เราควรขอบคุณพระเจ้าสำหรับสิ่งใด?

เราควรขอบคุณพระเจ้าสำหรับสิ่งใด?

ไม่ทราบว่าใครเป็นคนแรกที่เขียนเรื่องราวต่อไปนี้…

                หลานชายถามปู่ว่า…
                “ในสมัยปู่นั้น คนใช้ชีวิตกันอย่างไร โดยที่
                – ไม่มีอินเตอร์เน็ต
                – ไม่มีคอมพิวเตอร์
                – ไม่มีกล้องดิจิตอล
                – ไม่มีภาพยนตร์3D หรือ4D
                – ไม่มีโทรทัศน์
                – ไม่มีเครื่องปรับอากาศ
                – ไม่มีรถหรู
                – ไม่มีรถไฟฟ้า
                – ไม่มีโทรศัพท์มือถือ
                – ไม่มีบัตรเครดิต
                – ไม่มีเครื่องบิน(โลว์คอสต์)    และ
                – ไม่มีเทคโนโลยี่ทันสมัยเหมือนในสมัยนี้?”

                ผู้เป็นปู่ตอบหลานว่า…
                “ในสมัยของปู่ พวกเราไม่ใช้ชีวิตอย่างที่พวกคนรุ่นหลานกำลังทำกันอยู่ทุกวันนี้ นั่นคือ
                – ไม่รู้จักอดกลั้นอดทน
                – ไม่มีน้ำใจให้กัน
                – ไม่มีการให้เกียรติกัน
                – ไม่มีมารยาท
                – ไม่มีสัมมาคารวะ
                – ไม่รู้จักละอาย
                – ไม่นอบน้อมถ่อมตน
                – ไม่กตัญญูกตเวที
                – ไม่รู้จักอดออม

                – ไม่รู้จักแยกแยะชั่วดี
                – ไม่มีความมั่นคงทางอารมณ์    ฯลฯ

       พวกคนรุ่นปู่ (โดยเฉพาะอย่างยิ่งพวกที่เกิดระหว่างช่วงปี 2490 ถึง 2510 ) นั้นช่างโชคดี เพราะการใช้ชีวิตของพวกเราคือของจริงที่พิสูจน์ได้  เช่น
                – เราได้เห็นในหลวงรัชกาลที่ 9 ทรงงานตั้งแต่วัยหนุ่ม
                – เราผ่านประสบการณ์มากมายในประวัติศาสตร์หลายช่วงเวลา
                – เราขี่จักรยาน(ยนต์)กันโดยไม่ต้องสวมหมวกกันน็อก
                – เราเดินไปเรียนหนังสือและกลับบ้านโดยไม่ต้องนั่งรถ
                – เราไม่มีปัญหาให้เสียเวลาเสียอารมณ์ไปกับเรื่องรถติด
                – หลังเลิกเรียนเราเล่นกันจนค่ำมืดโดยไม่เคยดูโทรทัศน์
                – เราเล่นกับเพื่อนตัวเป็นๆ ไม่ใช่เพื่อนทางอินเตอร์เน็ต
                – เรากระหายน้ำเราก็ดื่มน้ำจากก๊อก(หรือน้ำต้ม)ไม่ใช่น้ำบรรจุขวด
                – เราไม่เคยป่วย แม้เราจะดื่มน้ำร่วมแก้วเดียวกับเพื่อนถึงสี่คน
                – เรากินข้าวเป็นจานๆ ทุกวันโดยไม่ต้องคอยนับปริมาณแคลอรี่และไม่มีปัญหาเรื่องอ้วน
                – เท้าเราไม่มีปัญหาอะไร แม้จะเดินด้วยเท้าเปล่า
                – เราไม่ต้องกินอาหารเสริมเพื่อให้สุขภาพแข็งแรง
                – เราประดิษฐ์ของเล่นเอามาเล่นเอง
                – พ่อแม่เราไม่ร่ำรวย ท่านจึงให้เราได้แต่ความรัก ไม่ใช่วัตถุ
                – เราไม่เคยมีมือถือเครื่องเล่น DVD วิดีโอเกมส์ คอมพิวเตอร์ อินเตอร์เน็ต  แต่เรามีเพื่อนที่มีตัวตนจริง ๆ
                – เราไปเยี่ยมเพื่อนที่บ้านโดยไม่ต้องนัดหมาย แล้วเราก็หาอะไรกินกันอย่างสนุกสนาน
                – ญาติพี่น้องอยู่ใกล้ชิดกัน เราจึงมีเวลาให้กันมาก
                – ภาพถ่ายเราอาจเป็นขาวดำ แต่ความทรงจำของมันช่างหลากสีสัน
                – คนรุ่นเรามีเอกลักษณ์ และเข้าใจกันเพราะเราเป็นคนรุ่นสุดท้ายที่เชื่อฟังพ่อแม่ และเป็นคนรุ่นแรกที่รับฟังลูกหลาน
                …พวกเรา คือ คนรุ่นพิเศษที่มีจำนวนจำกัด Limited Edition

ดังนั้น จงสนุกไปกับเรื่องราวของเรา เรียนรู้จากเรา และ เก็บพวกเราไว้เป็นสมบัติแห่งความทรงจำอันทรงคุณค่าตลอดไปนะ!”
ข้อคิดข้างต้นทำให้เราต้องฉุกคิด!

คนรุ่นก่อนไม่เหมือนกับคนรุ่นนี้  และคนรุ่นนี้เองก็จะไม่เหมือนกับคนรุ่นหน้า

ดังนั้น เราควรขอบคุณพระเจ้าสำหรับชีวิตและประสบการณ์ของคนเหล่านั้น และของเราเอง
เราไม่จำเป็นต้องใช้ชีวิตเหมือนเขา หรือบังคับเรียกร้องให้พวกเขาต้องมีวิถีชีวิตเหมือนเรา แต่เราต้องให้เกียรติกันและกัน และแก่ทุกคน

ขอให้เราตั้งเป้าไว้ว่า ไม่ว่าเราจะอยู่ในยุคใดสมัยใด เราจะถวายพระเกียรติแด่พระเจ้า และแด่องค์พระมหากษัตริย์ของแผ่นดินไทยของเราเสมอไป

…จะดีไหมครับ?

 

ธงชัย ประดับชนานุรัตน์

– twitter.com/thongchaibsc, facebook.com/thongchaibsc, twitter.com/lifeanswer, facebook.com/lifeanswer

(Cr.ภาพ revivalcentres.org)