ข้าตายเสียดีกว่าอยู่!
พระธรรม โยนาห์ 4:1-11
อ้างอิง มธ.20:11;ยรม.20:7-8;ฉธบ.4:31;สดด.103:8;86:5,15;ยรม.8:3;ปฐก.4:6;1พกษ.19:4;ยอล.1:12
บทนำ เรามักต้องการความเมตตา แต่บ่อยครั้งเราเองกลับกลายเป็นคนที่ไร้ความเมตตา
เรามักต้องการให้อภัยแก่ความผิดพลาด หรือผิดบาปของเรา แต่เราเองกลับไร้ซึ่งใจที่จะให้อภัยแก่ผู้อื่นที่ทำผิดพลาด
ขอให้เรากลับใจและช่วยตัวเองและเมตตาต่อคนอื่นที่กลับใจจะดีกว่า
บทเรียน
4:1 “แต่เหตุการณ์นี้ไม่เป็นที่พอใจโยนาห์อย่างยิ่ง และท่านโกรธ”
(But it displeased Jonah exceedingly, and he was angry.)
4:2 “ท่านจึงอธิษฐานต่อพระยาห์เวห์ว่า “ข้าแต่พระยาห์เวห์ เมื่อข้าพระองค์ยังอยู่ในประเทศของข้าพระองค์ ข้าพระองค์พูดแล้วว่าจะเป็นเช่นนี้ไม่ใช่หรือ? นี่เป็นเหตุให้ข้าพระองค์รีบหนีไปเมืองทารชิช เพราะข้าพระองค์ทราบว่า พระองค์ทรงเป็นพระเจ้าผู้ทรงเปี่ยมด้วยพระคุณ และพระกรุณา กริ้วช้า และบริบูรณ์ด้วยความรักมั่นคง และเปลี่ยนพระทัยไม่ลงโทษ”
(And he prayed to the Lord and said, “O Lord, is not this what I said when I was yet in my country? That is why I made haste to flee to Tarshish; for I knew that you are a gracious God and merciful, slow to anger and abounding in steadfast love, and relenting from disaster. )
4:3 “ข้าแต่พระยาห์เวห์ เพราะฉะนั้น เวลานี้ ขอพระองค์ทรงเอาชีวิตของข้าพระองค์ไปเสีย เพราะว่าข้าพระองค์ตายเสียก็ดีกว่าอยู่”
(Therefore now,O Lord, please take my life from me, for it is better for me to die than to live.”)
4:4 “และพระยาห์เวห์ตรัสว่า “การที่เจ้าโกรธเช่นนี้ดีแล้วหรือ?”
(And the Lord said, “Do you do well to be angry?”
4:5 “แล้วโยนาห์ก็ออกไปนอกเมือง นั่งอยู่ทางทิศตะวันออกของเมืองนั้น และท่านทำเพิงไว้สำหรับตัวท่านเองที่นั่น ท่านนั่งอยู่ใต้ร่มเพิงคอยดูเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นกับเมืองนั้น”
(Jonah went out of the city and sat to the east of the city and made a booth for himself there. He sat under it in the shade, till he should see what would become of the city.)
4:6 “และพระยาห์เวห์พระเจ้าทรงกำหนดให้ต้นละหุ่งต้นหนึ่งงอกขึ้นมาเหนือโยนาห์ ให้เป็นที่กำบังศีรษะของท่าน เพื่อบรรเทาความร้อนรุ่ม ดังนั้นโยนาห์จึงมีความยินดีอย่างยิ่งเรื่องต้นละหุ่งนั้น”
(Now the Lord God appointed a plant and made it come up over Jonah, that it might be a shade over his head, to save him from his discomfort. So Jonah was exceedingly glad because of the plant. )
4:7 “แต่ในเช้าวันรุ่งขึ้น พระเจ้าทรงกำหนดให้หนอนตัวหนึ่งมากัดกินต้นละหุ่งต้นนั้น จนมันเหี่ยวไป
(But when dawn came up the next day, God appointed a worm that attacked the plant, so that it withered.)
