ความคิดที่ไร้สาระ

“คนเขลาเอ๋ย เจ้าจะรักความเขลาไปนานสักเท่าใด คนมักเยาะเย้ยจะปีติยินดีในการเยาะเย้ยนานเท่าใด และคนโง่จะเกลียดความรู้นานเท่าใด” (สุภาษิต 1:22)

ชายชาวกรีกชื่อเดโมสเทเนสกำลังบรรยายอยู่ต่อหน้าผู้ฟังที่ทำหน้าเบื่อหน่ายและไม่สนใจ เขาจึงเริ่มเล่าเรื่อง

“ครั้งหนึ่งมีชายคนหนึ่งต้องแบบสัมภาระหนักเดินทางไป ระหว่างทางพบชายอีกคนหนึ่งเดินมาพร้อมกับลา ชายคนนั้นพูดขึ้นมาว่า “เช่าลาของผมมั้ย ให้มันแบกสัมภาระของคุณไป” เจ้าของสัมภาระจึงตอบตกลง เมื่อเดินทางไปได้สักระยะ แดดเริ่มร้อนขึ้น พวกเขาก็เถียงกันว่าใครควรจะยืนอยู่ข้างที่ลาช่วยบังแดดให้…

เล่าถึงตรงนี้  เดโมสเทเนสก็เดินลงจากเวทีไป ผู้ฟังเริ่มงุนงง ต่อมาอยากรู้คำตอบว่าตกลงใครจะได้ยืนฝั่งไหน เดโมสเทเนสเดินกลับขึ้นมาบนเวที แล้วพูดว่า “ตอนแรกผมพูดถึงเรื่องที่เป็นความเป็นความตาย พวกคุณว่าน่าเบื่อ แต่ตอนนี้ทุกคนสนใจคุยกันว่าใครจะได้ยืนอยู่ฝั่งไหนของลา”

ผู้ฟังของเดโมสเทเนสเป็นกลุ่มคนที่ชอบเรื่องไม่เป็นสาระ  พวกเขาไม่ใส่ใจความจริงเรื่องความเป็นความตาย แต่กลับไปใส่ใจเรื่องเล็กๆน้อยๆแทน

คุณล่ะครับ?

โดย Pastor Adrian Rogers’ daily devotional

Love worth finding Ministries : www.lwf.org

(Cr. ภาพ clemetzoo.com)