พระองค์ยังจะทรงให้ปากของท่านหัวเราะร่วน และทำให้ริมฝีปากของท่านโห่ร้องเสมอ (โยบ 8:21)
เราต่างก็ต้องการชีวิตที่จบลงอย่างมีความสุข แต่กลับดำเนินชีวิตกันในแบบที่เรียกว่า “ขาดความชื่นชมยินดี” ทุกๆวันเรามีชีวิตในทิศทางที่โลกนี้พาไป เราเป็นเหมือนชาลี บราวน์ (ในการ์ตูนสนูปปี้) ที่กล้ารับว่า “ผมมีปรัชญาชีวิต คือจะวิตกจริต เมื่อมันถึงเวลา”
พระเจ้าสัญญาว่าถ้าเรารู้จักพระองค์ เราจะรู้จักกับความชื่นชมยินดี ความชื่นชมยินดีไม่ใช่เป็นแค่ความสุข ความชื่นชมยินดี จะไม่สั่นหวั่นไหวเพราะมั่นใจว่าพระเจ้าทรงควบคุมอยู่
พระเจ้าทรงเป็นแหล่งเดี่ยวแห่งความชื่นชมยินดี พระองค์ทรงสถิตอยู่ด้วยและพร้อมช่วยเสมอในทุกสถานการณ์ ในฐานะลูกๆของพระองค์ เราสามารถชื่นชมยินดีได้ ใช่หรือไม่? ถ้าใช่ แล้วเราเอามันไปไว้ที่ไหน? ทำไมในแต่ละวันเรายังมีความหวาดวิตกแทนที่จะเฉลิมฉลองด้วยความมั่นใจ?
อาจเป็นเพราะตัวการ “ขโมยความชื่นชม” กำลังคืบคลานอยู่ในความมืด พร้อมที่จะบดขยี้ความชื่นชมยินดีของเรา ฉันมีข่าวดีจะบอก พี่น้องคะ ไม่มีอะไร และไม่มีใครสามารถชิงความชื่นชมยินดีไปจากคุณได้ เว้นเสียแต่คุณอนุญาต ดังนั้นจงปิดทาง อย่าให้มันเข้ามา ให้ความชื่นชมยินดียังคงเต็มอยู่ในหัวใจ
การเลือกของเราจะเป็นการกำจัดตัวการ “ขโมยความชื่นชม” ในชีวิตไปเสีย คุณอาจให้ใครบางคนมาขโมยความชื่นชมยินดี อาจเป็นเงาประสบการณ์เลวร้ายในอดีตที่คอยขัดขวางความชื่นชมยินดีในปัจจุบัน บางทีความหวั่นใจในสถานการณ์ปัจจุบัน หรือความฝันที่แหลกสลายคือตัวการ
ฉันรู้ว่าชีวิตอาจมีความเจ็บปวด รู้ว่าบ่อยครั้งมันยากและไม่เป็นธรรม และรู้ด้วยว่าพระเจ้าทรงควบคุมอยู่ ดังนั้นถ้าพระเจ้าทรงเป็นพระเจ้าเที่ยงแท้ (ซึ่งพระองค์เป็นเช่นนั้น) เราก็ควรเป็นประชากรแห่งความชื่นชมยินดี ฉันได้อ่านตอนจบในพระวจนะแล้ว เราจะ “ชนะ” แล้วคุณล่ะ คิดอย่างไร?
ตัดตอนจากข้อเขียนของ Mary Southerland
อนุญาตโดย Girlfriends in God : www.crosswalk.com