บทเรียนจากพุ่มกุหลาบ

บทเรียนจากพุ่มกุหลาบ

ในสวนมีกุหลาบพุ่มพันธ์ผสมสวยงามเลื้อยอยู่ เวลาดอกบานทุกคนต้องหยุดดูอย่างชื่นชม

ไม่ต้องการจะทำลายความงดงามของมัน เจ้าของสวนจึงปล่อยกุหลาบต้นนั้นไว้ ไม่มีการเล็มกิ่ง หรือตัดดอกที่เหี่ยวทิ้ง

ไม่แม้แต่จะบำรุงต้นด้วยปุ๋ย ไม่นานจากนั้น พุ่มกุหลาบนี้ก็เริ่มเลื้อยไปเปะปะผิดรูป ดอกที่ออกก็ไม่สวยแล้ว

มีแต่จะทำให้เจ้าของสวนขายขี้หน้า

******

ในบ้านมีลูกน่ารัก เต็มด้วยพลังและความสามารถ – ความฝันของคนเป็นพ่อแม่ แต่พ่อแม่ก็ปล่อยตามใจลูก

ไม่ต้องการควบคุมความคิดและอุปนิสัย ไม่มีการแก้ไขและลงวินัย เพราะกลัวว่าจะกระทบกระเทือนจิตวิญญาณที่ยังไร้เดียงสา

ไม่นานจากนั้น เด็กนี้ก็เกินควบคุม อุปนิสัยแย่ และออกนอกลู่นอกทาง

มีแต่จะทำให้พ่อแม่ขายขี้หน้า

******

สติปัญญาจากพระวจนะ

ไม้เรียวและคำตักเตือนให้เกิดปัญญา แต่ถ้าปล่อยเด็กไว้แต่ลำพังจะนำความอับอาย มาสู่มารดาของตน

สุภาษิต 29:15

บุคคลที่สงวนไม้เรียวก็เกลียดบุตรชายของตน แต่ผู้ที่รักเขาพยายามตีสอนเขา

สุภาษิต 13:24

บุตรชายโง่เป็นที่โศกสลดแก่บิดา และเป็นความขมขื่นแก่สตรีผู้ให้กำเนิด

สุภาษิต 17:25

ความโง่มักอยู่ในใจของเด็ก แต่ไม้เรียวที่ตีสอนก็ขับมันให้ห่างไปจากเขา

สุภาษิต 22:15

โดย : Ron Adams

Thursdaythought.homestead.com