4:8 “เมื่อดวงอาทิตย์ขึ้นแล้ว พระเจ้าทรงกำหนดให้ลมตะวันออกที่ร้อนผากพัดมา และแสงแดดก็แผดลงบนศีรษะของโยนาห์จนท่านอ่อนเพลียไป และท่านก็ทูลขอว่า ให้ท่านตายเสียเถิด ท่านว่า “ข้าตายเสียก็ดีกว่าอยู่”
(When the sun rose, God appointed a scorching east wind, and the sun beat down on the head of Jonah so that he was faint. And he asked that he might die and said, “It is better forme to die than to live.” )
4:9 “แต่พระเจ้าตรัสกับโยนาห์ว่า “ที่เจ้าโกรธเพราะต้นละหุ่งนั้นดีแล้วหรือ?” ท่านทูลว่า “ที่ข้าพระองค์โกรธถึงอยากตายนี้ดีแล้ว พระเจ้าข้า”
(But God said to Jonah, “Do you do well to be angry for the plant?” And he said, “Yes, I do well to be angry, angry enough to die.” )
4:10 “และพระยาห์เวห์ตรัสว่า “เจ้าหวงต้นไม้ซึ่งเจ้าไม่ได้ลงแรงปลูกและไม่ได้ทำให้มันเจริญ มันงอกเจริญขึ้นในคืนเดียว แล้วก็ตายไปในคืนเดียว”
(And the Lord said, “You pity the plant, for which you did not labor, nor did you make it grow, which came into being in a night and perished in a night. )
4:11 “ไม่สมควรหรือที่เราจะห่วงใยนีนะเวห์นครใหญ่นั้น ซึ่งมีพลเมืองมากกว่า 120,000 คน ผู้ไม่ทราบว่าข้างไหนมือขวาข้างไหนมือซ้าย และมีสัตว์เลี้ยงจำนวนมากด้วย”
(And should not I pity Nineveh, that great city, in which there are more than 120,000 persons who do not know their right hand from their left, and also much cattle?)
ข้อมูลมีประโยชน์
4:1 “ไม่เป็นที่พอใจโยนาห์อย่างยิ่งและท่านโกรธ” (displeased Jonah exceedingly, and he was angry) = โยนาห์โกรธที่พระเจ้าทรงมีพระทัยเมตตาต่อนีนะเวห์ที่เป็นศัตรูของอิสราเอล
= โยนาห์ต้องการให้พระเจ้าทรงดีต่ออิสราเอลเท่านั้น โดยไม่ให้ทรงเมตตาต่อคนต่างชาติอย่างนีนะเวห์
-โยนาห์ 4:4;มธ.20:11;ลก.15:28
4:2 “อธิษฐานต่อพระยาห์เวห์” (prayed to the Lord ) = โยนาห์อธิษฐานต่อพระเจ้าด้วยความโกรธ ไม่ใช่ด้วยความทุกข์ลำเค็ญเหมือนใน 2:1-2
“นี่เป็นเหตุให้ข้าพระองค์รีบหนีไปเมืองทารชิช” (That is why I made haste to flee to Tarshish) -1:3
“เพราะข้าพระองค์ทราบว่า” (for I knew that) = รู้อยู่ว่า –ยรม.20:7-8
“พระเจ้าผู้ทรงเปี่ยมด้วยพระคุณ” (a gracious God and merciful) –ฉธบ.4:31;สดด.103:8
“กริ้วช้า” (slow to anger ) = ไม่เหมือนโยนาห์ที่โกรธง่าย (ข.1,9)
“…และบริบูรณ์ด้วยความรักมั่นคง” (…abounding in steadfast love) –อพย.34:6-7;22:27;
สดด.86:5,15 = คำประกาศครั้งที่ 3 และครั้งสุดท้ายของโยนาห์ (1:9;2:9)
“เปลี่ยนพระทัยไม่ลงโทษ” (relenting from disaster) –กดว.14:18;ยอล.2:13
4:3 “เวลานี้ ขอพระองค์ทรงเอาชีวิตของข้าพระองค์ไปเสีย” (please take my life from me) –1พกษ.19:4
= สำหรับโยนาห์ การที่พระเจ้าทรงเมตตาต่อชาวนีนะเวห์ เป็นจุดจบของสิทธิพิเศษที่อิสราเอลมีอยู่ในพระเจ้า
-โยนาห์เพิ่งยินดีที่พระเจ้าช่วยเขาให้รอดตาย (2:2-9) แต่ในตอนนี้ชาวนีนะเวห์ได้รับความเมตตาจากพระเจ้าให้รอดตายเช่นกัน โยนาห์เองกลับอยากตาย –กดว.11:15
“ข้าพระองค์ตายเสียก็ดีกว่าอยู่” (me to die than to live. ) –โยบ 7:15;ยรม.8:3
4:4 “การที่เจ้าโกรธเช่นนี้ดีแล้วหรือ” (Do you do well to be angry?)
