ความสับสนของความปรารถนา
พระธรรม ปัญญาจารย์ 6:1-12
อ้างอิง ปญจ.1:14;2:14-15;3:15;5:13,19;โยบ 3:3,16 ;1พศด.29:15;สภษ.27:20;สดด.39:6
บทนำ มนุษย์เรามีความปรารถนามากมาย อยากหล่อ สวย อยากรวย อยากดัง หรืออยากมีความสุขสนุกสนานในชีวิต แต่สุดท้ายก็พบว่า สิ่งเหล่านั้นไม่มีความหมาย ไม่เหลืออะไรเลย เมื่อไม่มีพระเจ้าอยู่ในความสัมพันธ์กับสิ่ง เหล่านั้น ! ทุกอย่างจบลงที่อนิจจัง เหมือนทุ่มเทวิ่งตามลมแทบตาย แต่สุดท้ายก็กลับไม่ได้อะไรเลย!
บทเรียน
6:1 “มีสิ่งสามานย์อย่างหนึ่งที่ข้าพเจ้าเห็นภายใต้ดวงอาทิตย์ และสิ่งนั้นหนักสำหรับมนุษย์”
(There is an evil that I have seen under the sun, and it lies heavy on mankind: )
6:2 “คือคนหนึ่งคนใดที่พระเจ้าประทานความมั่งคั่ง ทรัพย์สมบัติ และเกียรติให้ เขาไม่ขาดสิ่งใดเลย เขาได้ทุกสิ่งที่เขาปรารถนาสำหรับตน แต่พระเจ้ามิได้ประทานความสามารถในการใช้สิ่งเหล่านี้ให้เขา คนแปลกหน้ากลับเอาไปใช้เสีย นี่ก็อนิจจังและเป็นความทุกข์ใจอย่างเลวร้าย”
(a man to whom God gives wealth, possessions, and honor, so that he lacks nothing of all that he desires, yet God does not give him power to enjoy them, but a stranger enjoys them. This is vanity; it is a grievous evil. )
6:3 “แม้ว่าคนหนึ่งคนใดมีลูกสักร้อยคน และมีอายุยืนยาว ไม่ว่าเขาจะอยู่นานหลายปีแต่จิตใจเขาไม่ได้อิ่มด้วยความมั่งคั่งเลย และไม่มีงานฝังศพของตนด้วย ข้าพเจ้าว่าลูกที่เกิดมาแท้งเสียยังดีกว่าคนนั้น”
(If a man fathers a hundred children and lives many years, so that the days of his years are many, but his soul is not satisfied with life’s good things, and he also has no burial, I say that a stillborn child is better off than he. )
6:4 “เพราะเด็กนั้นก่อตัวมาในความอนิจจังและจากไปในความมืด และชื่อเขาถูกปิดไว้ในความมืด”
(For it comes in vanity and goes in darkness, and in darkness its name is covered.)
6:5 “ยิ่งกว่านั้นอีก เขายังไม่ทันเห็นหรือยังไม่ทันรู้จักดวงตะวัน เด็กคนนี้มีความสงบสุขยิ่งกว่าผู้ใหญ่นั้นเสียอีก”
(Moreover, it has not seen the sun or known anything, yet it finds rest rather than he. )
6:6 “เออ แม้ว่าเขามีชีวิตอยู่พันปีทวีอีกเท่าตัว แต่ไม่ได้ชื่นชมสิ่งดีอะไร ทุกคนต่างจบลงที่เดียวกันไม่ใช่หรือ?”
(Even though he should live a thousand years twice over, yet enjoy no good—do not all go to the one place?)
6:7 “การตรากตรำทั้งหมดของมนุษย์ก็เพื่อปากของเขา แต่ถึงกระนั้นเขาก็ไม่รู้จักอิ่ม”
(All the toil of man is for his mouth, yet his appetite is not satisfied. )
6:8 “เพราะว่าคนมีสติปัญญาได้เปรียบอะไรกว่าคนเขลาเล่า? หรือคนยากจนที่รู้จักวางตัวต่อหน้าคนทั้งปวงก็ได้เปรียบอะไร?”
(For what advantage has the wise man over the fool? And what does the poor man have who knows how to conduct himself before the living? )
6:9 “การเห็นด้วยนัยน์ตาก็ดีกว่าความปรารถนาที่ตระเวนไป นี่ก็อนิจจังด้วยคือ กินลมกินแล้ง”
(Better is the sight of the eyes than the wandering of the appetite: this also is vanity and a striving after wind.)
