ใครจะปลอบใจ?
พระธรรม ปัญญาจารย์ 4:1-16
อ้างอิง ปญจ.3:13,16;10;18;สภษ.27:20;30:7-9
บทนำ ความเกียจคร้าน
ความอิจฉาริษยา
ความโง่
และการตรากตรำโดยปราศจากการทรงนำและอวยพรของพระเจ้า ล้วนเป็นอนิจจังอย่างแท้จริง!
บทเรียน
4:1 “ข้าพเจ้าหันมาพิจารณาการข่มเหงทุกรูปแบบที่เกิดขึ้นภายใต้ดวงอาทิตย์ และดูเถิด น้ำตาของผู้ถูกข่มเหงไม่มีคนปลอบใจเขา ผู้ข่มเหงเขานั้นมีอำนาจอยู่ในมือ จึงไม่มีใครปลอบใจเขาได้”
(Again I saw all the oppressions that are done under the sun. And behold, the tears of the oppressed, and they had no one to comfort them! On the side of their oppressors there was power, and there was no one to comfort them. )
4:2 “เพราะฉะนั้นข้าพเจ้ายกย่องคนตายที่ตายไปแล้วว่ามีโชคดีกว่าคนที่ยังมีชีวิตอยู่”
(And I thought the dead who are already dead more fortunate than the living who are still alive. )
4:3 “ที่ดียิ่งกว่าคนทั้งสองจำพวกนั้นคือ คนที่ยังไม่เป็นมาและไม่เห็นการชั่วที่อุบัติขึ้นภายใต้ดวงอาทิตย์”
(But better than both is he who has not yet been and has not seen the evil deeds that are done under the sun.)
4:4 “และข้าพเจ้าเห็นว่าการตรากตรำทุกอย่าง และความชำนาญในการงานทุกอย่างมาจากความริษยาของคนที่มีต่อเพื่อนบ้านของตน นี่ก็อนิจจังด้วยคือ กินลมกินแล้ง”
(Then I saw that all toil and all skill in work come from a man’s envy of his neighbor. This also is vanity and a striving after wind.)
4:5 “คนโง่งอมืองอเท้าและกินเนื้อของตนเอง”
(The fool folds his hands and eats his own flesh.)
4:6 “สิ่งของกำมือหนึ่งที่ได้มาด้วยความสงบก็ดีกว่าสิ่งของสองกำมือที่ได้มาด้วยการตรากตรำและการกินลม กินแล้ง”
(Better is a handful of quietness than two hands full of toil and a striving after wind.)
4:7 “ข้าพเจ้าหันมาพิจารณาเรื่องอนิจจังภายใต้ดวงอาทิตย์อีกเรื่องหนึ่ง”
(Again, I saw vanity under the sun:)
4:8 “คือคนหนึ่งอยู่ตัวคนเดียว ไม่มีบุตรหรือพี่น้อง แต่เขาตรากตรำไม่หยุด ตาของเขาไม่เคยอิ่มความมั่งคั่ง เขาไม่เคยคิดว่า “ข้าตรากตรำและอดใจจากสิ่งที่ชื่นชอบเพื่อใครกัน?” นี่ก็อนิจจังด้วยและเป็นเรื่องสามานย์”
(one person who has no other, either son or brother, yet there is no end to all his toil, and his eyes are never satisfied with riches, so that he never asks, “For whom am I toiling and depriving myself of pleasure?” This also is vanity and an unhappy business.)
4:9 “สองคนดีกว่าคนเดียว เพราะว่าเขาทั้งสองได้รับรางวัลดีสำหรับการตรากตรำของพวกเขา”
(Two are better than one, because they have a good reward for their toil. )
4:10 “เพราะว่าถ้าพวกเขาล้มลง คนหนึ่งจะได้พยุงเพื่อนของตนให้ลุกขึ้น แต่วิบัติแก่คนนั้นที่อยู่คนเดียวเมื่อเขาล้มลง และไม่มีใครพยุงเขาให้ลุกขึ้น”
(For if they fall, one will lift up his fellow. But woe to him who is alone when he falls and has not another to lift him up! )
4:11 “อนึ่ง ถ้าสองคนนอนอยู่ด้วยกัน พวกเขาก็อบอุ่น แต่ถ้านอนคนเดียวจะอบอุ่นได้อย่างไร?”
(Again, if two lie together, they keep warm, but how can one keep warm alone? )
4:12 “และถ้าคนหนึ่งเอาชนะคนคนเดียวได้ คนสองคนย่อมต่อต้านเขาได้แน่ เชือกสามเกลียวจะขาดง่ายก็หามิได้”
(And though a man might prevail against one who is alone, two will withstand him—a threefold cord is not quickly broken.)
