พูดทำไม?

 

หงส์สองตัวชวนเต่าไปเที่ยวถ้ำทอง โดยที่หงส์ทั้งสองจะใช้เล็บเท้ากุมปลายไม้ทั้งสองข้างไว้ แล้วให้เต่าใช้ปากคาบไม้อยู่ตรงกลาง

 

ระหว่างที่พวกมันกำลังบินพาเต่าไป มันได้กำชับเต่าว่า “ให้อดทน อย่าพูดอะไรออกมา เพราะถ้าแกพูด แกจะตกลงไปตายแน่นอน” เต่าก็รับปากหงส์เป็นอย่างดี แต่เมื่อไปถึงที่แห่งหนึ่ง มีคนเห็นการกระทำของหงส์ คนเหล่านั้นก็ร้องบอกกันต่อๆไปว่า “เฮ้ พวกเรา มาดูหงส์หามเต่าสิ”

 

ทันทีที่เต่าได้ยินก็เกิดความไม่พอใจ มันจึงเปิดปากร้องโอ้อวดไปว่า “ข้าต่างหากเล่าที่เป็นผู้หามหงส์สองตัวนี้” พูดยังไม่ทันจบ มันก็ร่วงตกลงไปที่พื้นเบื้องล่าง กระดองแตกตาย

 

จากข้อพระคัมภีร์: สุภาษิต 17:27-28

1. บุคคลที่มีความรู้และความเข้าใจ พระคัมภีร์บอกว่าคนนั้นมีลักษณะใด? (ข้อ 27)

2. คนที่ยับยั้งปากจากสิ่งที่ต้องการพูด เป็นคนที่มีลักษณะใด? (ข้อ 28)

3. คุณได้เรียนรู้ผลเสียอะไรจากสิ่งที่ได้พลั้งปากไป?

4. หากย้อนเวลากลับไปได้ ในวันที่คุณหลุดคำพูดบางอย่างไป คุณจะเลือกทำสิ่งใดก่อนที่จะเผลอหลุดปากไป?

ประสบการณ์ที่ผ่านมาสามารถเป็นบทเรียนให้แก่เราเป็นอย่างดี อาจไม่จำเป็นต้องพูดทุกสิ่งที่เราอยากพูด บางเรื่องที่พูดใช่ว่าเราจะรู้ทั้งหมด และการที่ไม่พูดก็ใช่ว่าเราจะไม่รู้

ทุกสิ่งขึ้นอยู่กับกาลเทศะที่เราควรทำความเข้าใจและฝึกฝน อย่าให้เราเป็นเหมือนเต่าที่พูดออกมาไม่ถูกที่ถูกเวลา ไม่ว่าใครจะพูดอะไร เราจะสามารถยับยั้งถ้อยคำของเราและนิ่งเฉยได้ พระวจนะของพระเจ้าพูดถึงคนเช่นนี้ว่าเป็น “คนที่มีปัญญา”

ดังนั้น ถ้าไม่จำเป็นต้องพูด ขอให้นิ่งเสีย เพราะพูดไปมีแต่เสียและเสีย ไม่พูดเสียเลยจะดีกว่า!