พระองค์จะสู้แทนคุณ
“พระยาห์เวห์จะทรงรบแทนท่านทั้งหลาย พวกท่านจงสงบอยู่เถิด” (อพยพ 14:14)
ตอนนั้นผมอายุ 19 รู้จักพระเยซูคริสต์ได้เพียงสองสามเดือน จำได้ว่าเริ่มโกรธ – พระเจ้า
ในเมื่อผมมอบชีวิตให้พระองค์แล้ว … ทำไมชีวิตยังย่ำแย่? … ผมคิดว่าพระองค์ต้องทำให้ชีวิตผมดีขึ้น … ทำไมบางส่วนของผมยังอยากทำในสิ่งที่ผมไม่ต้องการทำอีก?
ผมคงไม่กล้าประกาศออกไปว่าผมเริ่มไม่พอใจพระเจ้าและมองพระองค์ผิดเพี้ยนไป ที่น่าเศร้าคือมันไม่ใช่สิ่งที่พระองค์พูดหรือทำ ที่จริงมันมาจากภาระทางศาสนาเดิมที่ผมยังแบกเอาไว้ และแนวคิดต่างๆที่สะสมระหว่างเส้นทางชีวิตที่ทำให้รู้สึกไม่พอใจพระเจ้า
ตั้งแต่เด็กผมไปๆมาๆอยู่หลายโบสถ์ และมักคิดว่าคนที่ขึ้นไปเป็นพยานในระหว่างการนมัสการน่าจะเป็นคนที่เติบโตฝ่ายวิญญาณ หรือไม่ก็เป็นสาวกที่ดีของพระเยซูคริสต์ พวกเขาชอบใช้คำพูดว่า “ผมเคยติดเหล้ามากว่า 40 ปี และเมื่อผมมอบชีวิตให้พระเยซู ก็ไม่เคยคิดอยากกลับไปดื่มอีกเลย”
มันทำให้ผมแทบหมดแรง แล้วคนอย่างผมล่ะจะไปเหลืออะไร? ชีวิตทุกวันก็ยากพอแล้ว ยิ่งมาเชื่อพระเจ้าชีวิตดูยากขึ้นไปอีก ผมรู้สึกมันขัดแย้งไปหมด เหมือนตื่นขึ้นมาสู่สงคราม หรือว่ามีอะไรผิดเกี่ยวกับตัวผม?
จำได้ว่าช่วงนั้นผมอ่านเรื่องราวในพระธรรมอพยพด้วยมุมมองใหม่ ทั้งๆที่เคยอ่านมานับครั้งไม่ถ้วนตั้งแต่เด็ก อาจเป็นเพราะเมื่อก่อนอ่านโดยพลาดหัวใจสำคัญของพระวจนะตอนนั้นอย่างสิ้นเชิง แล้วพระวจนะข้อหนึ่งก็เหมือนกระโดดออกมา
เป็นเรื่องราวหลังจากที่ชาวอิสราเอลได้รับอิสรภาพครั้งสุดท้าย กำลังอพยพออกจากอียิปต์และการปกครองของฟาโรห์ และเมื่อพวกเขาไปถึงทะเลแดง มองเห็นแต่ทางตันข้างหน้า ไม่อาจฝ่าไปได้ ที่แย่กว่านั้น หันกลับไปก็เห็นกองทัพฟาโรห์ที่เกิดเปลี่ยนใจไม่อยากปล่อยชาวอิสราเอลไปกำลังไล่ล่ามา
ทะเลขวางอยู่ข้างหน้า กองทัพไล่ล่ามาด้านหลัง พวกเขาจึงเหมือนติดกับ เริ่มร้องสาปแช่งและต่อว่าโมเสส “หลุมฝังศพในอียิปต์ไม่มีหรือ? ท่านจึงพาพวกเราออกมาตายในถิ่นทุรกันดาร ทำไมท่านจึงทำกับเราเช่นนี้คือพาพวกเราออกมาจากอียิปต์?” (อพยพ 14:11)
ประโยคพิเศษสำหรับผมในวันนั้นคือเมื่อโมเสสตอบพวกเขา “พระยาห์เวห์จะทรงรบแทนท่านทั้งหลาย พวกท่านจงสงบอยู่เถิด” (อพยพ 14:14)
ผมพยายามนึกถึงความตื่นตระหนกของคนอิสราเอล แต่นึกไม่ออก ความหวาดกลัว ตื่นตระหนก ทำให้พวกเขาแน่นิ่งไปทำอะไรไม่ถูก โมเสสบอกชาวอิสราเอลว่าพวกเขาต้องทำบางสิ่ง มีงานที่พวกเขาต้องทำเพื่อจะผ่านไปให้ได้ พวกเขาต้องเชื่อฟัง มีคำสั่งที่พวกเขาต้องเชื่อฟังหรือ? ให้สงบอยู่ และเฝ้าดูพระเจ้า จงมีความเชื่อในพระเจ้าผู้นำพวกเขาออกจากความเป็นทาส
ผมไม่ทราบว่าคุณกำลังเผชิญอะไร มันจะเป็นอย่างไรถ้าคุณจะหยุดและวางใจในพระผู้สร้างแทน? พระองค์ไม่ได้นำคุณมาไกลขนาดนี้ แล้วปล่อยให้คุณแห้งตาย พระเจ้าเสด็จไปล่วงหน้า และทรงอยู่เบื้องหลังคุณ พระองค์จะทรงสู้รบแทนคุณ
ตอนโปรดที่สุดของผมในเรื่องนี้คือเมื่อพระเจ้าทรงแยกทะเลแดง และสั่งให้คนอิสราเอลข้ามไป บางครั้งการนิ่งเงียบและวางใจในพระเจ้าเป็นเหมือนก้าวขาข้างหนึ่งไปข้างหน้า ในขณะที่มีกำแพงน้ำอยู่ซ้ายและขวา แต่พระเจ้าของเราทรงแสดงให้เห็นว่าเราสามารถวางใจในพระองค์ได้
โดย Jefferson Bethke
จาก Encouragement for today : www.Cristianity.com
(Cr.ภาพ Ordinary Missionaries)