นักประพันธ์
กิริยาของคำ “นักประพันธ์” ไม่ค่อยมีใครนำมาใช้เท่าไร แต่ไม่กี่ปีมานี้คำๆนี้ถูกนำมาปัดฝุ่นใช้ในแง่ของ “มีหน้าที่รับผิดชอบเนื้อหาของสิ่งที่ถูกพิมพ์ออกไป”
นักประพันธ์
แต่ละคนเป็นนักประพันธ์หรือผู้แต่งหนังสือพิเศษเล่มหนึ่งที่ชื่อว่า “ชีวิตของฉัน” เนื้อหาภายในเล่มผู้เขียนต้องเป็นคนรับผิดชอบทั้งหมด อาจเป็นหนังสือเล่มบางๆ หรือเป็นเล่มหนาก็ได้ ถ้าใครมีอายุยืนถึง 75 ปี หนังสือเล่มนั้นก็จะมี 328,520 หน้า (วัน) – หนึ่งหน้าต่อหนึ่งวัน ประพันธ์ไปทีละวันๆ จำนวนหน้าไม่สำคัญ – สิ่งที่ประพันธ์ไว้ในแต่ละหน้าต่างหากคือสิ่งที่สำคัญ ทันทีที่ลงมือเขียนไปแล้ว แก้ไขไม่ได้ เอาน้ำตาออกไป หรือเปลี่ยนบางคำก็ไม่ได้สักคำเดียว
เท่าที่ผ่านมาคุณพอใจกับสิ่งที่คุณประพันธ์ไว้หรือไม่? วันนี้คุณกำลังเขียนเรื่องใด? และจะจบลงอย่างไร? เราทุกคนต่างก็ชอบหนังสือที่จบลงอย่างมีความสุข ให้แน่ใจว่าหนังสือที่เราแต่งจะจบลงอย่างมีความสุขโดยทำตามคำสอนขององค์พระเยซูคริสต์ ขอการอภัยจากพระองค์สำหรับบางหน้าในหนังสือที่มีจุดด่างพร้อยและแปดเปื้อนไปด้วยความบาป
*********************
“องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า นี่คือพันธสัญญาซึ่งเราจะกระทำกับเขาทั้งหลาย หลังจากสมัยนั้น เราจะบรรจุพระธรรมไว้ในใจของเขาทั้งหลาย และเราจะจารึกพระธรรมนั้นไว้ในจิตใจของเขาทั้งหลาย” แล้วตรัสต่อไปว่า “และเราจะไม่จดจำบาปกับการอธรรมของเขาทั้งหลายอีกต่อไป”
ฮีบรู10:16-17
ข้าพเจ้าได้เห็นบรรดาผู้ที่ตายแล้ว ทั้งผู้ใหญ่และผู้น้อยยืนอยู่หน้าพระที่นั่งนั้น และหนังสือต่างๆก็เปิดออก หนังสืออีกเล่มหนึ่งก็เปิดออกด้วย คือหนังสือชีวิต และผู้ที่ตายไปแล้วทั้งหมด ก็ถูกพิพากษาตามข้อความที่จารึกไว้ในหนังสือเหล่านั้น และตามที่เขาได้กระทำ
วิวรณ์ 20:12
“พระองค์ผู้ที่ท่านทั้งหลายยังไม่ได้เห็น แต่ท่านยังรักพระองค์อยู่แม้ว่าขณะนี้ท่านไม่เห็นพระองค์ แต่ท่านยังเชื่อและชื่นชม ด้วยความปีติยินดีเป็นล้นพ้นเหลือที่จะกล่าวได้ แล้ววิญญาณจิตของท่านทั้งหลายจึงได้รับความรอดเป็นผลแห่งความเชื่อ
1 เปโตร 1:8-9
โดย : Ron Adams
Thursdaythought.homestead.com