พระพรที่ซ่อนมาในความผิดหวัง
“ไม่ว่าพวกท่านจะทำสิ่งใด ก็จงทำด้วยความเต็มใจเหมือนทำถวายองค์พระผู้เป็นเจ้า ไม่ใช่เหมือนทำต่อมนุษย์” (โคโลสี 3:23 THSV11)
มันยากที่จะปลดความเจ็บปวดของวันนี้ออกจากความหวังของพรุ่งนี้ แต่ถ้าพระเจ้าต้องการใช้ความผิดหวังของเรานำเราไปสู่ความสมหวังใหม่ๆล่ะ?
ยังจำได้หลายปีที่แล้ว แอชลี่ย์ ลูกสาวคนกลางของฉัน ร้องเพลงและเต้นรำไปทั่วบ้านทั้งวัน บ้านเรามีแต่เสียงเพลง เต้นรำ ท่องบท และเสียงประกาศตัวลงสมัครเล่นละครเพลงโรงเรียนด้วยความภาคภูมิใจ
เมื่อวันประกาศรายชื่อผู้ได้รับการเลือกมาถึง เสียงเพลง การเต้นรำ และซ้อมบทก็หยุดลง – เธอไม่ได้รับการเลือก
เหลือแต่ยิ้มสั้นๆ และคำพูด “ใครจะไปสน?” ที่ปกปิดต่อมน้ำตาที่พร้อมจะแตกออกถ้าพูดมากกว่านั้น สองสามวันจากนั้น ผู้กำกับละครโทรมาขอให้แอชลี่ย์และผู้ปกครองไปร่วมประชุมเปิดตัวการแสดง พวกเขาเสนอให้แอชลี่ย์ทำหน้าที่เบื้องหลังกำกับทีมนักเรียน ซึ่งฟังดูน่าตื่นเต้น จนกระทั่งผู้กำกับอธิบายอธิบายว่าเธอต้องทำหน้าที่เบื้องหลังทุกฉาก เป็นตัววิ่งตามคนและตามงาน
ไม่มีโอกาสแสงไฟส่องหน้า ไม่มีเสียงเพลง เต้นรำ หรือบทพูด มีแต่วิ่งเหงื่อตกหน้ามันอยู่เบื้องหลัง
ในฐานะพ่อแม่ ฉันเห็นโอกาสในการสร้างคุณลักษณะให้ลูก ฉันเองก็เคยทำหน้าที่นี้มาหลายครั้งในชีวิต และเป็นสิ่งที่ปรับให้ฉันดีขึ้น แต่ในหัวใจของนักเรียนวัยใสที่รักการร้องเพลงและเต้นรำอย่างแอชลี่ย์ มันเป็นสิ่งที่ยากมาก
คืนนั้นที่บ้าน แอชลี่ย์ต้องต่อสู้กับจะไปต่อหรือล้มเลิก เช้าวันรุ่งขึ้น เธอทำให้ฉันประหลาดใจโดยบอกว่ายินดีจะทำหน้าที่รับใช้อยู่เบื้องหลัง และเธอก็ทำมันออกมาได้ดีเยี่ยม หัวใจคนเป็นแม่ชุ่มชื่นอย่างบอกไม่ถูก เธอทำตามพระปัญญาใน โคโลสี 3:23 ด้านบน “ไม่ว่าพวกท่านจะทำสิ่งใด ก็จงทำด้วยความเต็มใจเหมือนทำถวายองค์พระผู้เป็นเจ้า ไม่ใช่เหมือนทำต่อมนุษย์”
หน้าที่นี้กลับทำให้เธอค้นพบความสามารถในการออกแบบท่าเต้นและตกแต่งฉาก และความสามารถทำให้งานเดินหน้าไปได้อย่างราบรื่นจนผู้กำกับเห็นความสามารถมากมายที่เธอมีและมอบหมายหน้าที่ให้ทำอีกหลายอย่าง
สิ่งที่เหมือนความผิดหวังอย่างมากกลายเป็นได้ค้นพบของประทานที่ซ่อนอยู่อย่างนึกไม่ถึง แอชลี่ย์มีความเป็นผู้นำสูง เมื่อได้รับโอกาสเธอทำได้ดีอย่างเหลือเชื่อ ฉันถามเธอว่าได้รับประสบการณ์ใดบ้างระหว่างการซ้อม เธอบอกอย่างมีความสุขว่า “ลูกไม่ยอมแลกหน้าที่นี้กับหน้าที่อื่นแน่ หนูรักงานนี้มาก ขอบคุณค่ะแม่”
เมื่อม่านบนเวทีปิดลงพร้อมเสียงปรบมือดังสนั่นจากพ่อแม่และพี่น้องที่มาชม แม้ฉันไม่ได้เห็นเธอบนเวที แต่รู้ว่าเธอกำลังทำหน้าที่อยู่เบื้องหลัง และฉันกำลังปรบมือดังสนั่นให้เธอ
คุณกำลังผิดหวังเรื่องใดในวันนี้? และสิ่งนี้จะเปลี่ยนเป็นพระพรได้อย่างไร?
เราต่างก็มีเวลาในชีวิตที่ไม่ได้อยู่ในที่ที่เราอยากอยู่ หรือคิดว่าควรอยู่ แต่เวลาเหล่านั้น เราสามารถทูลขอพระเจ้าให้มอบหมายหน้าที่ที่ตรงกับของประทานและความเป็นเราได้มากที่สุด
โดย Lysa Therkeust
Encouragement for today: www.proverbs31.org
(Cr.ภาพ ticinolive.ch)