ฝึกพูด ฝึกฟัง ฝึกตอบ
พี่น้องที่รักของข้าพเจ้า จงเข้าใจในเรื่องนี้ คือให้ทุกคนไวในการฟัง ช้าในการพูด ช้าในการโกรธ (ยากอบ 1:19 THSV11)
การฝึกพูดเป็นศิลปะแขนงหนึ่งที่ต้องเรียนรู้และฝึกฝน ยากง่ายอยู่ที่ความตั้งใจของแต่ละคน แต่มีกี่คนที่รู้ว่าการฝึกฟังนั้นยากยิ่งกว่าหลายเท่า เช่นเดียวกับการฝึกพูด การฝึกฟังก็เป็นศิลปะที่ต้องฝึกฝน และที่ยากกว่านั้นคือต้องฝึกความอดทนและอดกลั้นควบคู่กันไปด้วย ถ้าเราสามารถทำสองสิ่งนี้ได้ดี การฝึกตอบก็ไม่น่าจะยากอีกต่อไป
กี่ครั้งกันเมื่อเราฟังคนอื่นเล่าเรื่องของเขา แทนที่เราจะฟังให้เข้าใจว่าเขากำลังสื่อสารอะไรทั้งวัจนภาษา (ภาษาที่ใช้ถ้อยคำ) และอวัจนภาษา (ภาษาที่ใช้สีหน้า ท่าทาง) เรากลับคิดหาคำแนะนำในใจ หาจังหวะที่จะตอบ เพราะเราคิดว่าเรารู้ดีเรื่องแบบนี้จะจบลงอย่างไร เราจึง “ตัดบท” และ “ทะลุกลางปล้อง” ขึ้นมา รีบชิ่งให้คำตอบหรือคำแนะนำโดยไม่ฟังเรื่องของเขาให้จบก่อน
อ่านข้อพระคัมภีร์: สุภาษิต 18:13
- คุณคิดว่า การตอบก่อนที่คุณจะฟังจบมีประโยชน์หรือไม่?
- เพราะเหตุใดคุณจึงตอบก่อนที่คุณจะได้ยิน?
- หากการฝึกฟังในวันนี้ยากสำหรับคุณ คุณจะทำสิ่งใดเพื่อคุณจะผู้ฟังคนอื่นมากขึ้นแม้ว่าเรื่องนั้นจะเป็นเรื่องที่คุณรู้แล้วก็ตาม?
การที่เราตอบก่อนที่เราจะได้ยินหรือก่อนที่เราจะเข้าใจ เราไม่เพียงแต่แสดงความโง่หรือสร้างความขายหน้าให้กับตัวเองเท่านั้น แต่เรากำลังตัดโอกาสของทั้งสองฝ่าย โอกาสที่จะได้เข้าใจ และโอกาสที่จะตอบสิ่งที่เป็นประโยชน์หรือถ้อยคำแห่งกำลังใจให้กับอีกฝ่ายได้ และอาจจะสูญเสียโอกาสที่เขาจะกลับมาไว้ใจและเล่าเรี่องของเขาให้เราฟังอีกก็เป็นได้ ฉะนั้นจง “…ไวในการฟัง ช้าในการพูด ช้าในการโกรธ เพื่อเราจะเป็นผู้ที่ฝึกพูด ฝึกฟัง และฝึกตอบได้เป็นอย่างดี
บทเฝ้าเดี่ยวโดยทีม Vitamin CJ
(Cr.ภาพ FP Advance)