่มได้หรือ

มก.10:35-40 “ยากอบกับยอห์นบุตรของเศเบดีเข้ามาทูลพระองค์ว่า “พระอาจารย์ ข้าพระองค์ทั้งสองอยากจะขอให้พระองค์ทำตามคำทูลขอของพวกข้าพระองค์” พระองค์จึงตรัสถามเขาทั้งสองว่า “ท่านทั้งสองอยากจะให้เราทำอะไรให้พวกท่าน?” พวกเขาจึงทูลตอบว่า “เมื่อพระองค์จะทรงรับเกียรตินั้น ขอให้พวกข้าพระองค์นั่งที่เบื้องขวาพระหัตถ์คนหนึ่ง เบื้องซ้ายคนหนึ่ง” พระเยซูจึงตรัสกับเขาทั้งสองว่า “พวกท่านไม่เข้าใจสิ่งที่พวกท่านขอ ถ้วยที่เราดื่มนั้นพวกท่านดื่มได้หรือ? และบัพติศมาที่เรารับ พวกท่านจะรับได้หรือ?” เขาทั้งสองทูลตอบว่า “พวกข้าพระองค์ทำได้” พระเยซูจึงตรัสกับพวกเขาว่า “ถ้วยที่เราดื่มนั้นพวกท่านจะดื่ม และบัพติศมาที่เรารับนั้นท่านจะรับก็จริง แต่การที่จะให้นั่งข้างขวาหรือข้างซ้ายของเรานั้น ไม่ใช่เราเป็นผู้จัด แต่ให้กับใครก็จะให้แก่คนนั้น”

เช่น พระเยซูถามเศรษฐีหนุ่มผู้เป็นขุนนางและนักกฎหมายว่า เรียกพระองค์ว่าประเสริฐทำไม?

มก.10:18 “พระเยซูตรัสกับคนนั้นว่า “ท่านใช้คำว่าประเสริฐทำไม? ไม่มีใครประเสริฐนอกจากพระเจ้าองค์เดียว”

มก.10:36 “พระองค์จึงตรัสถามเขาทั้งสองว่า “ท่านทั้งสองอยากจะให้เราทำอะไรให้พวกท่าน?”

8. ใช้การสนทนาหรืออภิปรายเป็นสื่อในการช่วยให้เข้าใจบทเรียน

เช่น พระเยซูสนทนากับนิโคเดมัสเรื่องการบังเกิดใหม่ -ยน.3:1-21

9. ใช้การออกภาคสนามไปหาประสบการณ์เพื่อสื่อบทเรียนถึงบทเรียนในการรับใช้และการรายงาน เช่น พระเยซูสั่งสาวกออกไปเป็นพยานและรักษาคนป่วย -มธ.10:1-42 ;ปท . ลก.10:1-12

ลก.10:17 “สาวกเจ็ดสิบสองคนนั้นกลับมาด้วยความยินดีทูลว่า “องค์พระผู้เป็นเจ้า แม้แต่พวกผีก็อยู่ใต้บังคับของพวกข้าพระองค์โดยพระนามของพระองค์”

ดังนั้น ในยุคนี้ เราต้องรู้จักใช้สื่อในการประกาศข่าวประเสริฐและสอนความจริงจากพระคัมภีร์ผ่านช่องทางหรือสื่อต่างๆ อย่างมีประสิทธิภาพและสร้างสรรค์ คำถามคือว่า ถ้าพระเยซูคริสต์มาอยู่ในสมัยของเรา พระองค์จะสื่อสารข่าวประเสริฐและบทเรียนฝ่ายจิตวิญญาณต่อคนทั้งหลายผ่านช่องทางสื่อใดบ้าง? และอย่างไร? เช่น