เล่นกับไฟ
คนเราจะหอบไฟไว้ที่อกของตน โดยมิให้เสื้อผ้าไหม้ได้หรือ? (สุภาษิต 6:27 THSV11)
ตอนเป็นเด็กผมเห็นไฟเป็นเรื่องน่าทึ่ง จึงมักตัดสินใจทำเรื่องโง่ๆ เช่นเอาทหารพลาสติกตัวเล็กๆไปลนไฟเล่นจนละลายกลายเป็นกองขี้ผึ้งสีเขียวๆ มีครั้งหนึ่งผมก็ทำแบบนี้อีก แต่เอากระดาษหนังสือพิมพ์มารอง แล้วมันก็ติดไฟ ผมคว้ากระดาษหนังสือพิมพ์ที่มีทหารกำลังละลายอยู่โยนลงไปในถังขยะ เผอิญถังขยะทำจากไม้ไผ่เลยติดไฟไปด้วย แต่ผมดับไฟได้ทันกว่าจะลุกลามไปมากกว่านั้น
นี่เป็นวิถีเดียวกับความบาป เริ่มจากเล็กๆ แล้วก็ใหญ่โตเกินควบคุม และเป็นสิ่งที่เกิดกับแซมสัน เขาคิดว่าเขาจัดการกับมันได้ คิดว่าตนเองเป็นฝ่ายคุมเกม แต่มารมันรู้ดีกว่านั้น มันขายของเก่ง สร้างภาพให้แซมสันเห็นตนเองเป็นบุรุษที่เก่งกาจ ส่วนผู้หญิงนั้นก็อ่อนแอ มันไม่อาจเอาชนะแซมสันได้ในสนามรบ จึงจัดการเขาในห้องนอนแทน และก็ได้ผลเพราะแซมสันคิดว่าตนเองรับมือได้
การทดลองมักจะมาในห่อสีสวย แต่จะสำเร็จได้ต้องมีคนให้ความร่วมมือ เพื่อให้การทดลองเป็นไปได้ เราเองก็ต้องมีใจให้มันด้วย ยากอบ 1:14–15 กล่าวว่า “แต่ทุกคนถูกล่อลวงด้วยตัณหาของตัวเอง คือถูกตัณหานั้นล่อลวงและชักนำ เมื่อตัณหาฟักตัวขึ้นแล้วก็ก่อให้เกิดบาป และเมื่อบาปเจริญเต็มที่แล้วก็ก่อให้เกิดความตาย” (THSV11)
เพื่อมารจะทำได้สำเร็จ ต้องมีคนฟังมัน ยอมเป็นเครื่องมือให้มัน และอยากได้ในสิ่งที่มันนำเสนอ มารจะโยนอะไรใส่เราก็ได้ มันจะเปลี่ยนเหยื่อล่อไปเรื่อยๆ แต่เหยื่อไม่ทำให้เกิดบาป งับเหยื่อต่างหากที่ทำได้
เพื่อให้การทดลองสำเร็จ ต้องมีคนให้ความร่วมมือ
โดย: Pastor Greg Laurie
อนุญาตโดย Harvest Ministries with Greg Laurie
PO Box 4000,Riverside,CA92514
(Cr.ภาพ Pixabay)