4:13 “คนหนุ่มยากจนและมีสติปัญญาก็ดีกว่ากษัตริย์ชราและโฉดเขลา ผู้ไม่รับคำแนะนำอีกแล้ว”
(Better was a poor and wise youth than an old and foolish king who no longer knew how to take advice. )
4:14 “ถึงแม้คนหนุ่มนั้นออกมาจากเรือนจำแล้วขึ้นเป็นกษัตริย์ หรือเกิดเป็นคนจนในราชอาณาจักรของเขาเอง”
(For he went from prison to the throne, though in his own kingdom he had been born poor.)
4:15 “ข้าพเจ้าพิจารณาทุกชีวิตที่เคลื่อนไหวอยู่ภายใต้ดวงอาทิตย์ รวมทั้งหนุ่มอีกคนหนึ่งที่จะขึ้นเป็นกษัตริย์แทน”
(I saw all the living who move about under the sun, along with that youth who was to stand in the king’s place. )
4:16 “จำนวนคนทั้งหมดที่อยู่ก่อนพวกเขามีมากมายจนนับไม่ถ้วน และบรรดาคนที่มาภายหลังก็ไม่เปรมปรีดิ์ในตัว คนหนุ่มนั้น นี่ก็อนิจจังด้วยคือ กินลมกินแล้ง”
(There was no end of all the people, all of whom he led. Yet those who come later will not rejoice in him. Surely this also is vanity and a striving after wind.)
ข้อมูลมีประโยชน์
4:1 “การข่มเหงทุกรูปแบบ” (all the oppressions) -ได้กล่าวถึงใน ปญจ. 3:16 และเป็นอีกส่วนหนึ่งในโศกนาฏกรรมของมนุษย์ชาติ การค้นพบว่า ชีวิตนั้นอนิจจัง นับเป็นเรื่องน่าเศร้าอยู่แล้ว แต่การได้ประสบกับความโหดร้ายของชีวิต ยิ่งทำให้ขมขื่นสุดบรรยาย –สดด.12:5
“ไม่มีใครปลอบใจเขาได้” (no one to comfort them) = ไม่มีใครปลอบโยน – พคค.1:16
4:2 “คนตายที่ตายไปแล้ว” (dead who are already dead) –ยรม.20:17-18;22:10
“โชคดีกว่าคนที่มีชีวิตอยู่” (more fortunate than the living who are still alive.) = มีความสุขมากกว่าคนที่ยังเป็นอยู่ –โยบ 3:10;18;ยรม.20:16-18, = ภาพรวมที่กว้างกว่าใน โรม 8:35-39
4:3 “คนที่ยังไม่เป็นมา” ( who has not yet been) = คนที่ยังไม่เกิดมา –โยบ 3:16
“อุบัติขึ้นภายใต้ดวงอาทิตย์” (that are done under the sun) = ที่เคยทำกันมาภายใต้ดวงอาทิตย์
–โยบ 3:22
4:4-6 -บ่งบอกว่า การทำงานหนักที่เกิดมาจากความอิจฉาริษยา เป็นแรงกระตุ้นผลักดันที่ไม่ได้นำความสุขมาสู่ ชีวิต รวมทั้งความเกียจคร้านก็ไม่มีทางนำมาซึ่งความหมายและความอิ่มใจในชีวิต
4:4 “การตรากตรำทุกอย่าง และความชำนาญในการงานทุกอย่าง”(all toil and all skill in work ) = นี่ก็เป็นสิ่งอนิจจัง ยกเว้นว่าการกระทำเช่นนั้นอยู่ภายใต้การทรงนำและการอวยพรจากพระเจ้า ดุจดังกรณีของโยเซฟ ในปฐมกาล 39; ปท .ปญจ.3:13
“ความริษยา” (envy) = ตัวผลักดันให้ต่อสู้แข่งขัน และบางครั้งอาจกระทำด้วยความเห็นแก่ตัว ซึ่งกลับ ทำลายตัวของเราเองได้
“กินลมกินแล้ง” (a striving after wind) = เหมือนวิ่งไล่ตามลม – ปญจ.1:14
4:5 “คนโง่งอมืองอเท้า” (The fool folds his hands) = ภาพพรรณนาถึงพฤติกรรมของคนเกียจคร้านที่นำความพินาศมาสู่ตัวเองอย่างโง่เขลา ซึ่งบรรยายไว้ชัดเจน ใน 10:18;สภษ.6:6-11;24:30-34
4:6 “ความสงบ” (quietness) = ความสงบสุข –สภษ.30:7-9
และ อ.เปาโลได้กล่าวถึงเรื่องนี้ไว้ใน ฟป.4:11-13