6:10 “สิ่งใดซึ่งมีอยู่เดี๋ยวนี้ เขาได้ตั้งชื่อเรียกสิ่งนั้นนานมาแล้ว และก็ทราบกันแล้วว่า มนุษย์คืออะไร และเขาไม่อาจโต้เถียงกับผู้แข็งแรงกว่าตนได้”
(Whatever has come to be has already been named, and it is known what man is, and that he is not able to dispute with one stronger than he. )
6:11 “ยิ่งพูดมากก็ยิ่งอนิจจังมาก แล้วมนุษย์ได้ประโยชน์อะไรเล่า?“
(The more words, the more vanity, and what is the advantage to man? )
6:12 “เพราะใครจะรู้ได้ว่าสิ่งใดดีสำหรับมนุษย์ในขณะดำเนินชีวิตตามวันเวลาของชีวิตที่อนิจจังของตนที่ได้เสียไปดุจดังเงาเล่า? หรือใครจะบอกกับมนุษย์ได้ว่า อะไรจะเกิดขึ้นภายหลังเขาที่ภายใต้ดวงอาทิตย์?”
(For who knows what is good for man while he lives the few days of his vain life, which he passes like a shadow? For who can tell man what will be after him under the sun?)
ข้อมูลมีประโยชน
6:1 “สิ่งสามานย์” (There is an evil ) –ปญจ.2:21;4:8;5:13,16;9:3;10:5;11:2
“สิ่งนั้นหนักสำหรับมนุษย์” (it lies heavy on mankind) –ปญจ.8:6;โยบ 6:3;23:2;33:7;สดด.32:4; 38:4;129:1-1;สภษ.15:10
6:2 “ความมั่งคั่ง ทรัพย์สมบัติ และเกียรติ” (wealth, possessions, and honor,) = สิ่งที่ใคร ๆ ก็ฝันใฝ่อยากได้ แต่ไม่ได้เป็นหลักประกันว่า มีแล้วจะมีความสุขในชีวิต
“ไม่ขาดสิ่งใดเลย” (so that he lacks nothing of all that he desires) = มีทุกสิ่งตามที่ใจปรารถนา (แต่ขาดความสัมพันธ์กับพระเจ้า)
“พระเจ้ามิได้ประทานความสามารถในการใช้สิ่งเหล่านั้นให้เขา” (God does not give him power to enjoy them) = พระเจ้าไม่ได้ให้เขาชื่นชมกับสิ่งเหล่านั้น (เปรียบเทียบ ข้อ 2 กับ 5:19)
= ชี้ให้เห็นว่าการได้ชื่นชมกับพระพรของพระเจ้านั้นเป็นรางวัลพิเศษ เป็นของขวัญจากพระเจ้า
= ไม่ใช่สิทธิหรือหลักประกัน -พระเจ้าทรงเรียกผู้ที่ลืมความจริงนี้ว่า คนโง่ (คนเขลา) –ลก.12:20
= ความมั่งคั่งที่ปราศจากของขวัญแห่งความชื่นชมยินดีในสิ่งเหล่านั้นไม่มีความหมายอะไรเลย
“คนแปลกหน้ากลับเอาไปใช้เสีย” (but a stranger enjoys them ) = กลับมีคนแปลกหน้ามาชื่นชมแทน
“เป็นความทุกข์ใจอย่างเลวร้าย” (it is a grievous evil) = ความเลวร้ายที่น่าสลดใจ –ปญจ.5:13
6:3 “มีลูกสักร้อยคนมีอายุยืนยาว” (a hundred children lives many years) = การมีอายุยืนนานและประสบความสำเร็จยิ่งใหญ่มากมาย จะกลายเป็นสิ่งที่กลวงโป๋ เมื่อไม่มีสิ่งใดที่คู่ควรในบั้นปลายของชีวิตที่มีสิ่งเหล่านั้น
“…แต่จิตใจเขาไม่ได้อิ่มด้วยความมั่งคั่งเลย” (his soul is not satisfied with life’s good things)
= ความมั่งคั่งบนเส้นทางที่ไร้คุณค่านั้น ไร้ความหมายหรือประโยชน์ใด ๆ
“ไม่มีงานฝังศพของตนด้วย” (also has no burial) = ไม่ได้มีการจัดงานศพอย่างสมเกียรติ
= ตายอย่างเสื่อมเสีย หรือปราศจากคนอาลัยรัก ตัวอย่างเช่น กษัตริย์เยโฮยาคิม (ยรม.22:18-19)
“ลูกที่เกิดมาแท้งเสียยังดีกว่าคนนั้น” ( stillborn child is better off than he) = ทารกที่ตายตั้งแต่เกิด
