คำตอบของชีวิต
คำถาม:“พระคัมภีร์สอนเรื่องการล้มในพระวิญญาณไว้อย่างไร?”
คำตอบ:
1.พระคัมภีร์ไม่ได้มีคำสอนหลักใดๆให้เราทรุดฮวบ และล้มหงายในพระวิญญาณเมื่อพบการสำแดงของพระเจ้า จะมีก็แต่การพยายามอธิบายเหตุผล และการอ้างอิงพระคัมภีร์บางตอนมาสนับสนุนแบบไม่ตรงบริบท เช่นอ้าง
“เมื่อข้าพเจ้าเห็นพระองค์ ข้าพเจ้าก็ล้มลงแทบพระบาทของพระองค์เหมือนอย่างคนตาย และพระองค์วางพระหัตถ์ขวาบนตัวข้าพเจ้า แล้วตรัสว่า “อย่ากลัวเลย เราเป็นเบื้องต้นและเป็นเบื้องปลาย” (วิวรณ์ 1:17 THSV11)
“แล้วท่านก็นำข้าพเจ้ามาตามทางของประตูเหนือ มาที่ข้างหน้าพระนิเวศ แล้วข้าพเจ้ามองดู และดูสิ พระสิริของพระยาห์เวห์ก็เต็มพระนิเวศของพระยาห์เวห์ แล้วข้าพเจ้าก็ซบหน้าลง” (เอเสเคียล 44:4 THSV11)
ทั้งๆ ที่พระคัมภีร์ข้อนี้ กล่าวถึงการพบเห็นพระสิริของพระเจ้าแล้วซบหน้าลงถึงพื้นดิน ไม่ใช่ล้มหงายไปข้างหลัง เพราะมีคนมาวางมืออธิษฐานที่ศีรษะ ผลักหน้าผากหรือผลักอกให้ล้มลง โดยมีคนมายืนรอรับอยู่ด้านหลัง
2.ผู้ที่เชื่อในเรื่องการล้มลงในพระวิญญาณ มักให้เหตุผลว่า เมื่อพระเจ้าทรงสำแดงพระองค์ ก็จะเกิดแรงผลักให้ล้มหงายไปข้างหลังด้วยสาเหตุต่างๆ อาทิ
- ความกลัวในความบริสุทธิ์ของพระเจ้า
- ความหนักแห่งพระสิริของพระเจ้า
- การบังคับของพระเจ้าเพราะความเย่อหยิ่งและการกบฏของมนุษย์
- การพักผ่อนฝ่ายวิญญาณและการรับการบำบัดรักษา ฯลฯ
โดยจะมีการอ้างข้อความในพระคัมภีร์บางข้อมาสนับสนุน เช่น
“จนปุโรหิตยืนปรนนิบัติไม่ได้ เพราะเหตุเมฆนั้น เพราะพระสิริของพระยาห์เวห์เต็มพระนิเวศของพระเจ้า” (2พงศาวดาร 5:14 THSV11)
“แล้วข้าพเจ้าจึงได้ยินเสียงถ้อยคำของท่าน เมื่อข้าพเจ้าได้ยินเสียงถ้อยคำนั้น ข้าพเจ้าก็ฟุบลงซบหน้ากับดินสลบไป” (ดาเนียล 10:9 THSV11)
ทั้งๆ ที่พระคัมภีร์ไม่ได้สอนให้ล้มหงายหลังเช่นนั้นอย่างชัดแจ้งในบริบทเหล่านั้นเลย
3. บางทีก็มีการเรียกปรากฎการณ์ ที่เชื่อว่าเป็นการสถิต หรือการสำแดงของพระเจ้า ในหลากหลายศัพท์ เช่น การรับไฟ รับการเจิม รับการสัมผัส หรือรับ (การแตะต้องจาก)พระวิญญาณ โดยอ้างประสบการณ์ของคนหลายคนในพระคัมภีร์ รวมทั้งของอาจารย์เปาโล ในตอนที่พระเยซูคริสต์สำแดงพระองค์ต่อท่าน (กจ.9)
4.ผู้ที่เชื่อในเรื่องการล้มลงในพระวิญญาณและปฏิบัติเช่นนี้ จะแสดงอาการออกมาในทำนองต่อไปนี้
- การร้องไห้ สะอื้น
- การหัวเราะ
- การสั่นทั้งตัว
- การล้มลง
- การโซเซเหมือนคนเมา
- การกรีดร้อง
- การนอน
- การที่ร่างกายไม่ปกติ ฯลฯ
โดยกล่าวว่า อาการเหล่านั้นเกิดขึ้นจากความกลัวที่บริสุทธิ์ ที่เรียกว่า “Holy Fear”
แท้จริงแล้ว เรื่องล้มลงในพระวิญญาณไม่ได้เป็นคำสอนหลักที่พระคัมภีร์กล่าวอย่างชัดเจน เหมือนเรื่องของประทานจากพระวิญญาณ และผลของพระวิญญาณบริสุทธิ์เลย พระคัมภีร์ให้ความสำคัญและความจำเป็นที่ผู้เป็นคริสเตียนทุกคนจะต้องสำแดงผลของพระวิญญาณออกมาให้ประจักษ์ผ่านชีวิตของตนดังนี้
“ส่วนผลของพระวิญญาณนั้น คือ ความรัก ความยินดี สันติสุข ความอดทน ความกรุณา ความดี ความซื่อสัตย์ ความสุภาพอ่อนโยน การรู้จักบังคับตน เรื่องอย่างนี้ไม่มีธรรมบัญญัติห้ามไว้เลย” (กาลาเทีย 5:22-23 THSV11)
วันนี้ ชีวิตของคุณสำแดงพระเจ้า (พระวิญญาณ) ที่สถิตอยู่กับคุณออกมาให้คนทั้งหลายเห็นชัดอย่างไรบ้าง?
…ผ่านอาการสั่น ร้องไห้ หัวเราะ กรีดร้อง โซเซ นอน และล้ม ฯลฯ หรือ
…ผ่านการแสดงความรัก ความยินดี สันติสุข ความอดทน ความกรุณา ความดี ความซื่อสัตย์ ความสุภาพอ่อนโยน และการรู้จักบังคับตนต่อคนที่อยู่รอบข้างตัวของคุณ
…ช่วยตอบที!
-ธงชัย ประดับชนานุรัตน์-
twitter.com/thongchaibsc, facebook.com/thongchaibsc, twitter.com/lifeanswer, facebook.com/lifeanswer
(Cr. ภาพ ArtZolo.Com)