นาฬิกาทราย
“ขอทรงสอนข้าพระองค์ทั้งหลายให้นับวันของตน เพื่อพวกข้าพระองค์จะมีจิตใจที่มีปัญญา” (สดุดี 90:12 THSV11)
ยังไงพ่อแม่ก็ฉลาดกว่าวันยังค่ำ ตอนเป็นวัยรุ่น ท่านจำกัดเวลาให้ฉันพูดโทรศัพท์เท่ากับเวลาที่นาฬิกาทรายเริ่มทำงาน แน่นอนมันดูเหมือนหนึ่งชั่วโมง แต่ฉันว่าอันที่ท่านใช้ไม่น่าถึง น่าจะสักสิบนาทีเท่านั้น ยังจำได้พอทรายใกล้จะหมดลง ฉันตกใจว้าวุ่นมาก ยังมีเรื่องอีกเยอะที่ต้องพูด และด้วยความร้ายกาจ ฉันแอบกลับหัวนาฬิกาทรายลง บางครั้งก็รอด บางครั้งก็ไม่รอด!
พระวจนะวันนี้เตือนว่าเรามีเวลาจำกัด ไม่ใช่ในแบบที่เราชอบคิด แม้รู้ว่าวันหนึ่งจะถึงเวลาของเรา และเราควรใช้ชีวิตอย่างมีสติปัญญา เมื่อได้เฝ้ามอง “ผงทรายแห่งเวลา” ใกล้หมดลง ทำให้เราต้องกลับมาทบทวนจริงจังว่าอะไรคือสิ่งสำคัญ เรียงลำดับใหม่ เป้าหมายที่ถูกละเลยมานานจู่ๆก็รีบเร่งทำ นับวันเวลาแปลว่าเราแยกแยะได้ว่าสิ่งใดสำคัญและสิ่งใดไม่สำคัญ
ทำเช่นนี้ได้ต้องมีสติปัญญาในการ “ใช้ชีวิตให้เป็น”
ไม่มีสิ่งใดขัดเกลาจิตสำนึกให้ฉันได้นอกจากพิธีไว้อาลัย เป็นการดีที่จะเตือนตนเองเสมอว่า ชีวิตไม่ได้ยั่งยืนเป็นนิจ กษัตริย์ดาวิดทูลขอพระเจ้าแสดงให้ท่านเห็นว่าชีวิตไม่เที่ยงเพียงใด (สดุดี 39:4-5) แทนที่จะมองว่าเป็นความคิดที่หดหู่ แต่นี่จะช่วยเราไม่ให้หลงเพลิดเพลินในชีวิตจนเกินไป
ฉันเองอยากมีชีวิตที่มีความตั้งใจและมีแรงบันดาลใจ เพื่อจะใช้เวลาให้คุ้มค่าที่สุด ต้องการมีสติปัญญาในการลงทุนเวลาชีวิต และมีชีวิตเพื่อสิ่งที่เป็นนิรันดร์!
ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงสอนให้ลูกนับวันเวลาของตนเอง และมีชีวิตเพื่อพระองค์
โดย Jan Kent จาก Devotions by Jan
อนุญาตโดย Randy Kent : https://devotionsbyjan.com/
(Cr.ภาพ devotionsbyjan.com)