โศกเศร้าแต่เป็นสุข

“บุคคลผู้ใดโศกเศร้า ผู้นั้นเป็นสุข เพราะว่าเขาจะได้รับการทรงปลอบประโลม (มัทธิว 5:4)

ฟังดูแล้วรู้สึกว่ามันขัดกับความรู้สึกและเหตุผล เป็นไปได้อย่างไรที่คนโศกเศร้าเสียใจแต่เวลาเดียวกันก็มีความสุขได้ แต่ถ้าพระเยซูคริสต์เป็นผู้ตรัสเองจะต้องเป็นไปได้

ฉะนั้น เราต้องทำความเข้าใจว่าพระองค์หมายความว่าอะไร มันคงจะง่ายขึ้นถ้าเราพูดว่า – บุคคลผู้ใดมีมโนธรรมที่ดี เมื่อทำความผิด มโนธรรมจะฟ้องผิดทำให้จิตใจเจ็บปวด และรู้สึกเสียใจที่ไดักระทำความผิดบาป

ใครก็ตามที่มีความเจ็บปวดทุกครั้งที่ทำผิดบาป จงดีใจและมีความสุข นั่นแสดงว่าจิตใจเราปกติ แต่ถ้าเมื่อใดเราทำผิด แต่มโนธรรมไม่อาจทำให้เรารู้สึกเจ็บและเสียใจได้ นั่นแสดงว่าจิตใจของเราดื้อยาแล้ว และจะทำผิดโดยไม่มีจิตสำนึกผิด เมื่อไรเราเดินมาถึงจุดนี้ เราอยู่ในอันตราย

คริสเตียนไม่ใช่เป็นบุคคลที่ปลอดความผิด แต่เขาไม่มีนิสัยปกติทำบาป แต่เมื่อพลาดพลั้งลงและทำผิดบาป เขาจะรู้สึกเจ็บและเสียใจพร้อมทั้งสารภาพผิดต่อพระเจ้า แล้วเขาจะได้รับการชำระและการอภัยบาปจากพระคริสต์

บุคคลที่โศกเศร้าและยังเป็นสุขได้เพราะเขาทราบว่าจิตใจเขาเป็นปกติ ทำผิดแล้วรู้สึกผิดได้ ยิ่งไปกว่านั้นเขายังจะได้รับการเล้าโลมใจจากพระเจ้าอีกด้วย

ศจ. วีรชัย โกแวร์