หวัดดีค่ะชาว CJ และพี่น้องคริสเตียนทุกคน (5 มกราคม 2010)
วันนี้ CrazymomAEH กลับมาฟิตอีกครั้ง!! กลับมาจัดเวลาให้ตัวเองได้ดูแลพระวิหารของพระเจ้า จัดเวลาออกกำลังกาย เพราะไม่ได้ใส่ใจสุขภาพมา 3-4 ปี พยายามแล้ว ไปตีแบด ว่ายน้ำ แป๊ปๆ เลิก ไม่ตั้งใจจริง มาปีที่แล้ว เริ่มมีอาการแปลกๆปวดหัว (จริงๆปวดมาตั้งแต่อายุ 11 ขวบแล้ว) แต่ปวดหนักมากขึ้นทุกเดือน ชนิดที่เรียกว่าลูกๆ และสามีรู้ว่าทุกเดือนแม่บ้า(น)เอ๋ จะต้องนอนๆ ข้ามวันข้ามคืนกันเลย ไม่ดีแล้ว ลูกยังเล็กอยู่เดี๋ยวอยู่ไม่ถึงลูกโต เลยตัดสินใจอย่างมุ่งมั่น จะไปวิ่ง!! ไปสวนหลวง ร.9 ช่วงนี้ปลายปีอากาศเย็นสบายดี
วันแรก..พี่น้องคะ ก้าวขาไม่ออก เห็นสวนหลวง ร.9 กว้างใหญ่โตมโหฬาร ใจปลาซิวเลย ก็พยายามเดินแต่ขามันหนัก ตัดสินใจค่อยๆก้าวช้าๆ แล้วก็ผ่านไปได้ ยิบๆ มันยิบๆจริงๆ กล้ามเนื้อมันตื่นตัว มีอาการยิบๆไปทั่วขา ผลที่ได้ คือ ปวดเจ็บระบม โอย..แต่ดี เชื่อมั่นว่าจะแข็งแรงแน่
วันที่2..พี่น้องคะ จากก้าว ก็เปลี่ยนมาเดินค่ะ พัฒนาขึ้น เดินได้ 1 รอบ ปรบมือ เฮ้ เราทำได้นี่นา ผลที่ได้ปวดเมื่อย แต่ดี และเชื่อมั่นว่าแข็งแรงขึ้น
วันที่3..พี่น้องคะ จากเดิน เปลี่ยนมาเป็น จ็อกกิ้ง วิ่งเหยาะๆ ได้แล้ว ไม่ได้เว่อร์ มันเป็นอย่างนั้นจริงๆ ยายครูแหม่มคู่หูคู่ฮาที่วิ่งด้วยกัน ก็อาการเดียวกัน เพราะไม่ได้ออกกำลังกายนาน กล้ามเนื้อมันถูกปลุกตื่น (ขอเตือนใครที่ห่างหายการออกกำลัง เมื่อกลับมาอย่าเร่งอย่ารีบร้อน) ผลที่ได้ในวันนี้ คือ ไม่เมื่อยไม่ปวดขา ดีจังหายใจก็สะดวก กระฉับกระเฉงขึ้น
อาทิตย์ต่อมา..พี่น้องคะจากจ็อกกิ้ง วิ่งได้แล้วค้า…เย้…วิ่งไปก็เริ่มมีเหงื่อไหลขี้ไคลย้อย เหนื่อยก็พัก แล้วก็วิ่งใหม่ วิ่งได้ดี ผลที่ได้ คือ ไม่เจ็บไม่ปวด มีความสุข หายใจคล่อง อากาศดี สูดอ็อกซิเจนเต็มปอด จิตใจสดชื่น สมองปลอดโปร่ง มีกำลังขึ้น
วันต่อมา..พี่น้องคะ เกิดนึกสนุกค่ะ วิ่งเฉยๆ ธรรมดาไป วิ่งไปพร้อมกับถือดัมเบลไปด้วย แบกน้ำหนักดัมเบลตลอดระยะทางวิ่ง ผลที่ได้ คือ เจ็บระบมปวดระนาวอีกคะ แต่ดี เชื่อว่าแข็งแรง พลานามัยดี มีความสุข และมีพลัง ฟังดูขัดแย้งแต่นี่คือความจริง มันอาการนี้เลยจริงๆ
วันพรุ่งนี้และวันต่อๆไป..พี่น้องคะ เอ๋และแหม่ม มีความตั้งใจจะวิ่งให้ต่อเนื่องอย่างน้อย 3 เดือน ติดต่อกันสัปดาห์ละ 3 วัน ไม่แน่นะเราอาจได้วิ่งมาราธอน (ฝันไว้)
