รำลึกถึงประเพณีของเรา
“เมื่อลูกหลานของพวกท่านถามว่า ‘พิธีนี้หมายความว่าอะไร?’ พวกท่านจงตอบว่า ‘เป็นการถวายสัตวบูชาปัสกาแด่พระยาห์เวห์ผู้ทรงผ่านเว้นบ้านของชนชาติอิสราเอลในอียิปต์” (อพยพ 12:26-27ก THSV11)
ฉันเป็นคนขี้ลืม ลืมขนาดว่าลืมเรื่องอะไร ลืมว่าวางของไว้ที่ไหน (แว่นตา กุญแจรถ ฯลฯ) ลืมโทรกลับ แม้กระทั่งลืมนัด
และก่อนที่ชีวิตจะยุ่งเหยิงไปกว่านี้ ฉันจึงใช้ “ระบบ” วางของให้เป็นที่เข้ามาช่วยเตือนความจำ คุณเองก็คงมีระบบคล้ายกัน – กุญแจต้องวางตรงนี้ สมุดจดกันลืม จดรายการต้องทำลงบนปฏิทิน ถ้าไม่หาตัวช่วยให้จำ ทุกอย่างคงจะวุ่นวายสิ้นดี
แต่เราจะจดจำเรื่องใหญ่ๆได้อย่างไร? เรามีระบบช่วยเตือนให้จดจำความรักของพระเจ้าหรือเปล่า? เรามีกิจวัตรที่ลงทุนเวลาให้ผู้อื่นหรือไม่? เราปรนนิบัติผู้อื่นอย่างสม่ำเสมอหรือเปล่า?
ฉันได้พบว่าเรามีระบบนั้น และเราเรียกว่า “ประเพณี”
ฉันหลงไหลในขนบประเพณี เพราะคือสิ่งที่ช่วยรักษาครอบครัวของฉันมาหลายปี นาทีหนึ่งฉันกำลังตักบลูเบอร์รี่ออกจากข้าวโอ๊ต รู้ตัวอีกทีก็มานั่งอยู่ในห้องฉุกเฉินเด็กที่โรงพยาบาล ลูกชายคนเล็กเกิดอาการแพ้บางอย่างรุนแรง
ขอบคุณพระเจ้าที่เขาไม่เป็นอะไรมาก ฉันต่างหากที่เป็น ต้องสู้กับความเสียใจและรู้สึกผิด ฉันและสามีดูแลลูกดีพอหรือ? เราใช้เวลาไปในเรื่องที่สำคัญหรือเปล่า? เราส่งต่อความเชื่อให้ลูกๆและสำแดงความรักในแบบของพระเจ้าให้พวกเขาหรือไม่?
เราต้องมีระบบเพื่อจดจำ เราต้องมีขนบธรรมเนียมประเพณี
นี่ไม่ใช่ความคิดของฉันแต่เป็นของพระเจ้า ถ้าคุณได้อ่านพระธรรมอพยพและเลวีนิติ คุณจะเห็นว่าอัดแน่นไปด้วยข้อกำหนด พิธีการ ศาสนพิธี งานเลี้ยง และประเพณีเฉลิมฉลองในเทศกาลต่างๆ — พระเจ้าทรงบอกประชากรของพระองค์ “จดจำเราไว้ จดจำว่าเราได้ช่วยเจ้าไว้อย่างไร”
โมเสสบอกชาวอิสราเอลในอพยพ 12:26-27ก “เมื่อลูกหลานของพวกท่านถามว่า ‘พิธีนี้หมายความว่าอะไร?’ พวกท่านจงตอบว่า ‘เป็นการถวายสัตวบูชาปัสกาแด่พระยาห์เวห์ผู้ทรงผ่านเว้นบ้านของชนชาติอิสราเอลในอียิปต์” (อพยพ 12:26-27ก THSV11)
แน่นอนประเพณีในทุกวันนี้แตกต่างจากที่เราอ่านในพระคัมภีร์เดิม เช่นเอาเลือดแกะทาวงกบประตูในเทศกาลปัสกา แต่หลักการยังเหมือนเดิม : เมื่อเรานำสิ่งที่มีความหมายมาทำซ้ำ เราจะระลึกถึงพระเจ้า
นับจากวันที่อยู่ในหอผู้ป่วยเด็ก เราตั้งประเพณีครอบครัวสองสามอย่างขึ้นมาเพื่อระลึกถึงความเชื่อ คุณค่า และความผูกพันของเราไว้สองสามข้อ:
- เราจะร้องเพลงสรรเสริญในเวลาเช้าและเฝ้าเดี่ยว
- เราจะไปปิ๊กนิกหลังเลิกโบสถ์ ทบทวนคำเทศนาและอ่านพระวจนะด้วยกัน
- เราจะมี “วันครอบครัว” ทุกปีเพื่อเฉลิมฉลองครอบครัวของเรา
ประเพณีเหล่านี้จะเป็นสมอยึดเราผ่านวันคืนของชีวิต ชีวิตจะไม่ขาดสีสัน และมีสิ่งคอยย้ำเตือน: นี่คือความเชื่อของคุณ นี่คือตัวตนของคุณ นี่คือคนที่คุณรัก
พระเจ้าทราบดีว่าเราขี้ลืม จึงประทานประเพณีให้เรา แล้วเราจะใช้สิ่งดีที่พระเจ้าประทานให้อย่างไร?
โดย Jessica Smartt
จาก Encouragement for today: www.proverbs31.org
(Cr.ภาพ FineArt America)