บางฉบับแปลว่า “เจ้ามีสิทธิอะไรที่จะโกรธ” –ปฐก.4:6;มธ.20:11-15
4:5 “ทำเพิง…ใต้ร่มเพิง” (made a booth … under it )= เพิงนี้บังแสงแดดได้ไม่ค่อยดี เพราะข้อต่อไปพระเจ้าให้มีไม้เลื้อยโตขึ้นให้ร่มเงามากขึ้นเพื่อกันแดด
“คอยดูเหตุการณ์” ( see what would become) = โยนาห์ยังคาดหวังที่จะเห็นชาวนีนะเวห์ถูกทำลาย
4:6 “พระยาห์เวห์พระเจ้าทรงกำหนดให้” (the Lord God appointed) = บางฉบับแปลว่า “พระเจ้าทรงบันดาลให้” -วลีที่มีลักษณะเช่นนี้ปรากฎใน ข้อ 7-8;1:17
“ทรงกำหนดให้” (made it) –ยนา.1:17
“ต้นละหุ่งต้นหนึ่งงอกขึ้นมาเหนือ” (a plant and made it come up over) = ไม้เลื้อย ซึ่งเป็นพุ่มสูงกว่า 3-5 เมตร มีใบใหญ่ให้ร่มเงา
= พระเจ้าทรงเปี่ยมด้วยพระคุณให้ความร่มเย็นและความสุขแก่ผู้เผยพระวจนะ โยนาห์ผู้ดื้อและหัวแข็ง
4:7 “จนมันเหี่ยวไป” (so that it withered.) –ยอล.1:12
4:8 “ให้ท่านตายเสียเถิด” (he might die )= อยากตาย; 1พกษ.19:4
“ข้าตายเสียก็ดีกว่าอยู่” (It is better for me to die than to live. )
4:9 “ที่เจ้าโกรธเพราะต้นละหุ่งนั้นดีแล้วหรือ?” (Do you do well to be angry for the plant?) -ยนา.4:4; = เจ้ามีสิทธิจะโกรธเรื่องเถาไม้เลื้อยนี้หรือ?
4:10 “มันงอกเจริญขึ้นในคืนเดียว แล้วก็ตายไปในคืนเดียว” (which came into being in a night and perished in a night. ) = การมีคุณค่าอยู่เพียงสั้น ๆ
4:11 “ไม่สมควรหรือที่เราจะห่วงใย” (should not I pity) = ภารกิจที่พระเจ้ามอบหมายให้โยนาห์ไปทำ แสดงถึงความเมตตากรุณาของพระเจ้าที่มีต่อนีนะเวห์ และพระดำรัสสุดท้ายที่พระเจ้าตรัสกับโยนาห์ ประกาศย้ำถึงความรักห่วงใยของพระองค์ที่มีต่อทุกชีวิต ทั้งคนและสัตว์
“นีนะเวห์นครใหญ่นั้น” (that great city) –ยนา.1:2;3:2
“ผู้ไม่ทราบว่าข้างไหนมือขวาข้างไหนมือซ้าย” (who do not know their right hand from their left) = ชาวนีนะเวห์ต้องการความเมตตากรุณาจากรพะเจ้าเหมือนเด็กเล็ก ๆ ที่ต้องการความเมตตาสงสารจากผู้เป็นพ่อ
“มีสัตว์เลี้ยงจำนวนมากด้วย” (and also much cattle) = พระเจ้าทรงห่วงใยแม้แต่สัตว์เลี้ยงทั้งหลาย (ปท.3:8)
พระเจ้าไม่เพียงคุ้มครองปกป้องมนุษย์และสัตว์ (สดด.36:6;นหม.9:6;สดด.145:16) แม้แต่คนชั่วพระองค์ก็ไม่ปรารถนาจะให้พวกเขาต้องตาย แต่ต้องการให้กลับใจหันจากทางชั่วและมีชีวิตอยู่ (อสค.33:11;16:6; 18:23;23:11; ปท. 2ปต.3:9
= พระเจ้าจึงตำหนิใจที่แข็งกระด้างของโยนาห์ (และชาวอิสราเอล) ที่ปรารถนาให้พระพิโรธของพระเจ้าตกแก่ศัตรูของตนและประกาศถึงพระเมตตาคุณของพระองค์
คำถามนำอภิปราย
- คุณเคยไม่พอใจและโกรธเพระเจ้าบ้างหรือไม่? ในเรื่องอะไร?
- ผลจากการที่คุณโกรธหรือไม่พอใจพระเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง? มีอะไรที่เกิดขึ้นบ้าง?
- คุณเคยรู้อยู่แล้วว่า พระเจ้ามีพระประสงค์หรือพระทัยในเรื่องใดเรื่องหนึ่ง แต่คุณรับไม่ได้บ้างหรือไม่? เรื่องอะไร?
- คุณเคยหนีจากพระเจ้าไปไกลบ้างหรือไม่? อย่างไร? เพราะอะไร?
- คุณเคยประชดประชันพระเจ้าบ้างหรือไม่? ในเรื่องอะไร?
- คุณเคยคิดว่าคุณมีสิทธิ์โกรธทั้ง ๆ ที่คุณไม่มีสิทธิ์จริง ๆ บ้างหรือไม่? เรื่องอะไร?
- คุณเคยมีความสุขกับบางสิ่ง แล้วต่อมาพระเจ้าทรงทำลายความสุขนั้นบ้างหรือไม่? แล้วปฏิกิริยาของคุณเป็นอย่างไร?
- คุณเคยอยากตายบ้างหรือไม่? ทำไม? แล้วตอนหลังคุณจัดการกับความรู้สึกเช่นนั้นอย่างไร? แล้วผลเป็นอย่างไร? (แบ่งปัน)
ศจ.ธงชัย ประดับชนานุรัตน์