เริ่มต้นดีแล้ว จงไปให้ถึงจุดหมาย
เปโตรจึงทูลตอบพระองค์ว่า “องค์พระผู้เป็นเจ้า ถ้าเป็นพระองค์แน่แล้ว ขอตรัสให้ข้าพระองค์เดินบนน้ำไปหาพระองค์” (มัทธิว 14:28 THSV11)
เสียงของนักพากย์กีฬาวิ่งแข่ง:
“โอ้โห นักวิ่งเบอร์ 7 กำลังวิ่งได้สวย ยังไม่มีนักวิ่งเบอร์ไหนแซงได้”…“
หนึ่งนาทีผ่านไป กลับเข้ามาสู่การวิ่งมาราธอนอีกครั้ง:
“อ้าวๆ เบอร์ 11 กำลังตามเบอร์ 7 เข้ามาติดๆเลยครับ…โอ้ย! เบอร์ 7 เสียหลักล้มหน้าเส้นชัยเลย เบอร์ 11 เลยแซงขึ้นมาครับ เบอร์ 11 โอ้โห!! เข้าเส้นชัยไปแล้วครับ..”
การวิ่งแข่งคงเป็นตัวอย่างหนึ่งที่ทำให้นึกถึงเปโตรเมื่อท่านเดินไปบนทะเล ท่านเองก็มาตายตอนจบเหมือนกัน
อ่านข้อพระคัมภีร์: มัทธิว 14:22-33
1. เมื่อเปโตรเดินบนน้ำทะเล คุณคิดว่าท่านมีความเชื่อหรือไม่? อย่างไร?
เปโตรเป็นสาวกของพระเยซูคนเดียวเท่านั้นที่สามารถเดินไปบนน้ำทะเล เมื่อท่านก้าวเท้าออกจากเรือ การผจญภัยในมิติที่เหนือธรรมชาติก็เริ่มขึ้น ท่านเดินไปบนพื้นน้ำที่ไม่อาจรองรับตัวท่านได้ และทันทีที่ท่านหยุดจับจ้องไปที่พระเยซูคริสต์ เหลือบไปเห็นลมพายุที่พัดถาโถมใส่ จึงทำให้ท่านตกใจ และจมลง
เราอาจแบ่งความเชื่อของเปโตรออกเป็น 2 ตอน คือ ตอนเริ่มและตอนจบ เราจะเห็นความแตกต่างของทั้งสองตอนได้ชัดเจน
2. เปโตรเห็นการอัศจรรย์ของพระเยซูในการเลี้ยงคนห้าพันมาก่อนหน้า ท่านยังได้เห็นการอัศจรรย์อื่นๆที่พระเยซูทรงทำ แต่ทำไมท่านจึงยังมีความเชื่อน้อย? (ข้อ 30-31)
3. เป็นเรื่องปกติของมนุษย์ ที่จะมีความเชื่อแบบเปโตรในช่วงก้าวเท้าออกจากเรือ และเมื่อเหลือบไปเห็นลมพายุที่พัดใส่ ถ้าเป็นคุณ คุณจะทำอย่างไรเพื่อรักษาความเชื่อแบบเริ่มต้นเอาไว้?
เมื่อเราได้เห็นถึงความยิ่งใหญ่และการช่วยเหลือของพระเจ้ามากมายในชีวิต ขอให้ประสบการณ์เหล่านั้นท้าทายความเชื่อให้สามารถก้าวข้ามสิ่งที่ยังกลัวอยู่ ไม่ว่าระหว่างทางจะต้องเจอกับสิ่งใด จงให้ความเชื่อแบบเปโตรเมื่อเริ่มต้นก้าวพ้นออกจากขอบเรือยังคงอยู่ เมื่อได้เริ่มต้นอย่างดีแล้ว จงประคับประคองไปให้ถึงจุดหมายปลายทาง เพราะพระเจ้าทรงประทับคอยอยู่
วันนี้ บนเส้นทางสู่จุดหมาย สายตาคุณจับจ้องอยู่ที่ใด?
บทเผ้าเดี่ยวโดยทีม Vitamin CJ
(Cr.ภาพ Reading Acts)