“สองกำมือที่ได้มาด้วยการตรากตรำ” ( than two hands full of toil ) -สภษ.15:16-17;16:18
4:7-12 -ได้บรรยายถึงความอนิจจัง ความยากลำบาก และชีวิตที่ไร้ความหมายของผู้ที่ตรากตรำทำงานเพื่อตัวเองเท่านั้น
4:8 “ตาของเขาไม่เคยอิ่มความมั่งคั่ง” (his eyes are never satisfied with riches) = ตาของเขาไม่มีความพึงพอใจ –สภษ.27:20
4:9-12 –แทนที่จะแข่งขันด้วยความริษยา พระเจ้าปรารถนาให้เรามีชีวิตที่รู้จักพอ กระทำดีและมีชีวิตอยู่อย่างสงบสุข โดยการร่วมมือกันทำงานและช่วยเหลือกัน เป็นเพื่อนกัน สามัคคีธรรมกัน มีความรัก สนับสนุนกัน และพึ่งพิงในพระเจ้า (ปฐก.2:18;กจ.2:42;1คร.1:9;2คร.13:14;ฟป.2:1;1ยน.1:3,6-7
4:13-16 -ความเจริญก้าวหน้าใด ๆ ของคนเรา ที่ปราศจากพระเจ้า ล้วนเป็นอนิจจัง
4:13 “ชราและโฉดเขลา ผู้ไม่ได้รับคำแนะนำ”(old and foolish king who no longer knew how to take advice ) = น่าเศร้าที่ผู้ปกครองหยิ่งยโส ไม่เป็นผู้นำที่ดีอย่างที่ประชาชนต้องการ และไม่รับฟังคำแนะนำของผู้อื่น ผลก็คือ เขาจะอยู่ต่อไปในฐานะผู้ปกครองไม่ได้นาน
4:16 “จำนวนคนทั้งหมดที่อยู่ก่อนพวกเขามีมากมาย”(all the people, all of whom he led) = มายืนต่อหน้าหรือเข้าเฝ้าเขา และรับใช้เขา
“ภายหลังก็ไม่เปรมปรีดิ์ในตัวคนหนุ่มนั้น” (Yet those who come later will not rejoice in him)
= คนรุ่นต่อมาไม่ยอมรับในตัวผู้ปกครองนี้อีกต่อไป
คำถามนำอภิปราย
- คุณเคยประสบกับการข่มเหง หรือการปฏิบัติต่อตัวของคุณอย่างไม่เป็นธรรม จนต้องหลั่งน้ำตา โดยปราศจากคนที่ช่วยปลอบใจคุณบ้างหรือไม่? อย่างไร?
- คุณเคยเห็นบุคคลใดประสบกับสภาวะอย่างในข้อ 1 ข้างต้นบ้าง? แล้วคุณมีส่วนช่วยเหลืออะไรเขาบ้างหรือไม่? อย่างไร?
- การที่คุณทราบว่า พระเจ้าเป็นพระเจ้าแห่งการปลอบประโลมใจ (2คร.1:3) ที่ปลอบประโลมประชากรของพระองค์เสมอมา (สดด.86:18;อสย.51:3,12) ได้ช่วยอะไรคุณบ้างหรือไม่? ทั้งในด้านการดำเนินชีวิตและการรับใช้พระเจ้า? (ปท.มธ.9:22;ยน.14:16;2คร.1:4)
- คุณเคยคิดว่า “คนที่ตายไปแล้ว” ยังโชคดีกว่า “คนที่ยังมีชีวิตอยู่” บ้างหรือไม่? ทำไมจึงคิดอย่างนั้น?
- คุณเคยอิจฉาริษยาผู้ใดจนทำให้ตัวของคุณและของคนผู้นั้นเป็นทุกข์บ้างหรือไม่? อย่างไร?
- คุณเคยได้รับความทุกข์ เพราะความอิจฉาริษยาของผู้ใดบ้างหรือไม่? ในเรื่องอะไร แล้วเกิดอะไรขึ้นบ้าง?
- คุณรู้สึกอย่างไรกับคนที่ “งอมืองอเท้า”? คุณเคยเป็นคนอย่างที่ว่านี้หรือไม่? แล้วผลเป็นอย่างไร?
- คุณเคยตรากตรำทำงานหรือทำทุกอย่างเพื่อตัวเองคนเดียวมาเกือบทั้งชีวิตบ้างหรือไม่? แล้วคุณรู้สึกอย่างไร? คุ้มค่าหรือไม่? หากย้อนเวลากลับไปได้ คุณจะเปลี่ยนแปลงตัวเองในช่วงเวลาใด? ทำไม?
- คุณมีประสบการณ์ชีวิตแบบ “เชือกสามเกลียว” บ้างหรือไม่? กับใคร และเป็นอย่างไร? แบ่งปัน
- คุณเคยเห็นความอนิจจังในเรื่องการเปลี่ยนผู้นำหรือผู้ปกครองที่เกิดขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่าบ้างหรือไม่? และมีบทเรียนอะไรสอนใจคุณบ้าง?
ศจ.ธงชัย ประดับชนานุรัตน์