“อย่าถามว่าทำไมคนบางคนจึงทำให้คุณเจ็บปวดอยู่เรื่อยนะ
แต่ควรถามว่า ทำไมคุณถึงยอมปล่อยให้คน ๆ นั้นยังทำเช่นนั้นอยู่อีกล่ะ?”
(Don’t ask why someone keeps hurting you. Ask why you keep letting them.)
ในอดีต คนไทยเป็นคนขี้เกรงใจ!
เวลาใครทำอะไรต่อเรา ไม่ว่าจะดีหรือไม่ดีเราก็มักเกรงใจไม่กล้าพูด โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากว่าคน ๆ นั้น เป็นผู้หลักผู้ใหญ่ เป็นคนรู้จัก เป็นเพื่อน เป็นผู้ร่วมอาชีพ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง หากว่าผู้นั้นเป็นผู้ที่มีบุญคุณต่อเรา
ความมีเหตุผลหรือความเป็นพวกพ้องมักจะเป็นสาเหตุที่ทำให้เราขาดวิจารณญาณและดุลยพินิจในการปฏิบัติตนอย่างถูกต้อง !
เราจึงเลือกที่จะอดทนโดยหวังว่าวันหนึ่งคนที่เรามีความสัมพันธ์อยู่ด้วยนี้จะดีขึ้น โดยที่เราไม่อยากเข้าไปแตะหรือตักเตือน เพราะเกรงว่าจะกระทบต่อความสัมพันธ์ที่มีอยู่ (ทั้ง ๆ ที่อาจไม่น่ารื่นรมย์อยู่แล้วก็ตาม)
ผลก็คือ เราต้องทนรับความทุกข์ความทรมานอย่างต่อเนื่อง ซ้ำซากอย่างยาวนาน แต่เราหารู้ไม่ว่า แม้ว่าเราจะสามารถอดทนต่อความเจ็บปวดเหล่านั้นได้ยาวนาน เพราะความสัมพันธ์(ลึกซึ้ง) ที่มีต่อกัน
แต่คนอื่น ๆ ที่เข้ามามีความสัมพันธ์ด้วยกันกับคน ๆ นั้นในภายหลัง(หรือมีมานานแล้วแต่ไม่ได้มีความสัมพันธ์ในเชิงบวกเหมือนที่เรามี) จำต้องได้รับผลกระทบโดยตรงหรือโดยอ้อมจากพฤติกรรมบางอย่างของคน ๆ นั้นอย่างไม่สมควร!
จึงเท่ากับว่า ตัวของเราได้มีส่วนในการสร้างความเจ็บปวดแก่คนเหล่านั้นโดยไม่ได้ตั้งใจ !
ความนิ่งเฉยของเราต่อพฤติกรรมที่สร้างความเจ็บปวดเหล่านั้นคือตัวผลักให้บุคคลคนนั้นต้องถลำลึกลงไปในนิสัยอันไม่พึงปรารถนานั้นมากขึ้นเรื่อย ๆ จึงกล่าวได้ว่า เราไม่ได้ปฏิบัติตามบทบัญญัติแห่งความรักของพระคริสต์เลย !
คำถามที่ว่า… “ทำไมเขา(หรือเธอ)จึงทำให้ฉันเจ็บปวดอยู่เรื่อยนะ?” จึงเป็นคำถามที่ไม่มีประโยชน์ใด ๆ
คำถามที่เราควรถามมากกว่าก็คือ … “ทำไมฉันจึงยังคงปล่อยเขา(เธอ)ทำอย่างนั้นอยู่เสมอมานะ?”
เราต้องถามตัวเองอย่างตรงไปตรงมาว่า เรายังเป็นเพื่อนหรือพี่น้องของเขาหรือเธอคนนั้นอยู่หรือไม่นะ? หากเป็น เราก็ควรจะกระทำตามคำแนะนำในพระธรรมสุภาษิต ที่ว่า …
“ว่ากันต่อหน้า ดีกว่ารักกันลับๆ บาดแผลที่มิตรทำก็ด้วยเจตนาดีแต่การจูบของศัตรูนั้นมากเกินความจริง” (สุภาษิต 27:5-6)
เพราะว่า หากเราและคนอื่นๆ รอบตัวไม่กล้าตักเตือนว่ากล่าวเขาในเวลานี้ วันหนึ่งข้างหน้าเขา(หรือเธอ) จะต้องรับผลลัพธ์อันเจ็บปวดที่เกิดจากการส่ำสมการกระทำ(ไม่ดี)ของตัวเขา (หรือเธอ) ที่ไม่มีใครกล้าว่ากล่าวตักเตือน !
ดังนั้น หากว่าวันนี้คุณรักใครสักคน ขอให้คุณจงกล้าหาญที่จะเผชิญหน้ากับเขา(หรือเธอ) ด้วยความจริงและความรัก แม้ว่านั่นอาจจะสร้างความเจ็บปวดให้แก่เขา(หรือเธอ) บ้าง แต่ก็จะสามารถช่วยชีวิตของเขา(หรือเธอ)ไว้ได้ในบั้นปลาย
..อาเมนไหมครับ?
ธงชัย ประดับชนานุรัตน์–
twitter.com/thongchaibsc, facebook.com/thongchaibsc, twitter.com/ lifeanswer,