เมื่อพระเจ้าเปลี่ยนโศกนาฏกรรมเป็นชัยชนะ
เรารู้ว่าเหตุการณ์ทุกอย่างร่วมกันก่อผลดีแก่คนที่รักพระเจ้า คือแก่คนทั้งหลายที่พระองค์ทรงเรียกตามพระประสงค์ของ พระองค์ (โรม 8:28)
ฉันไม่มีวันลืมวันที่พระเจ้าทรงเปลี่ยนโศกนาฏกรรมของฉันมาเป็นชัยชนะ ขณะนั่งทำงานตามที่ได้รับจากผู้ให้คำปรึกษา นับเป็นเดือนๆ ฉันปล้ำสู้กับอดีต ค่อยๆนำความทรงจำเลวร้ายที่ฝังเอาไว้กลับมาแก้ไข กำลังต่อสู้กับความหดหู่ แต่ละหน้าล้วนนำมาซึ่งความจริงที่ยากลำบาก ความทรงจำจู่โจมจากทุกทาง ทั้งในความคิดและจิตใจ
ฉันโตขึ้นมาในเมืองเล็กๆของเท็กซัส อาศัยอยู่ในบ้านที่เรียกว่าเป็น “เพิง” อยู่รอบนอกตัวเมือง แม่ต้องทำงานสามแห่งเพิ่อเลี้ยงลูกสามคนตามลำพัง งานหลักคือเป็นพยาบาล … ตัวฉันเองมักป่วยเป็นไข้หวัดและหูอักเสบ เราแทบไม่มีเงิน แต่มีครอบครัวหมอที่เคยเป็นเพื่อนแม่ตอนสมัยเรียนหนังสือช่วยรักษา ที่จริงพวกเขาทำงานอยู่โรงพยาบาลเดียวกัน พวกเขารู้ดีถึงสถานะการเงินของเรา สามีที่เป็นหมอและภรรยาที่เป็นเพื่อนแม่มีลูกห้าคน จึงมักจ้างแม่ให้ไปช่วยดูแลเด็ก เพื่อหารายได้พิเศษ แน่นอนฉันต้องตามแม่ไปคอยช่วย
ครอบครัวนี้ช่วยเหลือเราด้านยาและรักษามาหลายปีโดยไม่คิดเงิน เป็นเพื่อนที่ดีที่ไว้ใจได้ – จนกระทั่งวันที่ฉันถูกคุกคามทางเพศ ความเจ็บปวดจากเหตุการณ์ที่ถูกทรยศนั้นเกินกว่าจะอธิบาย ฉันเก็บงำมันไว้ในมุมลึกสุดของหัวใจ ไม่เคยเล่าให้ใครฟัง
ยี่สิบปีผ่านไป ฉันแต่งงานกับสามีที่เป็นศิษยาภิบาลและมีลูกสองคน ฉันเดินทางไปทั่ว รับใช้เป็นวิทยากรณ์ให้การประชุมสตรีหลายแห่งและทำหน้าที่ภรรยาศิษยาภิบาล ทุกอย่างภายนอกดูดีมาก แต่ภายในถูกอดีตกัดกร่อนจิตวิญญาณจนแทบยืนไม่ติด ในที่สุดก็ตกลงไปในหลุมแห่งความเครียดและซึมเศร้า …. เหมือนเป็นอัมพาต งานง่ายๆที่เคยทำกลับยากยิ่งกว่าปีนภูเขาสูง ตกใจง่ายจนกลายเป็นนิสัย ต้องขอพักจากงานรับใช้ และรับการเยียวยา ฉันต้องเริ่มเปิดแผล แผลที่เคยปิดเอาไว้และคิดว่าไม่เคยมีมาตลอด
ฉันมัวแต่ทำงานหามรุ่งหามค่ำ เพื่อให้พระเจ้าพอพระทัยและให้เป็นที่ยอมรับจากคนรอบข้าง คุณค่าของฉันจึงแขวนไว้กับการกระทำ แทนที่จะเป็นอย่างที่พระเจ้าให้เป็น ในที่สุดก็พบว่าสาเหตุหลักคือฉันตกลงไปในหลุมนี้เพราะปฏิเสธไม่ยอมเผชิญหน้าและรับการแก้ไขความเจ็บปวดในอดีต