ที่เล่ามายืดยาว ก็แค่อยากแบ่งปันว่า ขณะที่วิ่ง เราพัฒนาขึ้นทีละวันๆๆ เราพักแล้วเราก็ไปต่อ และมี คำถามในใจตลอดที่วิ่งว่า… ถึงหรือยัง? มาถึงไหนแล้ว? ไหวมั้ย? ก็เหมือนกับชีวิตเราทุกคนที่ดำเนินกับพระเจ้าในแต่ละวัน บางครั้งต้องเจอเรื่องยุ่งยากใจ ปัญหา 108 เช่น ขี้เกียจอ่านพระคัมภีร์ ลืมเฝ้าเดี่ยว ไม่อยากลุกไปโบสถ์ ต่อสู้เหลือเกินการทดลองนานัปการ ท้อแท้ใจในการงานรับใช้ ฯลฯ แต่ขออย่าล้มเลิกหรือยอมแพ้ เพราะเรามีเพื่อนสนิทวิ่งไปกับเราด้วยเสมอ คือพระคริสต์ที่ร่วมวิ่งไปกับเราตลอดเส้นทาง ชีวิตเราก็ยิ่งฉลุยแข็งแรง ต่อให้ต้องวิ่งมาราธอนก็เชื่อว่าพี่น้องทุกคนยินดี มีความสุข และผ่านทุกเรื่องไปได้แน่นอน แม้จะเจ็บปวดเมื่อยบ้างก็ตาม ใช่มั้ยคะ? ดังนั้นขอให้เราตั้งใจและตั้งเป้าหมายเหมือน อ.เปาโล
“มิใช่ว่าข้าพเจ้าได้แล้วหรือสำเร็จแล้วแต่ข้าพเจ้ากำลังบากบั่นมุ่งไป….ข้าพเจ้ากำลังบากบั่นมุ่งไปสู่หลักชัย เพื่อจะได้รับรางวัลซึ่งในพระเยซูคริสต์พระเจ้าได้ทรงเรียกจากเบื้องบนให้เราไปรับ เราซึ่งเป็นผู้ใหญ่แล้วจึงคิดอย่างนั้น และถ้าท่านคิดอย่างอื่น พระเจ้าก็ทรงโปรดให้เรื่องนั้นประจักษ์แก่ท่านด้วย แต่เราได้แค่ไหนแล้ว ก็ให้เราดำเนินตามนั้นต่อไป” (ฟีลิปปี 3:12, 14-16)
อ.เปาโล ตอบคำถามเอ๋ขณะที่วิ่งแล้วค่ะว่า “เราได้แค่ไหนแล้ว มาถึงไหนแล้วก็ให้ดำเนินตามนั้นต่อไป” วิ่งต่อค่ะ ถึงจะต้องวิ่งมาราธอนก็สู้ๆคะ ^_^
(CJ เอ๋ – หทัยรัตน์ บุญเพียรผล)
ข่าวประชาสัมพันธ์
- ออกกำลังฝ่ายกายกันแล้ว อย่าลืมออกกำลังฝ่ายวิญญาณด้วย เป็นสิ่งที่ต้องอดทนฝึกฝนเช่นกัน แต่ผลที่ได้มันเกินคุ้ม
- เมื่อวันอาทิตย์ อ.วรรณถามว่า ใครตั้งใจจะลดน้ำหนักบ้างในปีนี้? เห็นมียกอยู่ไม่กี่มือ!! … เอาเป็นว่ามาตั้งใจดูแลสุขภาพละกัน อ้วน-ผอมค่อยว่ากันทีหลัง ใครที่ไม่รู้ว่า “ออกกำลังกาย” แปลว่าอะไร เริ่มต้นได้แล้วค่ะ ก่อนจะสายเกินเยียวยา
- อธิษฐานเผื่อหลายคนที่ยังเจ็บป่วยอยู่ – คุณแม่พี่แดง / เกตน้องสาวทิพย์ที่ราชบุรี ฯลฯ และหลายคนที่ยังแบกภาระข้ามมาจากปีที่แล้ว เอามาแบกต่อปีนี้ วางไว้ที่พระเยซูมั่งก็ได้นะคะ แบกเยอะเดี๋ยวเดี้ยง
- ขอให้ปีใหม่นี้ทุกคนทำหน้าที่ของตัวเองอย่างดี และรับใช้พระเจ้าด้วยกันอย่างมีความสุขนะคะ