“บุตรหลานของคุณจะติดตามแบบอย่างของคุณ ไม่ใช่ตามคำแนะนำของคุณ!”
(Your child will follow your Example, not your Advice.)
เด็ก ๆ หรือลูกหลานของเรา ไม่เคยเดินบนเส้นทางชีวิตอย่างที่เราเคยเดินผ่านมาแล้ว
เขาไม่เคยเห็น ไม่เคยได้ยิน ได้ฟัง ไม่เคยไป และไม่เคยทำ !
ดังนั้น เราผู้ที่เคยเดินผ่านเส้นทางนั้นมาแล้ว จึงควรจะให้คำแนะนำให้คำปรึกษาแก่พวกเขาในวิถีทางที่พวกเขาสนใจรับรู้
แต่คำปรึกษาหรือสั่งสอนเหล่านั้น จะขัดแย้งกับพฤติกรรมในชีวิตของเราไม่ได้!
เพราะเมื่อใดก็ตามที่ “วจนภาษา” (คำพูด) ของเรา ขัดกับ “อวจนภาษา” (ท่าที และความประพฤติ) ของเรา พวกเขาจะเชื่อ “อวจนภาษา” ของเรามากกว่า วจนภาษาของเรา!
ด้วยเหตุนี้ พวกเขาจะสับสนมากทีเดียว …
หากว่าเราสอนลูกหลานของเราให้ “รักกัน”
แต่เราเอากลับเกลียด และอัด(หรือกัด)กันด้วยถ้อยคำและคำพูดที่แหลมคม
หากเราสอนพวกเขาให้ เสียสละ
แต่เราเองกลับเห็นแก่ตัว และไม่ยอมจ่ายราคาใด ๆ ให้เห็นเลย
หากเราสอนพวกเขาให้เป็นผู้ให้
แต่เราเองกลับทำตัวเป็นแต่เพียงผู้รับ
หากเราสอนพวกเขาให้เข้าเฝ้าพระเจ้าทุกวัน
แต่เราเองกลับไม่เข้าใกล้หรือเปิดพระคัมภีร์เลย
หากเราสอนพวกเขาให้รับใช้
แต่เราเองกลับไม่เคยว่างร่วมรับใช้กับพวกเขาเลย
หากเราสอนให้พวกเขาถือสัจจะ
แต่เราเองกลับโกหกกันหน้าตาเฉย
ดังนั้น หากเราต้องการจะสอนคนรุ่นใหม่ ที่เป็นอนาคตของชาติหรือของคริสตจักรของเรา เราต้องสอนพวกเขาด้วยแบบอย่างที่ดีของเรา ไม่ใช่แค่ด้วยคำแนะนำที่ฟังดูดี
ขอให้เราดำเนินชีวิตที่ดีเป็นตัวอย่างและกล้าเชิญชวนให้ลูกหลานและคนรอบตัวของเราทำตามตัวอย่างที่เราทำ!
ดังที่ อ.เปาโล เคยท้าทายว่า …
“พี่น้องทั้งหลาย จงร่วมกันทำตามแบบอย่างของข้าพเจ้า ท่านมีเราเป็นตัวอย่างแล้ว จงสังเกตดูคนเหล่านั้นที่ดำเนินชีวิตตามแบบอย่างที่เราวางไว้ให้พวกท่านนั้น” (ฟิลิปปี 3:17)
คุณกล้าไหม?
ธงชัย ประดับชนานุรัตน์–
twitter.com/thongchaibsc, facebook.com/thongchaibsc, twitter.com/ lifeanswer,