ด้วยความช่วยเหลือของสามีที่รัก และจิตแพทย์คริสเตียน รวมถึงแพทย์ของครอบครัว ฉันค่อยๆรับการรักษา ไต่ขึ้นมาจากหลุมมืด แม้จะปวกเปียกก็ตาม …
แล้วฉันก็จำได้ …จำได้ถึงวันที่เกิดเหตุ วันที่ทำให้ชีวิตล้มคว่ำ ถึงจะเกลียดผู้ชายคนนั้นแค่ไหน อยากให้เขาชดใช้ในสิ่งที่ทำกับฉัน เจ็บปวดอย่างที่ฉันเจ็บปวด และฉันรู้ดีด้วยว่า จำเป็นต้องปลดปล่อยความเจ็บปวดนั้นไป ให้อภัย ไม่เช่นนั้นจะติดอยู่ในกับดักนี้ไปตลอดชีวิต พระเจ้าทรงทำงานผ่านความเจ็บปวด ผ่านความทรงจำที่เลวร้าย ที่ทำให้ฉันย่อยยับมาจนวันนี้
ความโกรธไม่เหมือนสิ่งอื่นๆที่ฉันเคยรู้จัก มันเป็นเชื้อเพลงที่คอยเติมความคิดรุนแรง อยากเอาคืนให้สาสม อยากให้คู่กรณีต้องชดใช้ และความขุ่นเคืองใจในพระเจ้า
ทำไมพระองค์อนุญาตให้เกิดขึ้น?
ความสว่างที่พูดถึงนั้น มันอยู่ที่ไหนในหลุมมืด?
นานทีเดียวกว่าจะเห็นแสงแวบที่ปลายทาง สิ่งที่ห่อหุ้มแสงนั้นไว้คือการไม่ให้อภัย … เริ่มเห็นว่าแผลนั้นไม่ได้ก่อความเจ็บปวดอย่างที่คิด เมื่อเลือกที่จะให้อภัย และพบกับอิสรภาพจากความเจ็บปวดที่กลืนกินฉันมานาน จนวันนี้สามารถขอบคุณพระเจ้าได้อย่างจริงใจในทุกสิ่งที่พระองค์ทรงทำเพื่อฉัน ในฉัน ผ่านทางความบาปของผู้ชายคนนั้น
ไม่มีคำว่าอุบัติเหตุหรือบังเอิญสำหรับพระเจ้า ไม่มีคำว่าประหลาดใจในชีวิตของใครหรือในเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นกับลูกๆของพระองค์ พระเจ้าทรงใช้แม้เหตุการณ์เลวร้ายที่สุดมาทำให้เกิดผลดีแก่เราทั้งหลาย … ทุกๆเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมีจุดประสงค์ พันผูกเราไว้ด้วยความรักของพระองค์และทรงเป็นผู้อนุญาตให้เกิดขึ้น ขณะที่เราไม่อาจกลับไปแก้ไขอดีต แต่เราเลือกที่จะตอบสนองต่ออดีตนั้นได้ และยอมรับว่ามันมีอิทธิพลต่อชีวิตปัจจุบันของเรา
พระเจ้าเท่านั้นสามารถนำชีวิตที่แตกสลายมาสร้างขึ้นใหม่ให้เป็นสิ่งสวยงาม
พระองค์ทรงรอให้คุณปล่อยอดีตผ่านไป และวางใจในพระองค์ … คุณวางใจในพระองค์ได้เต็มที่ เพราะไม่มีใครรักคุณมากเท่ากับพระเจ้า คุณอาจไม่เข้าใจในสิ่งที่เกิดขึ้น ไม่เข้าใจกระบวนการของพระองค์ แต่คุณสามารถวางใจในพระทัยพระองค์ที่ทรงมีความรักมากมายให้คุณ
โดย Mary Southerland
อนุญาตโดย Girlsfriend in God : www.crosswalk.com
(Cr.ภาพ christianwomenministry.com)