นี่ควรเป็นสิ่งที่ออกจากปากของเรา

นี่ควรเป็นสิ่งที่ออกจากปากของเรา

พระยาห์เวห์องค์เจ้านายประทานแก่ข้าพเจ้า ให้มีลิ้นของผู้ได้รับการสั่งสอน เพื่อข้าพเจ้าจะรู้จักการค้ำชู คือค้ำชูผู้อิดโรยด้วยถ้อยคำ… (อิสยาห์ 50:4)

ฉันเคยได้ยินว่า “ถ้าคุณไม่รู้วัตถุประสงค์ คุณก็จะถูกเสียงต่างๆทำให้เขวไป” หลักการเดียวกันนี้สามารถนำมาใช้กับคำพูดของเราได้ พระคัมภีร์เขียนเรื่องการใช้คำพูดไว้มากมาย

เพื่อให้กำลังใจ  – “อย่าให้คำเลวร้ายออกจากปากของท่านทั้งหลาย แต่จงกล่าวคำดีๆ ที่เสริมสร้างและที่เหมาะกับความต้องการ เพื่อจะได้เป็นคุณแก่คนที่ได้ยิน” (เอเฟซัส 4:29)

เพื่อนมัสการ  – “จิตใจของข้าเอ๋ย จงถวายสาธุการแด่พระยาห์เวห์ และทั้งสิ้นที่อยู่ภายในข้า จงถวายสาธุการแด่พระนามบริสุทธิ์ของพระองค์ จิตใจของข้าเอ๋ย จงถวายสาธุการแด่พระยาห์เวห์ และอย่าลืมพระราชกิจอันมีพระคุณทั้งสิ้นของพระองค์ ผู้ทรงอภัยความชั่วทั้งสิ้นของเจ้า ผู้ทรงรักษาโรคทั้งสิ้นของเจ้า ผู้ทรงไถ่ชีวิตของเจ้ามาจากหลุมมรณะ ผู้ทรงสวมความรักมั่นคงและพระกรุณาให้เจ้า ผู้ทรงให้เจ้าอิ่มด้วยของดี ตลอดชีวิตของเจ้า วัยหนุ่มของเจ้าจึงกลับคืนมาใหม่อย่างวัยนกอินทรี” (สดุดี 103:1-5)  

 “ริมฝีปากของข้าพระองค์จะพรั่งพรูคำสรรเสริญออกมา เพราะพระองค์ทรงสอนกฎเกณฑ์ของพระองค์แก่ข้าพระองค์ ลิ้นของข้าพระองค์จะร้องเพลงเรื่องพระดำรัสของพระองค์ เพราะพระบัญญัติทั้งสิ้นของพระองค์ก็ชอบธรรม” (สดุดี 119:171-172)

เพื่อสั่งสอน  – “เธออ้าปากกล่าวด้วยปัญญา และคำสอนเจือความเอ็นดูอยู่ที่ลิ้นของเธอ” (สุภาษิต 31:26)

เพื่อปกป้อง  – “คนที่ระวังปากและลิ้นของตน ก็ปกป้องตัวเองจากความยุ่งยาก” (สุภาษิต 21:23)

เพื่อสร้างสัมพันธ์ – “จงให้ถ้อยคำของท่านทั้งหลายประกอบด้วยเมตตาคุณเสมอ ปรุงด้วยเกลือให้มีรส เพื่อท่านจะได้รู้ว่าควรจะตอบแต่ละคนอย่างไร” (โคโลสี 4:6)

เพื่อความสงบ  – “เพราะขาดฟืน ไฟก็ดับ และที่ไหนไม่มีคนซุบซิบนินทา การทะเลาะวิวาทก็หยุดไป” (สุภาษิต 26:20)

ฉันอยากเป็นคนที่สงบปากสงบคำได้อย่างไม่มีที่ติ แต่บางครั้งมันก็ยังทำให้ขายหน้า ด้วยพระคุณของพระเจ้า พระองค์สอนให้ฉันพูดในสิ่งที่ถวายพระสิริแด่พระองค์ เช่นเดียวกับที่ทรงช่วยอิสยาห์ พระองค์ทรงช่วยฉัน  ถ้าพระเจ้าไม่เข้ามาแทรกแซง แรงอารมณ์ของฉันอาจกลายเป็นพลังทำลายล้าง เพียงแค่รอคอยเวลาจุดระเบิด โดยเฉพาะกับคนใกล้ตัว

ขอบคุณพระเจ้า ที่ทรงเข้ามาช่วยเมื่อทูลขอ หรือเมื่อเริ่มจะหลุดจากทาง พระองค์จะสำแดงให้รู้ตัว… ตักเตือนว่าฉันเป็นของพระองค์ … มีพระวิญญาณสถิตอยู่ภายใน  เพราะแผนการที่ทรงเตรียมให้ฉันนั้นมันยิ่งใหญ่เกินกว่าจะถูกทำลายลง … และที่สำคัญเมื่อพลาดไป พระองค์ทรงให้อภัย

เมื่อฉันเปลี่ยนไปด้วยความรักของพระคริสต์ คำพูดของฉันก็ควรเปลี่ยนไปเช่นกัน และพระวจนะจะเป็นตัวชี้ทางให้ดำเนินชีวิตที่สำนึกในพระคุณ และถวายพระสิริแด่พระองค์

“…ขอวิงวอนพวกท่านให้ดำเนินชีวิตสมกับการทรงเรียกที่ท่านได้รับการทรงเรียกมานั้น” (เอเฟซัส 4:2)

 

โดย Gwen Smith

อนุญาตโดย Girrlsfriends in God : www.crosswalk.com

(Cr.ภาพ iStockphoto)