= ชีวิตของคนที่ไม่เชื่อพระเจ้า เปรียบดุจการเดินทางที่ไร้จุดหมายมุ่งสู่การดับสูญ ซึ่งการตายตั้งแต่แรกเกิดยังนับว่าเป็นการเดินทางที่ง่าย และสั้นกว่ามาก (โยบ 3:3,16;สดด.58:8)
6:4 “เด็กนั้นก่อตัวมาในความอนิจจัง” (it comes in vanity) = เกิดมาอย่างไร้ความหมาย ไร้แก่นสาร
“ชื่อของเขาถูกปิดไว้ในความมืด” (name is covered) = จากไปในความมืด จากไปอย่างไร้ความหมาย
6:5 “เด็กคนนี้มีความสงบสุขยิ่งกว่าผู้ใหญ่นั้นเสียอีก” (yet it finds rest rather than he) = ไม่ต้องเผชิญกับความทุกข์ทั้งปวงเหมือนที่พวกผู้ใหญ่ต้องเผชิญ (โยบ 3)
6:6 “ทุกคนต่างจบลงที่เดียวกันไม่ใช่หรือ?” (all go to the one place?) =ทุกชีวิตไปยังที่เดียวกัน หรือทุกคนต้องตายในแง่การมองเห็นด้วยตา แต่ในตอนนี้ไม่ได้พูดถึงสภาพที่อยู่เบื้องหลังความตายที่เห็นนั้น (ข.12;3:21;2:14)
6:7-12 ผู้เขียนปัญญาจารย์ชี้ให้เห็นว่า การตรากตรำของมนุษย์เพื่อได้ความพอใจหรือความปรารถนาของมนุษย์นั้น
- ไม่รู้จักอิ่ม (ข.7)
- ไม่ได้เปรียบอะไร (ข.8)
- กินลมกินแล้ง (ข.9)
- มีความจำกัด (ข.10)
- ได้ประโยชน์อะไร (ข.11)
- เป็นดุจเงา (ข.12)
6:7 “เขาก็ไม่รู้จักอิ่ม” ( yet his appetite is not satisfied) –สภษ.21:20
6:8 “ได้เปรียบอะไรกว่าคนเขลาเล่า?”(For what advantage has the wise man over the fool?) -ปญจ.2:15
6:9 “ความปรารถนาที่ตระเวนไป” (the wandering of the appetite) = ความชื่นชมหรือพอใจกับสิ่งที่ตนมีอยู่นั้นดีกว่าการมีความปรารถนาที่ไม่รู้จบ (ฟป.4:11-12;1ทธ.6:6,8)
6:10 “เขาได้ตั้งชื่อเรียกสิ่งนั้นนานมาแล้ว” ( has already been named) =ล้วนถูกระบุชื่อไว้ก่อนแล้ว
= พระเจ้ากำหนดไว้ล่วงหน้าแล้ว –ปญจ.3:15
“และก็ทราบกันแล้วว่า” ( known what) = รู้กันอยู่แล้ว = พระเจ้าทรงทราบล่วงหน้า
“ผู้แข็งแรงกว่าตน” (one stronger than he) = แข็งแรงกว่าเราผู้เป็นมนุษย์นั่นคือ หมายถึง พระเจ้า
6:12 “ชีวิตที่อนิจจัง” (vain life) –โยบ 10:20;20:8
“ดุจดังเงา” (like a shadow) –โยบ 8:9;14:2;1พศด.29:15;สดด.39:6
คำถามนอภิปราย
- คุณเคยเห็นความเลวร้ายหรือสิ่งสามานย์ใดบ้างที่ในโลกนี้ ที่ทำให้คุณสะทกสะท้านใจหรือหดหู่มากที่สุด? ทำไม?
- คุณเคยมีประสบการณ์กับความเลวร้ายหรือความสลดใจอะไรในชีวิตบ้างที่ทำให้คุณได้สติและคิดได้ถึงคุณค่าของชีวิตคุณ?
- คุณเริ่มตระหนักถึงพระเจ้าและมีความสัมพันธ์กับพระองค์เป็นส่วนตัวเมื่อไร? และอย่างไร?
- การมีความสัมพันธ์กับพระเจ้าเป็นส่วนตัวนั้น ส่งผลต่อมุมมองของคุณต่อความสำเร็จ ทรัพย์สมบัติ หรือการหาความสนุกสนาน เพลิดเพลินในชีวิตอย่างไรบ้าง?
- หากให้คุณเลือกได้ระหว่าง เกิดมาในโลกกับไม่เกิดขึ้นมาในโลกนี้เลย คุณจะเลือกอะไร? และทำไมคุณเลือกเช่นนั้น?
- เวลานี้คุณชื่นชมกับเรื่องอะไรมากที่สุดในชีวิต? ทำไม?
- คุณยอมรับได้หรือไม่ว่า ความสามารถในการชื่นชมกับสิ่งเหล่านั้นมาจากพระเจ้า? ทำไม?
- เมื่อคุณรู้ว่า วันหนึ่งทุกอย่างที่คุณได้กระทำหรือได้มานั้นจะต้องถูกทิ้งไว้ให้คนอื่นมารับหรือมาแทนคุณ? คุณจะเตรียมมอบสิ่งเหล่านั้นให้แก่ใคร? ทำไม? เมื่อไร? และอย่างไร?
ศจ.ธงชัย ประดับชนานุรัตน์