“ทำไมเราต้องสุภาพอ่อนโยน และเราจะทำเช่นนั้นได้อย่างไร?”
คำตอบ
เราต้องสุภาพอ่อนโยน ทั้ง ทางกิริยา และวาจาของเรา เพราะว่า เราต้องปฏิสัมพันธ์กับผู้อื่นอยู่ตลอดเวลา
หากเราไม่ระมัดระวังสิ่งที่เราพูด แสดงออก หรือทำ อาจกระทบจิตใจของคนอื่นทำให้เขาเจ็บปวดได้โดยไม่รู้ตัว!
“จิตใจ” ของคนเรานั้นเปราะบาง เราจึงต้องทะนุถนอมและระวังอย่าทำให้จิตใจนั้นฟกช้ำ หรือแตกหัก โดยให้เราเตือนตัวเองอยู่เสมอ
เหมือนดังอักษรข้างกล่องที่ใส่ของแตกง่าย ว่า… “Fragile: Handle With Care!”
- เราต้องตระหนักถึงกำลัง(เข้มแข็ง)ของเรา และตระหนักในความเปราะบางของผู้อื่นดังเช่นเราปฏิบัติต่อ
1) ผู้เปราะบางทางกายภาพ เช่น เด็กทารก เด็กเล็ก คนป่วย หรือคนชรา -เราต้องทะนุถนอม ระมัดระวัง ในการจับหรือสัมผัสไม่ให้กระทบกระแทก จนเกิดอาการบอบช้ำหรือแตกร้าวได้
2) ผู้เปราะบางทางอารมณ์ -เราต้องระวังในสิ่งที่เราพูด เพราะถ้อยคำที่เราใช้ หรืออากัปกิริยาที่เราแสดงออก อาจแข็งกร้าว หรือรุนแรง จนทำให้อีกฝ่ายหรือผู้ที่รับฟังต้องเจ็บปวดรวดร้าวใจ เราต้องสำนึกไว้เสมอว่า คนแต่ละคนมีระดับความสามารถในการรับการกระแทกกระทั้น(ทั้งใจและกาย) ต่างกัน และเราต้องไม่เอาตัวเราเองเป็นมาตรฐาน
- เราต้องปฏิบัติต่อผู้อื่นด้วยการให้เกียรติ อย่าแตะต้องหรือสัมผัสผู้ที่ไม่ต้องการให้เราสัมผัส เพราะถือว่า เป็นการล่วงละเมิด ล่วงเกิน และไม่ให้เกียรติเขาอย่างไรก็ตาม เราต้องไม่สับสน ระหว่าง อ่อนโยน กับ อ่อนแอคนที่มีใจเข้มแข็งเท่านั้นจึงจะสามารถควบคุมตัวเองให้สุภาพอ่อนโยนได้ คนอ่อนแอ ควบคุมอารมณ์และพฤติกรรมของตนให้อ่อนสุภาพไม่ได้
- เราต้องอดทนอดกลั้นต่อคนอื่นหรือพฤติกรรม (ที่ไม่ดีไม่เหมาะ)ของเขา -หากมีเรื่องไม่เข้าใจ ไม่ถูกใจ ไม่ถูกหู ก็ขอให้หลีกเลี่ยงการทำให้สถานการณ์ย่ำแย่ลง ให้สื่อสารด้วยความรักและอดทน เพื่อให้เกิดความเข้าใจและสันติ อย่าให้เราสับสนในการพูด และในการแสดงความโกรธ ขอให้เราไวในการฟัง เพื่อจะเข้าใจผู้อื่น เราต้องไม่บังคับฝืนใจผู้อื่นให้ทำในสิ่งที่เราต้องการโดยที่เขาไม่เต็มใจให้เราสูดหายใจลึก ๆ และขอความรักจากเบื้องบนในการรับมือหรือปฏิบัติต่อผู้ที่กระทำไม่ดีต่อเรา แต่หากเรายังไม่อาจอดกลั้นต่อไปได้ ก็ขอให้เราก้าวออกไปจากสถานการณ์นั้น โดยการขออภัย ขอเวลา และขอตัวอย่างสุภาพ
แต่หากเลี่ยงไม่ได้จริง ๆ ก็ให้เราฝึกฝนตัวเองให้สามารถเผชิญหน้ากันแบบสร้างสรรค์ เรียนรู้จักรับฟังผู้อื่น และพูดเปิดเผยความรู้สึก แต่เฉพาะ “ประเด็น” ปัญหา โดยไม่กระทบกระแทก “บุคคล” ใด
ขอให้เราตั้งเป้าจะปฏิบัติต่อผู้อื่นอย่างสุภาพอ่อนโยนในทุกกรณี โดยตั้งใจจะไม่เจตนาทำให้ผู้หนึ่งผู้ใดต้องเจ็บปวดเพราะคำพูดหรือกิริยาท่าทางของเราเป็นอันขาด!
โดยจะยึดคติตามพระวจนะที่ว่า…
“อย่าว่าร้ายใคร อย่าทะเลาะวิวาท แต่ให้ผ่อนหนักผ่อนเบาและแสดงความสุภาพอ่อนโยนอย่างยิ่ง ต่อทุกคน” (ทต.3:2)
ธงชัย ประดับชนานุรัตน์-
twitter.com/thongchaibsc, facebook.com/thongchaibsc, twitter.com/lifeanswer, facebook.com/lifeanswer
(Cr.ภาพ thegospelcoaliation.org)