“มีแต่ชีวิตที่อยู่เพื่อรับใช้ผู้อื่นเท่านั้นที่คู่ควรต่อการดำรงอยู่!”
(Only a life lived in the service of others is worth living.) -Albert Einstein- (1879-1955)
ชีวิตที่อยู่เพื่อตัวเอง ก็จะวนเวียนและจบลงอยู่กับตัวเอง คือ ไปไม่ถึงไหน
ชีวิตที่อยู่เพื่อตัวเอง เป็นชีวิตที่เหนื่อยเปล่า เปรียบเหมือนนักมวยที่ชกลมทั้งชีวิต แต่ยังไม่ได้ลงสนามจริงเลย จนถึงวันตาย
ชีวิตที่อยู่เพื่อตัวเอง ทุ่มเทพลังงาน เวลา และความสามารถลงไปกับหลาย ๆ สิ่ง แต่ไม่เกิดผลที่ยั่งยืนใด ๆ ต่อส่วนรวมเลย
ชีวิตที่อยู่เพื่อตัวเอง เปรียบเสมือนไม้ขีดไฟที่จุดติดเพื่อตัวเอง จากนั้นก็ค่อย ๆ ดับไปอย่างไร้ค่า
ชีวิตที่อยู่เพื่อตัวเอง เป็นชีวิตที่ดำรงอยู่สั้น ๆ อย่างไร้ความหมาย
ไม่มีอะไรคู่ควรต่อการกล่าวขวัญถึง
ไม่มีสิ่งใดคู่ควรต่อการยกย่องชื่นชม
ไม่มีสิ่งใดคู่ควรต่อการเป็นแบบอย่าง
และบางครั้ง กลับกลายเป็นชีวิตที่เหน็ดเหนื่อย อ่อนล้า ทั้งกายใจ ว้าเหว่ และเหงา อยู่อย่างโดดเดี่ยว มีความสนุกช่วงสั้น ๆ แต่ปราศจากความสุขที่แท้จริง
เพราะว่า เราไม่ได้ถูกออกแบบให้อยู่เพื่อตัวองเท่านั้น
ไม่มีความอิ่มอกอิ่มใจอย่างยั่งยืนในตัวเราเองเท่านั้น
ไม่มีความสุขแท้อยู่ภายในตัวเราเองเท่านั้น
ไม่มีความดีความชอบธรรมที่ครบสมบูรณ์อยู่ในตัวเราเองเท่านั้น
ไม่มีความรู้สติปัญญาทั้งสิ้นอยู่ภายในตัวเราเท่านั้น
พระเจ้าผู้ทรงสร้างเราออกแบบเราให้ไม่อยู่คนเดียว หรือเพื่อตัวเราเท่านั้น
ในครั้งที่พระเจ้าทรงสร้างอาดัม พระองค์ตรัสว่า …
“พระเจ้าตรัสว่า “ไม่ควรที่ชายผู้นี้จะอยู่คนเดียว เราจะสร้างคู่อุปถัมภ์ที่สมกับเขาขึ้น” (ปฐมกาล 2:18)
พระเจ้าทรงสร้างมนุษย์ทั้งชาย และหญิงเพื่อให้เขาเป็นคู่อุปถัมภ์ คือให้ช่วยเหลือกัน!
เราช่วยตัวเองหมดทุกเรื่องไม่ได้ เราต้องพึ่งผู้อื่นและผู้อื่นก็ต้องพึ่งเรา
เราจึงต้องช่วยผู้อื่น เหมือนอย่างที่ต้องการให้ผู้อื่นช่วยเรา เขาเองก็ต้องกระทำเช่นเดียวกัน
มนุษย์ไม่อาจสืบต่อเผ่าพันธุ์โดยตัวลำพังได้ ทั้งหญิงและชายต้องพึ่งพากัน การที่เราช่วยเหลือกันนั้น เราเรียกว่า การรับใช้กัน
ชีวิตที่รับใช้กันและกัน จึงเป็นชีวิตอย่างที่ถูกออกแบบมาให้เป็น
จงจำไว้เสมอว่า … เราไม่ได้ถูกสร้างมาให้อยู่เฉย ๆ !
เมื่อพระเจ้าทรงสร้างมนุษย์ พระองค์ทรงมอบหมายบางอย่างให้เขากระทำ เพื่อให้ชีวิตของเขามีคุณค่า
“พระเจ้าจึงทรงให้มนุษย์นั้นอยู่ในสวนเอเดน ให้ทำและรักษาสวน” (ปฐมกาล 2:15)
ชีวิตที่ไม่ทำอะไรเพื่อส่วนรวมเลย เป็นชีวิตที่ไร้คุณค่า!
เราจึงไม่อาจอยู่ได้โดยลำพัง เพียงเพื่อตัวเองเท่านั้น นั่นไม่ใช่ชีวิต แต่เป็นการย่ำยีชีวิตให้เสียไปเปล่า ๆ
ขอให้เราตระหนักว่า เมื่อใดก็ตามที่เราเริ่มต้นรับใช้พระเจ้าและเพื่อนมนุษย์ เมื่อนั้น เราจะได้สัมผัสกับความสุขที่แท้จริง
ดังที่ Henry Drummond กล่าวไว้…
“Happiness consists in giving and in serving others.”
(ความสุขประกอบด้วยการให้ และการรับใช้ผู้อื่น)
วันนี้ ให้เรามารับใช้กันและกัน และผู้อื่นอย่างที่ควรจะทำ!
…จะดีไหมครับ?
-ธงชัย ประดับชนานุรัตน์-
twitter.com/thongchaibsc, facebook.com/thongchaibsc, twitter.com/lifeanswer, facebook.com/lifeanswer