พอค่ำลงเหล่าสาวกของพระองค์ก็ได้ไปที่ทะเลสาบ แล้วลงเรือข้ามฟากไปยังคาเปอรนาอุม มืดแล้ว แต่พระเยซูก็ยังมิได้เสด็จไปถึงเขา ทะเลก็กำเริบขึ้นเพราะลมพัดกล้า (ยอห์น 6:16-18)
เมื่อครั้งเดินทางไปอิสราเอล สิ่งหนึ่งที่ผมมีความสุขที่สุดคือการนั่งดูดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้าที่ชายฝั่งทะเลกาลิลี เป็นความสงบนิ่งเหมือนอยู่ในฝัน ที่ราบสูงโกลานอีกฝั่งจากทิเบเรียสเปลี่ยนเป็นสีชมพูกุหลาบ มีเสียงนกร้องอยู่ตามรัง ผมเชื่อว่าทะเลกาลิลีเป็นหนึ่งในสายน้ำที่งดงามที่สุดในโลก รับไบชราท่านหนึ่งเคยกล่าวว่า พระเจ้าทรงเนรมิตสร้างทะเลต่างๆ เสร็จแล้วทรงค่อยสร้างทะเลกาลิลีขึ้นมาไว้เพื่อพระองค์เอง
วันนั้นเป็นวันที่ปลอดโปร่ง พระเยซูทรงอยู่กับพวกสาวก ช่วยกันเลี้ยงคนห้าพัน พวกสาวกจึงรู้สึกอิ่มเอมว่าทำได้สำเร็จ และมีความมั่นใจเมื่อลงเรือกันไปในเย็นนั้น แล้วก็เกิดขึ้น ลมเริ่มพัดแรง เมฆดำพัดมาบังดวงจันทร์ ลมพัดรุนแรงเหนือน้ำจนคลื่นโยนขึ้นตัวสูง พวกสาวกต่างถูกน้ำซัดกันจนเปียกปอน ทะเลกาลิลีเป็นเหมือนบ่อน้ำวน และดูน่ากลัว ชาวประมงอาชีพพวกนี้เต็มไปด้วยความหวาดกลัว แล้วพวกเขาก็เห็นพระเยซู เดินมาบนทะเล ตรัสว่า “อย่ากลัวเลย” บางเล่มก็บอกว่า “ทำใจดีๆไว้ นี่เราเองแหละ”
ผมถาม “คุณกำลังอยู่ในพายุหรือเปล่า?” คุณก็ตอบว่า “ไม่หรอกครับอาจารย์” ถ้าอย่างนั้นผมก็ดีใจด้วย ขอให้มีความสุขนะครับ คุณคงโง่เขลาถ้าไม่รู้จักมีความสุขไปกับช่วงชีวิตที่ดี แต่รอเดี๋ยว ไม่ช้าก็เร็ว คุณจะพบตัวเองตกอยู่ในพายุ อาจเป็นพระเจ้าที่ให้เกิดพายุนั้น ถ้าไม่ใช่ พระองค์ก็อนุญาตให้เกิดขึ้น เพราะพระเจ้าของเราควบคุมอยู่เหนือทุกสิ่ง สิ่งแรกที่คุณพูดได้เมื่อความลำบากก้าวเข้ามา คือพระเจ้าผู้จัดเตรียมทรงอยู่เหนือทุกสถานการณ์ คุณอาจพูดได้ว่า “ผมอยู่ภายใต้การจัดเตรียมของพระเจ้าครับ”
โดย : Pastor Adrian Rogers’ daily devotional
Love worth finding Ministries: www.lwf.org